Πικρόλογα από τον Δημήτρη Λιαντίνη, τον στοχαστή και τον ΑΝΘΡΩΠΟ

"Είμαστε ένας λαός χωρίς ταυτότητα. Με μια ιστορία που ο ίδιος τη νομίζει λαμπρή και απορεί πώς και δεν πέφτουν οι ξένοι ξεροί μπροστά στο μεγαλείο της.

Οι ξένοι όμως σαν συλλογιούνται την Ελληνική ιστορία, την αρχαία εννοώ, γιατί για τη νέα δεν έχουν ακούσει, και βάλουν απέναντί της εμάς τους νεοέλληνες φέρνουν στο μυαλό τους άλλες παραστάσεις.

Εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι τους αποσβολώσαμε με τους ιστορικούς, τους γλωσσολόγους, και τους λαογράφους μας.

Λάθος.

Κρύβουμε το κεφάλι με το λιανό μας δάχτυλο.

Σχέση με τους αρχαίους Έλληνες έχουμε εμείς λένε οι Γάλλοι, οι Εγγλέζοι, οι Γερμανοί. Εμείς που τους ανακαλύψαμε, τους αναστηλώσαμε, τους εξηγήσαμε.

Για τους ευρωπαίους οι νεοέλληνες είμαστε μια δράκα ανθρώπων απρόσωπη, ανάμεσα σε βαλκανιλίκι, τουρκολογιά, και αράπηδες. Είμαστε οι ορτοντοξ.

Με το ρούσικο τυπικό στη γραφή, με τους κουμπέδες και τους τρούλλους πάνω από τα σπίτια των χωριών μας, με ακτινογραφίες σωμάτων και σκουληκόμορφες φιγούρες αγίων στους τοίχους των εκκλησιών.
Ακούς αναίδεια?
Να μας ζητούν κι από πάνω τα ελγίνεια μάρμαρα. Ποιοι μωρέ?
Οι χριστιανοχομεϊνηδες.

Γιατί είμαστε σβησμένοι από τον κατάλογο των εθνών?
Γιατί η Μακεδονία γίνεται Σκόπια, η Κύπρος γίνεται Τουρκία, το Αιγαίο διεκδικείται ως το mare nostrum των Οθωμανών?
Είναι καιρός από τις ασκήσεις επί χάρτου να περάσουμε στα πεδία των επιχειρήσεων. Να κοιτάξουμε την πυρκαγιά που αποτεφρώνει το σπιτάκι μας.

Το πράγμα έχει και περιγραφή και ερμηνεία. Μέσα στη χώρα, μέσα στην παιδεία δηλαδή και την παράδοσή μας, εμείς περνάμε τους εαυτούς μας λιοντάρια εκεί που οι έξω από τη χώρα μας βλέπουνε ποντίκια. Θαρούμε πως είμαστε τα παιδόγγονα του Αριστοτέλη και του Αλέξανδρου. Οι ξένοι όμως σε μας βλέπουνε τις μούμιες που βρεθήκανε σε κάποια ασήμαντα Μασταδά.
Γιατί?
Να υπάρχεις Ελληνικός δηλώνει τέσσερις τρόπους συμπεριφοράς.

--Ότι δέχεσαι την αλήθεια που έρχεται μέσα από τη φύση. Όχι την αλήθεια που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων...

-Ότι ζεις με την ηθική της γνώσης. Όχι με την ηθική της δεισιδαιμονίας και των προλήψεων.

--Ότι αποθεώνεις την εμορφιά. Γιατί η εμορφιά είναι δυνατή σαν το νού σου, και φθαρτή σαν τη σάρκα σου.

--Και κυρίως αυτό...Ότι αγαπάς τον άνθρωπο. Πώς αλλιώς! Ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα μέσα στο σύμπαν..."