Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Άγνωστοι Έλληνες: Αρβανίτες, η άσβεστη φλόγα του Ελληνισμού

arvanites
Έχοντας ως αφετηρία την έντονη παρουσία και δράση του Ελληνισμού στις Βαλκανικές χώρες, συνεχίζουμε το ταξίδι μας με ένα εξίσου γνωστό και σημαντικό τμήμα του, που δεν είναι άλλο από τους περίφημους «Αρβανίτες».
Πολλά ακούγονται γύρω από το όνομα και την καταγωγή τους… Λίγα ισχύουν όμως στην πραγματικότητα. Για να δούμε:
Το Αρβανίτης παράγεται από το Αρβώνιος ή Αρβωνίτης, που υποδήλωνε τον κάτοικο της Άρβωνος, όπως την αναφέρει ο Πολύβιος. Η Άρβων ήταν ελληνική πόλη της Ιλλυρίας. Στην Ιλλυρία, που εκτεινόταν στο μεγαλύτερο μέρος της Αδριατικής, δημιουργήθηκαν ακμάζουσες ελληνικές πολιτείες, όπως η Επίδαμνος, η Έφυρα, η Ακρόλισσος, η Απολλωνία, κ.α.  Οι πόλεις αυτές υπήρξαν οι μοχλοί για την ανάπτυξη ολόκληρης της ιλλυρικής περιοχής.
Οι κατερχόμενοι προς τον Ελλαδικό χώρο από την Ιλλυρία, λόγω διαφόρων αναταραχών στην Βαλκανική Χερσόνησο τον 13ο αι. μ.Χ., ονομάστηκαν σταδιακά Αρβανίτες. Με δύο λόγια Αρβανίτες θεωρούνται οι Αλβανόφωνοι κάτοικοι της Βορείου Ηπείρου.
Παρά την αλβανοφωνία τους είχαν και έχουν ελληνική συνείδηση. Από την προφορική τους παράδοση γνώριζαν ότι ήταν εξαλβανισμένοι Έλληνες.

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Τα κάλαντα στην αρχαιότητα


Συνήθως υποστηρίζεται πως τα Κάλαντα ανάγονται στην εποχή του Βυζαντίου.
Υπάρχουν όμως και λαογράφοι που ανάγουν την απώτατη καταγωγή τους στηναρχαία Αθήνα, όπου επικρατούσε μια όμοια συνήθεια.
Στις γιορτές των Πυανεψίων και των Θαργηλίων, κατά τις οποίες προσφέρονταν θυσίες προς τον Ήλιο, ήταν καθιερωμένο να γυρνούν τα παιδιά στους αθηναϊκούς δρόμους.
Απαραίτητη προϋπόθεση για να συμμετάσχουν σ’ αυτή τη γιορτή ήταν να ζουν και οι δύο γονείς τους. Έξω από κάθε σπίτι τα παιδιά έλεγαν διάφορα άσματα τα οποία είχαν συντεθεί για την περίσταση και συγχρόνως κρεμούσαν στην πόρτα του σπιτιού και ένα κλαδί ελιάς με μερικούς άγουρους καρπούς.

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Χριστουγεννιάτικα έθιμα απ’ όλη την Ελλάδα

Κάθε περιοχή της Ελλάδας αυτές τις γιορτινές μέρες αναβιώνει τα δικά της έθιμα και παραδόσεις που έχουν τις ρίζες τους βαθιά πίσω στο χρόνο. Κάποια είναι πολύ γνωστά, άλλα λιγότερο διαδεδομένα. Καλικάντζαροι, φωτιές, γλέντια, παραδοσιακά παιχνίδια και γλυκίσματα είναι μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά ελληνικά Χριστουγεννιάτικα έθιμα. Ας ταξιδέψουμε για λίγο βλέποντας κάποια απ’ αυτά…

Ο Έλληνας που θυσίασε γυναίκα, παιδιά και γονείς για να σώσει το Μεσολόγγι τα Χριστούγεννα του 1822

Χριστούγεννα 1822. Δέκα χιλιάδες Τούρκοι, με επικεφαλής τους Ομέρ Βρυώνη και Κιουταχή, πολιορκούν το Μεσολόγγι. Οι δυνάμεις των πολιορκημένων δεν ξεπερνούσαν του 900 άντρες…
Όπως αναφέρει η Μηχανή του Χρόνου, η πολιορκία είχε κρατήσει ήδη δύο μήνες και οι Τούρκοι είχαν αρχίσει να κουράζονται. Οι ασθένειες θέριζαν το στρατόπεδο, οι μισθοί καθυστερούσαν, γινόντουσαν συνεχώς επιθέσεις από ομάδες κλεφτών και είχαν αρχίσει κι οι συνηθισμένες διαφωνίες μεταξύ Τούρκων και Αλβανών αξιωματικών.
Τότε, ο Ομέρ Βρυώνης κι ο Κιουταχής αποφασίζουν να διεξάγουν μία νυχτερινή επίθεση. Για εκείνη την εποχή, οι βραδινές επιχειρήσεις δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Δεν υπήρχαν φωτοβολίδες και προβολείς και ήταν τρομερά δύσκολο να συντονιστούν τα τμήματα.

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Πεσόντες αεροπόροι της Πολεμικής μας Αεροπορίας, 1950-2010

Ήρωες, αθάνατοι νεκροί!
Aν και η θύμιση τους πολύ κοντινή, άν και στα αυτιά μας βουίζουν ακόμη οι κινητήρες των αεροπλάνων τους, στην καρδιά μας όμως έχουν πάρει θέση κοντά στο Λεωνίδα, στον Παλαιολόγο, στο Διάκο, στον Κανάρη... Ολους αυτούς τους ένδοξους και αθάνατους νεκρούς, που έπεσαν για το μεγαλείο της Ελλάδας και την πρόοδο της Αεροπορίας μας, έχουμε ιερό καθήκον και υποχρέωση να τιμάμε και να αποθανατίζουμε, γιατί μόνο έτσι η θυσία τους δεν θα ‘ναι μόνο ζωντανή ανάμνηση σε μας αλλά και παράδειγμα για τις επόμενες γενιές που θα τις φωτίζει για την πραγμάτωση έργων σπουδαίων και την προάσπιση αξιών υψηλών. Ας είναι αιωνία η μνήμη τους

Ονόματα Πεσόντων Αεροπόρων Π.Α. περιόδου 1950-2010:

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

ΤΑΦΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΑΡΧΑΙΩΝ ΘΡΑΚΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΩΝ ΚΙΝΕΖΩΝ

Παρατηρώντας ορισμένα από τα ταφικά έθιμα των αρχαίων Θρακών, σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα που ανακαλύφθηκαν σε περιοχές της αρχαίας Θράκης και συγκεκριμένα σε περιοχές της, που σήμερα καταλαμβάνει η Βουλγαρία,με τα αρχαιολογικά ευρήματα που, σχετικά πρόσφατα, ανακαλύφθηκαν στην Κίνα, μας προξενούν εντύπωση οι ομοιότητες της ταφικής ακολουθίας.
Αναφερόμαστε στην ταφική συνήθεια που ακολουθούνταν στην Αρχαία Θράκη, όπου κοντά στον τάφο του ηγεμόνα ή του ανώτατου άρχοντα, ενταφιάζονταν το άρμα ή τα άρματά του, μαζί με τους ίππους που τα έσερναν, τα οποία ανήκαν σε αυτόν.

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

Πότε και γιατί απαγορεύτηκαν τα Χριστούγεννα

AB897119838CC6CB6ABAC855463575BA.jpg
Είναι μία από τις πιο αγαπημένες γιορτές του χρόνου για μικρούς και μεγάλους. Κι όμως κάποτε τα Χριστούγεννα είχαν απαγορευτεί!
Επί 22 χρόνια οι κάτοικοι της Βοστόνης που έκαναν το… λάθος να ευχηθούν σε κάποιον συμπολίτης του «Χαρούμενα Χριστούγεννα», τιμωρούνταν με πρόστιμο 5 σελινιών.Στις 11 Μαΐου του 1659 πουριτανοί θεοκράτες αποφάσισαν να απαγορεύσουν τις χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις και γιορτές, επιβάλλοντας πρόστιμα σε όσους τολμούσαν να παραβούν τις εντολές.Σύμφωνα με αρχεία του γενικού δικαστηρίου της αποικίας Massachusetts Bay, που επικαλείται το mentalfloss.com, οι Πουριτανοί της εποχής όντως κήρυξαν τα Χριστούγεννα «παράνομα».

Η ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ ΤΟΥ ΚΟΥΓΚΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΛΟΓΗΡΟ ΣΑΜΟΥΗΛ

ΚΟΥΓΚΙ 2010ΜΙΑ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΠΟΥ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ
Κατά τα χρόνια της μεταπολίτευσης ο ελληνικός λαός τίμησε με το παραπάνω και χόρτασε από τις κάθε λογίς «σημαντικές» επετείους, οι οποίες είθισται να κατεβάζουν πλήθος νεολαίων και ενηλίκων σε πορείες, που καταλήγουν σε συμπλοκές και ξυλοδαρμούς με την αστυνομία, σε συχνούς τραυματισμούς των διαδηλωτών, σε καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και εκτονώνονται με συνθήματα όχι για τον τίτλο της επετείου, αλλά κυρίως κατά της άρχουσας τάξης και των κυβερνήσεών της (ίσως το μόνο σωστό της εκδήλωσης).
Οι πολιτικές δυνάμεις και οι διοργανωτές εορτασμού αυτών των επετείων, είναι λίγο ως πολύ γνωστές και καλά κάνουν, αφού υπάρχει αποδοχή και ανταπόκριση από τον απλό λαό.
Ο ίδιος αυτός λαός όμως, θα έπρεπε να έχει ευρύτερη μνήμη και να τιμά γεγονότα, αγώνες και θυσίες ένδοξων προγόνων αγωνιστών και κυρίως της πρόσφατα συκοφαντημένης, από τους σύγχρονους και γνωστούς εθνοαποδομητές, Επανάστασης του 1821…

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΑΡΙΧΟ ΣΤΗΝ ΜΕΡΚΕΛ. ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΑΙΜΑ…

…και όχι με προπαγανδιστικές σοφιστείες από τα εγγόνια των σφαγέων και των δοσίλογων σημίτηδων.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΩΝ ΔΡΑΜΑΤΙΚΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ: ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ, ΜΕΓΑ ΣΠΗΛΑΙΟ, ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ
Είθισται τέτοιες θλιβερές Επετείους, είτε να τις θυμόμαστε φευγαλέα, είτε καθόλου, είτε επειδή “έτσι πρέπει”, για να κάνουμε…αγγαρεία: Κι όμως, αν κάθε Έλληνας και Ελληνίδα μάθαινε στοιχειωδώς την Ιστορία αυτού του τόπου και σεβόταν τους ηρωϊκούς νεκρούς και μάρτυρες, δεν θα μπορούσε κανείς, ούτε ξένος ούτε εγχώριος προδότης, να την “ξαναγράψει” ή να τη μηδενίσει.
Σήμερα, συμπληρώνονται 69 χρόνια από ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, στην μακραίωνη Ιστορία της: Το ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ των Καλαβρύτων.
Βάζουμε τη λέξη με κεφαλαία, γιατί δυστυχώς κάποιοι ξεχνούν εύκολα τα ελληνικά Ολοκαυτώματα, ενώ ευχαρίστως ενθυμούνται με…συγκίνηση αυτά άλλων λαών. Είναι η επιλεκτική λήθη και μνήμη που χαρακτηρίζει την εποχή μας.

Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

Η απελευθέρωση της Χειμάρρας, 22 Δεκεμβρίου 1940

Γράφει ο Δημήτρης Περδίκης

Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα του 1940 και ο Ελληνικός Στρατός στην παράλια ζώνη του μετώπου, στον ελληνοιταλικό πόλεμο, φαινόταν πως είχε καθηλωθεί στο μουσουλμανικό χωριό Μπόρσι, λίγα χιλιόμετρα πριν από την Χειμάρρα. Οι Ιταλοί είχαν οχυρώσει και είχαν καταστήσει σχεδόν απόρθητο το βουνό που είναι πάνω από το χωριό Κηπαρό. Ο ορεινός αυτός όγκος έστεκε σαν τείχος μπροστά στις ελληνικές δυνάμεις και εμπόδιζε την προέλασή τους. Οι ελληνικές επιθέσεις είχαν αποβεί άκαρπες. Τα Ιταλικά πολυβόλα χάρη στην ευνοϊκή θέση που κατείχαν, θέριζαν τα πάντα μπροστά τους. Τότε παρουσίασαν στον διοικητή μια λεβέντισσα Κηπαριώτισσα που είχε έλθει κρυφά από το Κηπαρό και ζητούσε να τον δει. «Μπορώ να σας περάσω από ένα μονοπάτι πίσω από τις γραμμές των Ιταλών» του λέει. Ο διοικητής την κοίταξε στην αρχή με καχυποψία, μπορεί να είναι παγίδα, σκέφτηκε. Όμως κάτι μέσα του, του έλεγε πως μπορούσε να εμπιστευθεί την γυναίκα αυτή. 

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013

Μια εγκαταλλελημένη Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία του 1888 στο Καγιάκιοϊ της Τουρκίας!

Ένα Χωριό Φάντασμα
Το Λεβίσσι (τουρκικά: Καγιάκιοϊ Kayaköy), είναι χωριό 8 χιλιόμετρα νότια της Μάκρης (Φετίγιε) στη νοτιοδυτική Τουρκία, όπου ζούσαν Έλληνες της Ανατολίας μέχρι περίπου το 1923. Το χωριό-φάντασμα, που διατηρείται πλέον ως μουσείο, αποτελείται από εκατοντάδες κατοικίες και δύο εκκλησίες, οι οποίες καλύπτουν ένα μικρό μέρος βουνοπλαγιάς και χρησιμεύουν ως τόπο στάθμευσης για τους τουρίστες που επισκέπτονται τη Φετίγιε και το Ολουντενίζ.
Το χωρίο κτίστηκε στα ερείπια της αρχαίας πόλης Καρμυλησσού το 1700. Η περιοχή άλλαξε δημογραφικά μετά το σεισμό που ισοπέδωσε την κοντινή Φετίγιε, γνωστή και ως Μάκρη, το 1856 και τη μεγάλη πυρκαγιά του 1885. Μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο (1919-1922), το Λεβίσσι εγκαταλείφθηκε μετά τη συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών που υπογράφηκε από την ελληνική και τουρκική κυβέρνηση το 1923.