Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Σεισμική Μόνωση – Το μυστικό των αρχαίων κτισμάτων!!!

Τα τελευταία χρόνια είναι χρόνια κατακλυσμιαίων καταστροφών. Κύρια πηγή τους… ο Εγκέλαδος. Χώρες όπως η Αϊτή, είδαν πόλεις τους να ισοπεδώνονται μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Χιλιάδες οι ανθρώπινες απώλειες, ανυπολόγιστο το ύψος των καταστροφών. Μεγάλα πλήγματα δέχθηκαν επίσης η Χιλή, η Ιαπωνία, η Ινδονησία, η Κίνα, και το Μεξικό.
Η δομική τεχνολογία -ως επιστήμη- ανέκαθεν αναζητούσε την απάντηση στο θέμα της τέλειας σεισμικής μόνωσης και ασφάλειας των κτιρίων. Πολλές έρευνες διενεργήθηκαν κι ακόμη περισσότερα χρήματα δαπανήθηκαν, προκειμένου χώρες με βαρύ ιστορικό σεισμικών καταστροφών, να βρουν εκείνη τη φόρμουλα που θα επιτρέψει στους πολίτες, ακόμη και της πλέον σεισμογενούς περιοχής, να κοιμούνται ήσυχα και χωρίς το βασανιστικό φόβο μιας πιθανής επιδρομής του Εγκέλαδου.

Ἡ μουσική μέσα ἀπό τό λόγο καί τά ἔργα τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων

Όταν ένας λαός χρησιμοποιεί στη γλώσσα του έννοιες όπως: αρχέτυπον, συναίρεσις, ανάλυσις, σύνθεσις, απέριττον, βούλευμα, έννοιες που αποκαλύπτουν όχι μόνο την ποιότητα του λόγου αλλά και ένα αξιοθαύμαστο πνευματικό ύψος, γίνεται φανερό ότι έχει το ανάλογο επίπεδο σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής ζωής, τις τέχνες και τα γράμματα.
Δημιουργίες όπως ο Παρθενώνας, ο Ηνίοχος των Δελφών, ο Ερμής του Πραξιτέλη, ο μηχανισμός των Αντικυθήρων, κοσμήματα απαράμιλλης τέχνης, είδη οικιακής χρήσης αξιοθαύμαστης ποιότητας, επιβεβαιώνουν χωρίς αμφιβολία το συνολικό επίπεδο της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας, μιας κοινωνίας στην οποία είναι γνωστό ότι η μουσική έπαιξε κυρίαρχο ρόλο.
Ποια μουσική συνόδευε άραγε ένα κείμενο όπως αυτό της Αντιγόνης;

Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

Η Αλήθεια για την Ταυτότητα των Αρβανιτών (Νέο Βιβλίο)

«Λίκνον της Ελλάδος», «κοιτίς του ελληνισμού», «εύανδρος» και άλλοι τιμητικοί χαρακτηρισμοί κοσμούν την Ήπειρο. Θα μπορούσαμε και «καρδιά της Ελλάδας» να τη χαρακτηρίσουμε, αφού αυτή μέσα στους τελευταίους τριάντα αιώνες αιμοδοτεί συνεχώς την ελληνική χερσόνησο με αίμα πάντοτε ελληνικό, που άλλοτε ονομάζεται πελασγικό, άλλοτε αιολικό, άλλοτε δωρικό και την τελευταία φορά, κατά τους 14ο και 15ο αιώνες μ.Χ., ηπειρωτικό!
.
Οι κάτοικοι της Αλβανίας από το τέλος του 13ου αιώνα ηδη προσδιορίζονταν από τους άλλους λαούς ως Αλβανοί, δηλαδή με ένα εθνωνυμικό, το οποίο και οι ίδιοι, έστω και ανεπίσημα, είχαν αποδεχθεί.

Εάν λοιπόν οι εποικοι, που έφθασαν στην Ελλάδα περί τα μέσα του 14ου αιώνα κατόπιν προσκλήσεων διαφόρων ηγεμόνων, ήσαν Αλβανοί, φυσικότατο θα ήταν να δηλώνουν Αλβανοί και ο ελληνικός λαός να τους αποκαλεί Αλβανούς. Ωστόσο, αυτό δεν έγινε ποτέ!

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Έρχεται μπόρα δυνατή, Ανάσταση όμως ακολουθεί!

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Ο ΔΕΣΜΩΤΗΣ

Ήταν κάποτε μια κόρη...
Από όλες τις άλλες κόρες ήταν η πιο γλυκιά, η πιο ωραία: ήλιος τα μαλλιά της και θάλασσα τα πόδια της. Κατάλευκα βουνά τα στήθη της και πράσινες πεδιάδες η κοιλιά της.
Δεν ήταν πολύ ψηλή, αλλά όσο μπόι της έλλειπε τόσο θράσος και τσαγανό κουβαλούσε. Πρώτη στο γλέντι, στον καυγά και μάστορας στην πονηριά. Μα και την ίδια στιγμή, πονόψυχη πολύ όταν κάποιος ζητούσε τη βοήθειά της και εργάτισσα σκληρή όταν έπρεπε.
Έκανε πολλά παιδιά, κι όλα σαν την μάνα: ατίθασα, λίγο πονηρά, ψυχωμένα, φωνακλάδικα, θαρραλέα, λίγο τρελά μα καλόψυχα, πονόψυχα και πάνω από όλα τρυφερά.

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

Το μυστικό της ηχητικής των αρχαίων θεάτρων

Η ηχητική των αρχαίων θεάτρων που θαυμάζουμε σήμερα εξασφαλιζόταν με τα αντηχούντα αγγεία που βρίσκονταν κάτω από τα σκαλιά του κοίλου και τα σκηνικά άλλαζαν σχεδόν αυτόματα, όπως αποδεικνύει η πρόσφατη ανασκαφική έρευνα στο Αρχαίο Θέατρο του
Δίου.Η τεχνολογία του Αρχαίου Ελληνικού Θεάτρου, και ιδιαιτέρως το Θέατρο του Δίου, έχει απασχολήσει τον αρχιτέκτονα, καθηγητή του ΑΠΘ Γιώργο Καραδέδο. 
Ο ίδιος μας είπε ότι «τα αντηχούντα αγγεία τοποθετούνταν σύμφωνα με έναν μαθηματικό υπολογισμό σε κόγχες κάτω από τα σκαλιά του κοίλου, διηρημένα σε αγγεία τέταρτης, πέμπτης, όγδοης και διπλής όγδοης, σύμφωνα με τις αντηχήσεις τους στις διάφορες νότες. Όταν η φωνή των ηθοποιών, περιβάλλοντας τα αγγεία, που είναι στον ίδιο τόνο με αυτήν, προκαλεί την αντήχηση τους, γίνεται πιο δυνατή, πιο καθαρή και πιο μεγαλεπήβολη».

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

ΟΙ ΑΠΟΚΡΗΕΣ ΣΤΗ ΒΑΛΥΡΑ ΜΕ Ι8 ΠΑΛΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ,ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΡΑΣ



ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ
Οι απόκρηες στη Βαλύρα τις παλιές καλές εποχές μας θυμίζουν, ότι οι βαλυραίοι το διασκέδαζαν για τα καλά, με τις γουρνοσφαξιές, τα λούπινα  τα νηστίσημα φαγητά, τις φωτιές, τα κέντρα του σταθμού και του Τσαγκάρη, οι χοροί στην πλατεία, και τα ήθη-έθιμα.  Έχουμε σε παλιές αναρτήσεις των ετών (1911,1912,1913), πλούσιο φωτογραφικό υλικό με κείμενα, το οποία μπορεί ο κάθε μελετητής-ερευνητής-αναγνώστης, να τα ανασύρει και αντιγράψει  τις πληροφορίες που τον ενδιαφέρουν.

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Η απονομή των βραβείων και οι ειδικές τιμές στους Ολυμπιακούς Αγώνες


Η απονομή

Οι νικητές των αγώνων, φορώντας μια κόκκινη μάλλινη ταινία στο κεφάλι και κρατώντας ένα κλαδί φοίνικα στο δεξί χέρι, εισέρχονταν στο ναό του Δία. Η μάλλινη ταινία χρησιμοποιούνταν συνήθως για να κοσμήσει ιερά αντικείμενα και το κλαδί φοίνικα ήταν μνεία στο Θησέα, που ίδρυσε
τους αγώνες στη Δήλο, στους οποίους οι νικητές στεφανώνονταν μ’ ένα κλαδί φοινικιάς. Μέσα στο ναό υπήρχαν στεφάνια από αγριελιά, οι λεγόμενοι κότινοι, τοποθετημένα πάνω σε ένα χρυσελεφάντινο τραπέζι. Ο χάλκινος τρίποδας, πάνω στον οποίο έβαζαν τα στεφάνια σε παλαιότερους χρόνους, φυλασσόταν μέσα στο ναό. Οι νικητές των Ολυμπίων στεφανώνονταν με το πολύτιμο αυτό έπαθλο. Μάλιστα, επικρατούσε η άποψη ότι το στεφάνι προσέδιδε μαγικές ικανότητες στον αθλητή. Ο νικητής γινόταν ο ευνοούμενος των θεών, γιατί είχε κερδίσει με τη βοήθειά τους. Αυτή η τελετή συμβόλιζε τη μυστική επικοινωνία ανάμεσα στη θεότητα και τον άνθρωπο.

Τα Ηραία ήταν αγώνες δρόμου γυναικών προς τιμή της Ήρας στην Αρχαία Ολυμπία

Εκτός από τους Ολυμπιακούς αγώνες των ανδρών, κάθε τέσσερα χρόνια τελούνταν στην Ολυμπία από πολύ παλιά και τα Ηραία, που ήταν αγώνες δρόμου γυναικών προς τιμή της Ήρας. Οι γυναικείοι αυτοί αγώνες ήταν μάλλον αρχαιότεροι από τους Ολυμπιακούς. Οι Ολυμπιακοί αγώνες,
όπως προαναφέρθηκε, σύμφωνα με την εναλλαγή των 49 και 50 μηνών έπεφταν άλλοτε το μήνα Απολλώνιο δηλ. Αύγουστο / Σεπτέμβριο, κι άλλο­τε το μήνα Παρθένιο δηλ. Σεπτέμβριο / Οκτώβριο. Η εναλλαγή αυτή πιθανότατα εξυπηρετούσε και την τέλεση των Ηραίων, έτσι ώστε οι δύο αγώνες να μην συμπίπτουν. Πρόκειται για αγώ­νες με προδωρικές καταβολές που, σύμφωνα με την παράδοση, πρωτοδιοργάνωσε η Ιπποδάμεια, θέλοντας να τιμήσει την Ήρα από ευγνωμοσύνη για το γάμο της με τον Πέλοπα.

Οικισμός 2300 ετών των Ελληνιστικών χρόνων ανακαλύφθηκε στο Ισραήλ !

1563296077
Ο 2.300 οικισμός των Ελληνιστικών χρόνων ανακαλύφθηκε στο δρόμο προς την Ιερουσαλήμ
Ισραηλινοί αρχαιολόγοι ανακάλυψαν οικισμό ελληνιστικών χρόνων που κατοικείτο κατά τη διάρκεια της περιόδου του Δεύτερου Ναού το 2.300 – χρονών χωριό ανακαλύφθηκε στο δρόμο προς την Ιερουσαλήμ Φωτογραφία από Skyview.

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Το μυστικό ταξίδι του Μ.Αλεξάνδρου (Μέρη Α' Β' και Γ')


Μέρος Α` : Απόρρητες Διδασκαλίες

Eπιστολή απο τον αδελφό Γιώργο Γάκη
Ο Αλέξανδρος τού Φιλίππου , από πατέρα ήταν Ηρακλείδης καταγόμενος από τόν Κάρανο , απόγονο τού Τήμενου , ο οποίος ήταν ο ιδρυτής τής δυναστείας τών Μακεδόνων , πού μέ Αργείους εγκαταστάθηκε στό χώρο τής Πιερίας-Ημαθίας από τά πανάρχαια χρόνια.
Αιακίδης από μητέρα , καταγόμενος από τόν Νεοπτόλεμο......, γιός
τού Αχιλλέως , γιού τού Πηλέως , γιού τού Αιακού.
Καί ο Αιακός , κατά τή μυθολογία . ήταν γιός τού Δία καί τής Αίγινας
καί μαζί μέ τόν Μίνωα καί τόν Ραδάμανθυ ήταν οι τρείς κριτές τών ψυχών στόν Άδη.
Στήν ” Ανάβαση ” τού Αρριανού , ο Αλέξανδρος πολλές φορές επικαλείται τήν καταγωγή του από τόν Ηρακλή , τό γενάρχη τών Μακεδόνων.
Οπως διαρκής καί ισόβια ήταν η λατρεία του γιά τόν πρόγονό του ,
Αχιλλέα.

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Τα αρχαία Ελληνικά πλοία

Τα αρχαία Ελληνικά πλοία
Η ΝΑΥΤΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ

ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕ ΤΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΣΚΑΦΟΣ ΤΗΝ ΤΡΙΗΡΗ !
Από τον 10ο αιώνα πΧ οι Κορίνθιοι ναυπηγοί άρχισαν να εισάγουν πρωτοποριακά κωπήλατα σκάφη, όπως την τριακόντορο και στη συνέχεια την πεντηκόντορο. Το κοινό σημείο αυτών των σκαφών, αλλά και η ειδοποιός διαφορά με όλα τα προηγούμενα, ήταν ο υδροδυναμικός τους σχεδιασμός, δηλαδή χαμήλωσαν την πλώρη (προικίζοντας την με το έμβολο) και ανύψωσαν την πρύμνη, πετυχαίνοντας μικρότερο λόγο αντίστασης με την θάλασσα και τον άνεμο.

ΘΡΑΚΙΚΟΣ ΤΑΦΟΣ ΜΕ ΚΑΡΥΑΤΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ!

Κοντά στα χωριά Sveshtari και Σμποριάνοβο της Βουλγαρίας βρέθηκε ο τάφος του βασιλέα των Γετών Δρομιχαίτηςκαι της συζύγου του που ήταν κόρη του Λυσιμάχου στρατηγού του Μ. Αλεξάνδρου.Αρχαιολόγοι από την Βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών ανακάλυψαν κοντά στον Θρακικό τύμβο του Sveshtari, σε βάθος περίπου 15 μέτρων, τα απομεινάρια ενός ξύλινου κιβωτίου, στο οποίο υπήρχαν καμένα οστά, στάχτη και πολύ καλά διατηρημένα χρυσά αντικείμενα. Ανάμεσά τους είναι ένα χρυσό διάδημα, 4-5 χρυσά βραχιόλια, διακόσμηση ιπποσκευής, διακόσμηση με κεφάλι θεάς, χάντρες.

Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

ΦΡΥΚΤΩΡΙΕΣ ...! ΤΑ SMS TΩΝ ΜΙΝΩΙΤΩΝ

Μια μινωική φρυκτωρία είχε το σχήμα κόλουρου κώνου με διάμετρο βάσης 15 έως 47 μέτρα και ύψος 3 έως 8. Αποτελούνταν από χώμα και ημικυκλικά τοιχάρια ανά 70 πόντους

Στην ευρύτερη γεωγραφική ενότητα της πεδιάδας Ηρακλείου εντοπίστηκαν 140 μινωικές φρυκτωρίες, μοναδικά ντοκουμέντα ενός πολυσχιδούς πολιτισμού. Είναι γνωστή η αναφορά στον Αισχύλο, στο έργο του «Αγαμέμνων», για τη μετάδοση μέσω των φρυκτωριών της είδησης για την άλωση της Τροίας, μέσα σε μια νύχτα, από την Τροία στις Μυκήνες. Στην περίπτωση των Μινωιτών έχουμε ένα έργο μοναδικό σε σύλληψη και εκτέλεση, ταυτόχρονα σύστημα παρατήρησης αλλά και άμυνας, που συναγωνίζεται, από πλευράς μεγέθους και κατασκευής, τα μεγάλα ανακτορικά συγκροτήματα. Ετσι υποστηρίζει ο αρχαιολόγος Νίκος Παναγιωτάκης, που έκανε αυτή την πολυσήμαντη ανακάλυψη.

Τότε «πουλούσαν» τον εαυτό τους για την πατρίδα, τώρα πουλάνε την πατρίδα

kolokotronis_super-630x419
Στα «Άπαντα περί Κολοκοτρωναίων», (εκδ. ΙΔΕΒ), περιέχεται και ο περίφημος λόγος του θρυλικού Γέρου του Μοριά στην Πνύκα. Δεν θα αναφερθώ στον περίφημο λόγο του στρατηγού, παρακαταθήκη στο Γένος. (Τον οποίο φρόντισαν τα σαϊνια του πρώην Παιδαγωγικού Ινστιτούτου να λογοκρίνουν. Στο απόσπασμα που περιέχεται στο βιβλίο «Γλώσσας» Στ’ Δημοτικού, β’ τεύχος, σελ. 105, αφαιρέθηκε το σημείο, στο οποίο ο Κολοκοτρώνης περιγράφει τα δεινά της Τουρκοκρατίας: «Και ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι μπορούσαν διά να αλλάξει ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ’ εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος τον σταυρόν τον έκαμε…»).

Ιωάννης Φωκάς (Χουάν Ντε Φούκα): Ο μεγάλος Έλληνας θαλασσοπόρος!

Ο Ιωάννης Φωκάς ή Απόστολος Βαλεριάνος, είναι γνωστός με το ισπανικό όνομα Χουάν ντε Φούκα (Juan de Fuca: γεννήθηκε στο χωριό Βαλεριάνο στη Κεφαλονιά το 1536 και πέθανε πιθανόν το 1602 και ήταν ο θαλασσοπόρος, που εξερεύνησε τις δυτικές ακτές της Β.Αμερικής για λογαριασμό του Ισπανικού θρόνου.
Το όνομά του δόθηκε σε στενό ανάμεσα στην νήσο Βανκούβερ και των ΗΠΑ το οποίο οδηγεί στο λιμάνι που οδηγεί στο λιμάνι του Βανκούβερ, αφού ήταν ο πρώτος που έφτασε εκεί.
Ο Φωκάς ή Βαλεριάνος γεννήθηκε στο χωριό Βαλεριάνο της και ήταν ο τέταρτος γιος του Εμμανουήλ Φωκά ή Φωκά Βαλεριάνου με απώτερη καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Νέος ξενιτεύτηκε και εργάσθηκε επί σαράντα χρόνια ως πλοηγός στον στόλο των Δυτικών Ινδιών της Ισπανίας.

Η ίδρυση του μαντείου των Δελφών

Ο θρύλος λέει ότι οι Δελφοί ήταν το σημείο που συναντήθηκαν οι δύο αετοί. όταν ο Δίας τους έστειλε να πετάξουν από δύο διαφορετικές κατευθύνσεις. Σ’ αυτό το σημείο ο Δίας έριξε τον ιερό βράχο και οι Δελφοί έγιναν γνωστοί στα πέρατα του τότε κόσμου ως ο ομφαλός της Γης, το κέντρο του κόσμου.
«Δέλφις» σημαίνει στ’ αρχαία Ελληνικά Δελφίνι, και γι’ αυτό οι Δελφοί ονομάστηκαν έτσι. Προς τιμή του δελφινιού, και αυτό γιατί αυτή τη μορφή πήρε ο Απόλλωνας κατά το ταξίδι της επιστροφής του,οδηγώντας το καράβι με τους Κρήτες ναυτικούς με σκοπό να μείνουν στους Δελφούς για να χτίσουν το ιερό του και να γίνουν οι ιερείς του.  

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

Σπάνιο άγαλμα του θεού Απόλλωνα ανακαλύφθηκε μυστηριωδώς στη Λωρίδα της Γάζας

Ένα σπάνιο άγαλμα του Έλληνα θεού Απόλλωνα, που ήταν χαμένο επί αιώνες, βρέθηκε μυστηριωδώς στη Λωρίδα της Γάζας, όμως αμέσως κατασχέθηκε από την αστυνομία και πλέον δεν είναι γνωστό που βρίσκεται.
Η ανακάλυψη του αγάλματος αυτού έχει εξάψει την φαντασία των αρχαιολόγων, όμως η αστυνομία δεν έχει ανακοινώσει πότε το μπρούτζινο άγαλμα σε φυσικό μέγεθος θα εμφανιστεί και πάλι ή πού θα εκτεθεί.
Ένας ψαράς από τη Λωρίδα της Γάζας δήλωσε ότι βρήκε το άγαλμα βάρους 500 κιλών στη θάλασσα, περίπου 100 μέτρα από την ακτή, τον Αύγουστο και το μετέφερε σπίτι του με ένα κάρο που το έσερνε ένα γαϊδούρι, χωρίς να έχει επίγνωση της αξίας του.

Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014

Όσοι Έλληνες, όσοι ζωντανοί, αντισταθείτε!!!

20140202-123612.jpg
«Η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία και η γενική αναπηρία της  ηγετικής τάξης στη σημερινή Ελλάδα  σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις…»

Γ.Σεφέρης, «Πολιτικό ημερολόγιο», 1945

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός

Δάσκαλος, Κιλκίς

Άφησαν το σκοπιανό υποκείμενο «να ξερνάει», μες στη Βουλή των Ελλήνων, τις αθλιότητες περί Μακεδονίας  και… «αφωνότεροι των ιχθύων και απραγέστεροι των βατράχων» οι ασήμαντοι  της σήμερον. Άρα είναι έτοιμοι να υπογράψουν, με χέρια και ποδάρια, το ξεπούλημά μας.  Διάβασα την είδηση και… «κάπνισαν τα μάτια μου». Αν μου αφαιρέσουν, μου καταστρέψουν, μου εξευτελίσουν εμένα τον Μακεδόνα-γεννήθηκα στην Πιερία-το έσχατο καταφύγιο της αξιοπρέπειάς μου, την ιστορία μου, την  ιθαγένειά μου, την μνήμη μου, τότε να γνωρίζουν ότι:

Η πανάρχαια Ελληνική επιστήμη της Γεωμετρίας

H Γεωμετρία δέν είναι βέβαια τό μόνο από τά αγαθά τού πολιτισμού, πού κατέλιπεν η ελληνική αρχαιότης, είναι όμως ασφαλώς τό διαχρονικώτερο. 
Η γεωμετρία τού Ευκλείδου, τά περίφημα “Στοιχεία”, ισχύουν απαράλλακτα μέχρι σήμερα, χωρίς νά χρειασθούν αναθεωρήσεις, βελτιώσεις ή κάποιες προσθήκες. Τα “Στοιχεία” αποτελούν ένα από τά αθάνατα μνημεία τής ανθρωπίνης σοφίας, κτήμα εσαεί τών επιγιγνομένων.Η γεωμετρία υπό τήν πρακτική καί εμπειρική της μορφήν δέν ήταν βεβαίως άγνωστος στούς αρχαίους ανατολικούς λαούς. 
Ο Ηρόδοτος παραδίδει ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι χάρις στίς γεωμετρικές τους γνώσεις μπορούσαν νά αποκαθιστούν τά όρια τών κτημάτων τους μετά τίς ετήσιες πλημμύρες τού Νείλου. Ομως οι σχετικές γνώσεις τους ήταν ασυστηματοποίητες καί δέν ξεπερνούσαν τά όρια τής απλής εμπειρίας. Εγνώριζαν τό “πώς”, αλλά δέν κατώρθωσαν ποτέ νά φθάσουν στό “διατί”. Αυτήν τήν δόξαν επέπρωτο νά δρέψη η ιδιοφυϊα τών αρχαίων Ελλήνων.

Eκδήλωση τιμής και μνήμης για το θρυλικό Γέρο του Μοριά στην Ιερά Μητρόπολη Μαντινείας

bk-4
Την προσεχή Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014 συμπληρώνονται εκατόν εβδομήκοντα ένα χρόνια από την 4ην Φεβρουαρίου 1843, ημέρα κατά την οποίαν ο ηρωικός ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Θεού.
Επ’ ευκαιρία της ιστορικής αυτής επετείου, η Ιερά Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας, πραγματοποίησε στο Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014 εκδήλωση τιμής και μνήμης για το θρυλικό Γέρο του Μοριά.

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

Tα ένοχα μυστικά της Κατοχής – Οι οικονομικοί μεγαλοδωσίλογοι (τελευταίο μέρος)

σχολ
του  Δημοσθένη Κούκουνα  ιστορικού συγγραφέα

Και τώρα τα πρόσωπα. Ας δούμε τους κύριους οικονομικούς μεγαλοδωσιλόγους. οι οποίοι κερδοσκόπησαν και πλούτισαν επί Κατοχής.
Δεν είναι απαραιτήτως όλοι αυτοί μαυραγορίτες. Είναι όμως όλοι τους εκείνοι που δεν δίστασαν να συναλλαγούν με τις Αρχές Κατοχής, αναλαμβάνοντας προμήθειες ή κατασκευές για λογαριασμό τους.

Η Μικρά Ασία των Ελλήνων: Ταξίδι στον χρόνο

μ ασια (2)
Συνεχίζοντας την περιήγησή μας στην περιοχή της Μ. Ασίας, επανερχόμαστε με ακόμη ένα άρθρο, το οποίο ελπίζουμε να σας φέρει πιο κοντά με την ιστορία και την παράδοση των εκεί Ελλήνων.

Μερικές ακόμη από τις γνωστότερες αλλά και σημαντικότερες ελληνικές πόλεις της Μ. Ασίας, οι οποίες σημάδεψαν τον Ελληνισμό και την πορεία του είναι οι ακόλουθες:

Αλικαρνασσός: (σημ. Μπουντρούμ) Ήταν η κυριότερη πόλη της δωρικής εξάπολης. (Εκτός από Ίωνες είχαν ζήσει και πολύ Δωριείς στην εν λόγω περιοχή). Στην ακρόπολη Σαλμακίδα υπάρχει
μέχρι σήμερα η αρχαία κρήνη, της οποίας το νερό, σύμφωνα με την παράδοση, προκαλούσε λήθη.

Αρχικά αποτελούσε μέρος της Δηλιακής Συμμαχίας, έπειτα κυβερνούνταν από τους βασιλείς της Καρίας, που τύγχαναν λάτρεις του ελληνικού πνεύματος, αργότερα υποτελείς στους Πέρσες και τέλος στην επικράτεια του Μ. Αλεξάνδρου, ο οποίος τους χάρισε την αυτονομία τους, όπως και σε όλες τις πόλεις της περιοχής.

Γιατί οι αρχαίοι «έβαζαν νερό» στο κρασί τους

Συχνά, και ιδιαίτερα τώρα, γίνομαι αποδέκτης ερωτημάτων σχετικών με το αν οιαρχαίοι Έλληνες είχαν υποκατάστατα των σημερινών ψυγείων και ακόμη αν είχαν τη δυνατότητα να ψύχουν τα διάφορα ποτά τους. Και στα δύο αυτά ερωτήματα η απάντηση είναι θετική.
Ωστόσο ακόμη και η πιο σύντομη ανάπτυξή τους απαιτεί έκταση που ξεπερνά τον περιορισμένο χώρο μιας επιφυλλίδας. Έτσι θα περιοριστώ στο δεύτερο ερώτημα, επιφυλασσόμενος σε μια άλλη, ελπίζω επίσης καλοκαιριάτικη, επιφυλλίδα να ασχοληθώ και με το πρώτο.
Όπως είναι γνωστό, το κατ’ εξοχήν ποτό των αρχαίων Ελλήνων ήταν ο «θείος οίνος». Άνδρες, γυναίκες και παιδιά γεύονταν το ένθεο αυτό ποτό και ιδιαίτερα οι πρώτοι, που συνομιλούσαν και φλυαρούσαν ατέλειωτες ώρες κάθε μέρα στους ανδρώνες πίνοντας κρασί.

ΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΙ

τοῦ Ν. Παντελίδη*

1. Ἡ ἔννοια «διάλεκτος».

Κάθε γλῶσσα μιλιέται κατὰ τόπους διαφορετικά. Αὐτὲς οἱ κατὰ τόπους (δηλ. οἱ γεωγραφικὲς) παραλλαγὲς τῆς γλώσσας ὀνομάζονται διάλεκτοι.

Ἡ δημιουργία διαλέκτων εἶναι μία περίπλοκη διαδικασία ποὺ συνδέεται μὲ ποικίλους ἐνδο- ἀλλὰ καὶ ἐξωγλωσσικοὺς (κοινωνικούς, ἱστορικοὺς κ.ἄ.) παράγοντες. Ἄλλωστε ἡ ποικιλία στὴ γλῶσσα, εἴτε σὲ γεωγραφικὸ (βλ. διάλεκτοι) εἴτε σὲ κοινωνικὸ εἴτε σὲ ἀτομικὸ ἐπίπεδο ἀποτελεῖ μία ἀπὸ τὶς βασικότερες ἰδιότητές της, ὅπως συμβαίνει σὲ πολλὲς ἄλλες ἐκφάνσεις τοῦ ἀνθρώπινου πολιτισμοῦ καὶ γενικὰ τῆς ἀνθρώπινης δραστηριότητας. Ἔτσι γιὰ παράδειγμα, καὶ γιὰ νὰ παραμείνουμε στὸ γεωγραφικὸ ἐπίπεδο, ὅπως ὑπάρχει ἔντονη ποικιλία στὶς παραδοσιακὲς ἐνδυμασίες, στὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα, στὴν παραδοσιακὴ μουσικὴ καὶ τοὺς χορούς, στὴν παραδοσιακὴ ἀρχιτεκτονική, τὴν κουζίνα κ.λπ., κατὰ ἀνάλογο τρόπο ἔχει καὶ ἡ γλῶσσα κατὰ τόπους διαφορετικὴ μορφή. Ἡ σταδιακὴ διάσπαση μίας ἀρχικὰ «ἑνιαίας» γλώσσας σὲ γεωγραφικὲς παραλλαγές, δηλ. σὲ διαλέκτους, μπορεῖ νὰ ἐνισχυθεῖ ἀπὸ ἐξωγλωσσικοὺς παράγοντες, ὅπως π.χ. ἡ γεωγραφικὴ ἀπομόνωση ὁμόγλωσσων περιοχῶν μεταξύ τους ἐξαιτίας φυσικῶν ἐμποδίων (ὀροσειρές, μεγάλα ποτάμια, θάλασσες) ἢ ὁ πολιτικὸς κατακερματισμὸς τοῦ γλωσσικοῦ χώρου (π.χ. στὸν ἀρχαῖο ἑλληνικὸ κόσμο) ποὺ εὐνοοῦν τὴν ἀραίωση ἢ καὶ τὴν πλήρη ἔλλειψη ἐπικοινωνίας μεταξὺ ὁμόγλωσσων πληθυσμῶν ἀπὸ διάφορες περιοχές, καθὼς καὶ ἀπὸ ἄλλους ἰδιαίτερους σὲ κάθε περίπτωση παράγοντες.