Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Άγνωστοι Έλληνες: Αρβανίτες, η άσβεστη φλόγα του Ελληνισμού

arvanites
Έχοντας ως αφετηρία την έντονη παρουσία και δράση του Ελληνισμού στις Βαλκανικές χώρες, συνεχίζουμε το ταξίδι μας με ένα εξίσου γνωστό και σημαντικό τμήμα του, που δεν είναι άλλο από τους περίφημους «Αρβανίτες».
Πολλά ακούγονται γύρω από το όνομα και την καταγωγή τους… Λίγα ισχύουν όμως στην πραγματικότητα. Για να δούμε:
Το Αρβανίτης παράγεται από το Αρβώνιος ή Αρβωνίτης, που υποδήλωνε τον κάτοικο της Άρβωνος, όπως την αναφέρει ο Πολύβιος. Η Άρβων ήταν ελληνική πόλη της Ιλλυρίας. Στην Ιλλυρία, που εκτεινόταν στο μεγαλύτερο μέρος της Αδριατικής, δημιουργήθηκαν ακμάζουσες ελληνικές πολιτείες, όπως η Επίδαμνος, η Έφυρα, η Ακρόλισσος, η Απολλωνία, κ.α.  Οι πόλεις αυτές υπήρξαν οι μοχλοί για την ανάπτυξη ολόκληρης της ιλλυρικής περιοχής.
Οι κατερχόμενοι προς τον Ελλαδικό χώρο από την Ιλλυρία, λόγω διαφόρων αναταραχών στην Βαλκανική Χερσόνησο τον 13ο αι. μ.Χ., ονομάστηκαν σταδιακά Αρβανίτες. Με δύο λόγια Αρβανίτες θεωρούνται οι Αλβανόφωνοι κάτοικοι της Βορείου Ηπείρου.
Παρά την αλβανοφωνία τους είχαν και έχουν ελληνική συνείδηση. Από την προφορική τους παράδοση γνώριζαν ότι ήταν εξαλβανισμένοι Έλληνες.

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Τα κάλαντα στην αρχαιότητα


Συνήθως υποστηρίζεται πως τα Κάλαντα ανάγονται στην εποχή του Βυζαντίου.
Υπάρχουν όμως και λαογράφοι που ανάγουν την απώτατη καταγωγή τους στηναρχαία Αθήνα, όπου επικρατούσε μια όμοια συνήθεια.
Στις γιορτές των Πυανεψίων και των Θαργηλίων, κατά τις οποίες προσφέρονταν θυσίες προς τον Ήλιο, ήταν καθιερωμένο να γυρνούν τα παιδιά στους αθηναϊκούς δρόμους.
Απαραίτητη προϋπόθεση για να συμμετάσχουν σ’ αυτή τη γιορτή ήταν να ζουν και οι δύο γονείς τους. Έξω από κάθε σπίτι τα παιδιά έλεγαν διάφορα άσματα τα οποία είχαν συντεθεί για την περίσταση και συγχρόνως κρεμούσαν στην πόρτα του σπιτιού και ένα κλαδί ελιάς με μερικούς άγουρους καρπούς.

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Χριστουγεννιάτικα έθιμα απ’ όλη την Ελλάδα

Κάθε περιοχή της Ελλάδας αυτές τις γιορτινές μέρες αναβιώνει τα δικά της έθιμα και παραδόσεις που έχουν τις ρίζες τους βαθιά πίσω στο χρόνο. Κάποια είναι πολύ γνωστά, άλλα λιγότερο διαδεδομένα. Καλικάντζαροι, φωτιές, γλέντια, παραδοσιακά παιχνίδια και γλυκίσματα είναι μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά ελληνικά Χριστουγεννιάτικα έθιμα. Ας ταξιδέψουμε για λίγο βλέποντας κάποια απ’ αυτά…

Ο Έλληνας που θυσίασε γυναίκα, παιδιά και γονείς για να σώσει το Μεσολόγγι τα Χριστούγεννα του 1822

Χριστούγεννα 1822. Δέκα χιλιάδες Τούρκοι, με επικεφαλής τους Ομέρ Βρυώνη και Κιουταχή, πολιορκούν το Μεσολόγγι. Οι δυνάμεις των πολιορκημένων δεν ξεπερνούσαν του 900 άντρες…
Όπως αναφέρει η Μηχανή του Χρόνου, η πολιορκία είχε κρατήσει ήδη δύο μήνες και οι Τούρκοι είχαν αρχίσει να κουράζονται. Οι ασθένειες θέριζαν το στρατόπεδο, οι μισθοί καθυστερούσαν, γινόντουσαν συνεχώς επιθέσεις από ομάδες κλεφτών και είχαν αρχίσει κι οι συνηθισμένες διαφωνίες μεταξύ Τούρκων και Αλβανών αξιωματικών.
Τότε, ο Ομέρ Βρυώνης κι ο Κιουταχής αποφασίζουν να διεξάγουν μία νυχτερινή επίθεση. Για εκείνη την εποχή, οι βραδινές επιχειρήσεις δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Δεν υπήρχαν φωτοβολίδες και προβολείς και ήταν τρομερά δύσκολο να συντονιστούν τα τμήματα.

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Πεσόντες αεροπόροι της Πολεμικής μας Αεροπορίας, 1950-2010

Ήρωες, αθάνατοι νεκροί!
Aν και η θύμιση τους πολύ κοντινή, άν και στα αυτιά μας βουίζουν ακόμη οι κινητήρες των αεροπλάνων τους, στην καρδιά μας όμως έχουν πάρει θέση κοντά στο Λεωνίδα, στον Παλαιολόγο, στο Διάκο, στον Κανάρη... Ολους αυτούς τους ένδοξους και αθάνατους νεκρούς, που έπεσαν για το μεγαλείο της Ελλάδας και την πρόοδο της Αεροπορίας μας, έχουμε ιερό καθήκον και υποχρέωση να τιμάμε και να αποθανατίζουμε, γιατί μόνο έτσι η θυσία τους δεν θα ‘ναι μόνο ζωντανή ανάμνηση σε μας αλλά και παράδειγμα για τις επόμενες γενιές που θα τις φωτίζει για την πραγμάτωση έργων σπουδαίων και την προάσπιση αξιών υψηλών. Ας είναι αιωνία η μνήμη τους

Ονόματα Πεσόντων Αεροπόρων Π.Α. περιόδου 1950-2010:

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

ΤΑΦΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΑΡΧΑΙΩΝ ΘΡΑΚΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΩΝ ΚΙΝΕΖΩΝ

Παρατηρώντας ορισμένα από τα ταφικά έθιμα των αρχαίων Θρακών, σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα που ανακαλύφθηκαν σε περιοχές της αρχαίας Θράκης και συγκεκριμένα σε περιοχές της, που σήμερα καταλαμβάνει η Βουλγαρία,με τα αρχαιολογικά ευρήματα που, σχετικά πρόσφατα, ανακαλύφθηκαν στην Κίνα, μας προξενούν εντύπωση οι ομοιότητες της ταφικής ακολουθίας.
Αναφερόμαστε στην ταφική συνήθεια που ακολουθούνταν στην Αρχαία Θράκη, όπου κοντά στον τάφο του ηγεμόνα ή του ανώτατου άρχοντα, ενταφιάζονταν το άρμα ή τα άρματά του, μαζί με τους ίππους που τα έσερναν, τα οποία ανήκαν σε αυτόν.

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

Πότε και γιατί απαγορεύτηκαν τα Χριστούγεννα

AB897119838CC6CB6ABAC855463575BA.jpg
Είναι μία από τις πιο αγαπημένες γιορτές του χρόνου για μικρούς και μεγάλους. Κι όμως κάποτε τα Χριστούγεννα είχαν απαγορευτεί!
Επί 22 χρόνια οι κάτοικοι της Βοστόνης που έκαναν το… λάθος να ευχηθούν σε κάποιον συμπολίτης του «Χαρούμενα Χριστούγεννα», τιμωρούνταν με πρόστιμο 5 σελινιών.Στις 11 Μαΐου του 1659 πουριτανοί θεοκράτες αποφάσισαν να απαγορεύσουν τις χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις και γιορτές, επιβάλλοντας πρόστιμα σε όσους τολμούσαν να παραβούν τις εντολές.Σύμφωνα με αρχεία του γενικού δικαστηρίου της αποικίας Massachusetts Bay, που επικαλείται το mentalfloss.com, οι Πουριτανοί της εποχής όντως κήρυξαν τα Χριστούγεννα «παράνομα».

Η ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ ΤΟΥ ΚΟΥΓΚΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΛΟΓΗΡΟ ΣΑΜΟΥΗΛ

ΚΟΥΓΚΙ 2010ΜΙΑ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΠΟΥ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ
Κατά τα χρόνια της μεταπολίτευσης ο ελληνικός λαός τίμησε με το παραπάνω και χόρτασε από τις κάθε λογίς «σημαντικές» επετείους, οι οποίες είθισται να κατεβάζουν πλήθος νεολαίων και ενηλίκων σε πορείες, που καταλήγουν σε συμπλοκές και ξυλοδαρμούς με την αστυνομία, σε συχνούς τραυματισμούς των διαδηλωτών, σε καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και εκτονώνονται με συνθήματα όχι για τον τίτλο της επετείου, αλλά κυρίως κατά της άρχουσας τάξης και των κυβερνήσεών της (ίσως το μόνο σωστό της εκδήλωσης).
Οι πολιτικές δυνάμεις και οι διοργανωτές εορτασμού αυτών των επετείων, είναι λίγο ως πολύ γνωστές και καλά κάνουν, αφού υπάρχει αποδοχή και ανταπόκριση από τον απλό λαό.
Ο ίδιος αυτός λαός όμως, θα έπρεπε να έχει ευρύτερη μνήμη και να τιμά γεγονότα, αγώνες και θυσίες ένδοξων προγόνων αγωνιστών και κυρίως της πρόσφατα συκοφαντημένης, από τους σύγχρονους και γνωστούς εθνοαποδομητές, Επανάστασης του 1821…

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΑΡΙΧΟ ΣΤΗΝ ΜΕΡΚΕΛ. ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΑΙΜΑ…

…και όχι με προπαγανδιστικές σοφιστείες από τα εγγόνια των σφαγέων και των δοσίλογων σημίτηδων.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΩΝ ΔΡΑΜΑΤΙΚΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ: ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ, ΜΕΓΑ ΣΠΗΛΑΙΟ, ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ
Είθισται τέτοιες θλιβερές Επετείους, είτε να τις θυμόμαστε φευγαλέα, είτε καθόλου, είτε επειδή “έτσι πρέπει”, για να κάνουμε…αγγαρεία: Κι όμως, αν κάθε Έλληνας και Ελληνίδα μάθαινε στοιχειωδώς την Ιστορία αυτού του τόπου και σεβόταν τους ηρωϊκούς νεκρούς και μάρτυρες, δεν θα μπορούσε κανείς, ούτε ξένος ούτε εγχώριος προδότης, να την “ξαναγράψει” ή να τη μηδενίσει.
Σήμερα, συμπληρώνονται 69 χρόνια από ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, στην μακραίωνη Ιστορία της: Το ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ των Καλαβρύτων.
Βάζουμε τη λέξη με κεφαλαία, γιατί δυστυχώς κάποιοι ξεχνούν εύκολα τα ελληνικά Ολοκαυτώματα, ενώ ευχαρίστως ενθυμούνται με…συγκίνηση αυτά άλλων λαών. Είναι η επιλεκτική λήθη και μνήμη που χαρακτηρίζει την εποχή μας.

Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

Η απελευθέρωση της Χειμάρρας, 22 Δεκεμβρίου 1940

Γράφει ο Δημήτρης Περδίκης

Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα του 1940 και ο Ελληνικός Στρατός στην παράλια ζώνη του μετώπου, στον ελληνοιταλικό πόλεμο, φαινόταν πως είχε καθηλωθεί στο μουσουλμανικό χωριό Μπόρσι, λίγα χιλιόμετρα πριν από την Χειμάρρα. Οι Ιταλοί είχαν οχυρώσει και είχαν καταστήσει σχεδόν απόρθητο το βουνό που είναι πάνω από το χωριό Κηπαρό. Ο ορεινός αυτός όγκος έστεκε σαν τείχος μπροστά στις ελληνικές δυνάμεις και εμπόδιζε την προέλασή τους. Οι ελληνικές επιθέσεις είχαν αποβεί άκαρπες. Τα Ιταλικά πολυβόλα χάρη στην ευνοϊκή θέση που κατείχαν, θέριζαν τα πάντα μπροστά τους. Τότε παρουσίασαν στον διοικητή μια λεβέντισσα Κηπαριώτισσα που είχε έλθει κρυφά από το Κηπαρό και ζητούσε να τον δει. «Μπορώ να σας περάσω από ένα μονοπάτι πίσω από τις γραμμές των Ιταλών» του λέει. Ο διοικητής την κοίταξε στην αρχή με καχυποψία, μπορεί να είναι παγίδα, σκέφτηκε. Όμως κάτι μέσα του, του έλεγε πως μπορούσε να εμπιστευθεί την γυναίκα αυτή. 

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013

Μια εγκαταλλελημένη Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία του 1888 στο Καγιάκιοϊ της Τουρκίας!

Ένα Χωριό Φάντασμα
Το Λεβίσσι (τουρκικά: Καγιάκιοϊ Kayaköy), είναι χωριό 8 χιλιόμετρα νότια της Μάκρης (Φετίγιε) στη νοτιοδυτική Τουρκία, όπου ζούσαν Έλληνες της Ανατολίας μέχρι περίπου το 1923. Το χωριό-φάντασμα, που διατηρείται πλέον ως μουσείο, αποτελείται από εκατοντάδες κατοικίες και δύο εκκλησίες, οι οποίες καλύπτουν ένα μικρό μέρος βουνοπλαγιάς και χρησιμεύουν ως τόπο στάθμευσης για τους τουρίστες που επισκέπτονται τη Φετίγιε και το Ολουντενίζ.
Το χωρίο κτίστηκε στα ερείπια της αρχαίας πόλης Καρμυλησσού το 1700. Η περιοχή άλλαξε δημογραφικά μετά το σεισμό που ισοπέδωσε την κοντινή Φετίγιε, γνωστή και ως Μάκρη, το 1856 και τη μεγάλη πυρκαγιά του 1885. Μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο (1919-1922), το Λεβίσσι εγκαταλείφθηκε μετά τη συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών που υπογράφηκε από την ελληνική και τουρκική κυβέρνηση το 1923.

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Το συγκλονιστικό αφιέρωμα στις αποκαλύψεις του Ολυμπία για τους δοσίλογους και τα παιδιά τους

Εύγε στον Χίο και το Κόντρα που τόλμησαν. Εύγε στον Πάνο Καμμενο που έφερε τις αποκαλύψεις στην Βουλή των Ελλήνων κατά την εισαγωγική του ομιλία για το σκάνδαλο των υποβρυχίων. 70 χρόνια ψέμματα και διαστρέβλωση της ιστορίας, επιτέλους, τώρα έχουν αντίλογο.





Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Κρυμμένα μυστικά Κωνσταντινούπολης

Υπάρχει κάτι μαγικό στην Πόλη και από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα εδώ, μου πλάνεψε την καρδιά και την σκέψη.
Αυτό δεν είναι ούτε οι εμπορικοί της δρόμοι με την πολυκοσμία, ούτε οι κεφτέδες και τα κεμπάπ, ούτε τα δερμάτινα και οι ναργιλέδες. Αυτή η, αρχικά απροσδιόριστη, μαγεία οφείλεται στην Ιστορία και στα Ιερά χώματα τούτης της γής και κάθε φορά που προσπαθώ να συλλάβω στην σκέψη μου την Κωνσταντινούπολη σαν έννοια, κυριεύομαι από δέος και ρίγη συγκίνησης. Μια βροχερή και παγερή μέρα σαν κι αυτή αποφάσισα να έρθω σε άμεση επαφή με τα χώματα των προγόνων μας καθώς θέλησα να εισέλθω στα υπόγεια και κρυμμένα μυστικά της Κωνσταντινούπολης. Η Ιστορία της Βασιλεύουσας ξετυλίγεται συνεχώς μπροστά στα μάτια μου και στην ιστορική χερσόνησο συναντώ συχνά πολλά τέτοια στοιχεία. Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι το τμήμα του Ιπποδρόμου και συγκεκριμένα αυτό των πεσσών που στήριζαν την Σφενδόνη, το μέρος που βρισκόνταν η στροφή του Ιπποδρόμου.

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

Η ιατρική περίθαλψη των τραυματιών και ασθενών το 1940 από τις Υγειονομικές υπηρεσίες του Στρατού, τα πλωτά Νοσοκομεία και οι νοσηλεύτριες Ερυθροσταυρίτισσες του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού

Επιμέλεια Αλέξανδρος Γιατζίδης M.D.medlabnews.gr

Ο Ελληνο-Ιταλικός πόλεμος (1940-1941)
Στον τομέα της Υγειονομικής Υπηρεσίας, εξαιτίας του αγώνα σε ιδιαίτερα ορεινό έδαφος, αρχικά παρουσιάστηκαν πολλές δυσχέρειες και προβλήματα. Από την Έκθεση του Διευθυντή της Υγειονομικής Υπηρεσίας του Τμήματος Στρατιάς Ηπείρου (ΤΣΗ), από τις 18 Δεκεμβρίου 1940 μέχρι τη διάλυσή του, διαβάζουμε:

«... Η φύσις του εδάφους και η τακτική του πολέμου ιδίως με τας αεροπορικός επιδρομάς, ως και αι εκτάσεις των τομέων εκάστης μεραρχίας εκώλυον την ταχείαν και έγκαιρον ιατρικήν περίθαλψιν των τραυματιών και ασθενών ...».Στη συνέχεια όμως, για την εξυπηρέτηση των αναγκών του Στρατού ενισχύθηκαν τα στρατιωτικά νοσοκομεία, δημιουργήθηκαν νέα, αναπτύχθηκαν νοσηλευτικοί σχηματισμοί εκστρατείας, ορεινά χειρουργεία, μετακινήθηκαν ανεφοδιαστικά όργανα και συστάθηκαν ειδικά σώματα διακομιδής. Οι διακομιδές πραγματοποιούνταν κατ' ανάγκη τη νύχτα για την αποφυγή των αεροπορικών επιδρομών, με αποτέλεσμα τις γνωστές δυσμενείς επιπτώσεις για τους διακομιζόμενους και το προσωπικό.

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

ΥΨΩΜΑ 731 - ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΤΟΥ 1940


Της Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, φιλολόγου-ιστορικού, Υπεύθυνης Σχολικής Βιβλιοθήκης 2ου Ε.Π.Α.Λ. Τρικάλων, Πιστοποιημένης Επιμορφώτριας Ενηλίκων του Ε.ΚΕ.ΠΙΣ.
Ένας τιτάνιος αγώνας διεξήχθη στο ύψωμα 731 (υψόμετρο) κατά την «Εαρινή Επίθεση» των Ιταλών στα μέσα Μαρτίου 1941, προκειμένου οι ιταλικές φασιστικές δυνάμεις με την παρουσία του ίδιου δικτάτορα Μουσολίνι -μετά από τέσσερις μήνες πόλεμο – να δρέψουν μία νίκη κατά της Ελλάδας και να κατέβουν μαζί με τις ναζιστικές δυνάμεις των Γερμανών «νικητές» στην Αθήνα! Το 731 όμως, ανέτρεψε τα σχέδια του(ς). Στο ύψωμα αυτό, καθώς και στα γειτονικά υψώματα, πολέμησαν οι άνδρες του 5ου Συντάγματος της 1ης Μεραρχίας πού κατάγονταν κυρίως από την Καρδίτσα και τα Τρίκαλα.
Η Ιστορία για το 731 γράφει: «Επί 7 ημέρες, ως τις 15 Μαρτίου η μεραρχία δοκιμάστηκε σκληρά, αλλά απέκρουσε τα κύματα των επιτιθέμενων αντιπάλων. Οι επιθέσεις και αντεπιθέσεις άρχιζαν με πυκνό κανονιοβολισμό που κατέσκαβε τα υψώματα, για να καταλήξουν σε συμπλοκές, όπου το λόγο είχαν η χειροβομβίδα και η λόγχη. Το ύψωμα 731, μεταξύ Αώου και Άψου, έμεινε θρυλικό.

ΒΙΝΤΕΟ – Συγκλονιστικές μαρτυρίες – αφηγήσεις πολεμιστών του ’40 στις χιονισμένες πλαγιές της Πίνδου και των Μακεδονικών βουνών

http://pheidias.antibaro.gr/1940/images/Hellene-1940-1.jpg
Ήταν ντυμένοι στρατιώτες στο Ελληνοαλβανικό Μέτωπο  έχοντας γράψει ηρωικές στιγμές αυτοθυσίας αποκλειστικά για ανιδιοτελή ιδανικά.

O 103 χρόνος Αριστείδης Κασάρας και ο 92χρόνος Αριστοτέλης Παπαντώτης παλιοί πολεμιστές στο μέτωπο του ’40, θυμούνται την Ιταλική επίθεση που εκδηλώθηκε στις 05:00 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου και διηγούνται με κάθε λεπτομέρεια την πορεία προς το μέτωπο και τις μάχες που πήραν μέρος στις χιονισμένες πλαγιές της Πίνδου και των Μακεδονικών βουνών

Τα χρόνια κατέβαλαν το κορμί του 103 χρόνου Αριστείδη Κασάρα, αλλά όχι το πνεύμα του μαχητή.

Το αγέρωχο βλέμμα του θυμίζει ακόμη εκείνο το παλικάρι, με την ατσάλινη θέληση, που πολέμησε απέναντι στα βαριά  ιταλικά οπλικά συστήματα του μηχανοκίνητου πεζικού, μέσα σε υγρά χαρακώματα.

Σεμνοί, όπως όλοι οι πραγματικοί ήρωες, ήρεμοι και πράοι, χωρίς να κάνoυν χρήση των τίτλων τους, αναφέρονται στους  αγώνες, στο μέτωπο κι την αντίσταση που τού χάρισαν μετάλλια, τραύματα και τονίζουν:

Ένα γράμμα από τον μελλοθάνατο Έλληνα Ανδρέα Παναγίδη

20131027-184217.jpg
Χρήστος Ιακώβου

Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών
Τα χαράματα της Παρασκευής, 21 Σεπτεμβρίου 1956, οδηγήθηκε στην αγχόνη από το Βρετανικό αποικιακό καθεστώς ο 22χρονος αγωνιστής της ΕΟΚΑ, Ανδρέας Παναγίδης, μαζί με τους Μιχαήλ Κουτσόφτα και Στέλιο Μαυρομμάτη. Ο Παναγίδης καταγόταν από το Παλιομέτοχο και καταδικάσθηκε για τη εκτέλεση του Βρετανού σμηναγού Πάτρικ Χέιλ. Είχε προηγηθεί ένα περιστατικό όταν Βρετανός στρατιώτης σε έλεγχο στο χώρο εργασίας του Παναγίδη στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, λίγο μετά τον απαγχονισμό των Καραολή και Δημητρίου, βρήκε στη τσάντα του την Ελληνική σημαία και ζήτησε από τον Παναγίδη να του σκουπίσει τα
παπούτσια. Η Ελληνική σημαία αποτελούσε το σύμβολο εθνικής αξιοπρέπειας και αγώνα για τον Παναγίδη και η προσβολή της είχε ως αποτέλεσμα να αντιδράσει και να κτυπήσει άγρια τον Βρετανό. Ήταν ο μοναδικός από τους απαγχονισθέντες ο οποίος ήταν παντρεμένος και άφηνε πίσω του τρία παιδιά και μία σύζυγο. Συγκλονιστικός ήταν ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε το θάνατο και αποτυπώνεται στο γράμμα το οποίο έγραψε αμέσως μετά την ειδοποίηση για την εκτέλεση της θανατικής ποινής.

«Της Τα Έδωσα Της Πατρίδος Και Τα Δύο» – Διαβάστε Να Διδαχθείτε!

Ήμουν στο Ναυτικό το 1952 και βρισκόμουνα στη Πλατεία Κλαυθμώνος, όχι όπως είναι σήμερα. Οι νεότεροι δεν γνωρίζουν πάρα πολλά από τα παλιά και απορούν όποτε ακούν ορισμένα γεγονότα του τότε.
Εκείνη τη στιγμή έπεφτε ο ήλιος και θα γνωρίζετε ότι με τη δύση του, γίνεται υποστολή της σημαίας. Τότε το Υπουργείο Ναυτικού ήταν εκεί και η σημαία κυμάτιζε ακόμα στο κτήριο. Σήμερα είναι άλλες υπηρεσίες του Ναυτικού. Τότε πάντα κάθε πρωί, θα θυμούνται οι παλιοί, γινόταν έπαρση σημαίας και σταματούσαν τα πάντα, όπως και στη δύση του ηλίου γινόταν υποστολή. Ήταν στιγμές ωραίες, απίθανες που ζούσαν τότε οι άνθρωποι.
Το άγημα αποδόσεως τιμών στο χώρο του, και ακούμε το σαλπιγκτή να δίνει το σύνθημα για την υποστολή της σημαίας. Το άγημα παρουσιάζει όπλα. Ο αξιωματικός χαιρετά και παίζεται ο Θούριος. Όλοι οι παριστάμενοι εκεί και οι περαστικοί, όπως και εγώ σταθήκαμε σε στάση προσοχής.

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

Ψηφίδες Ιστορίας για το μεγάλο πανηγύρι της Μεσσήνης και την μεταφορά της εικόνας της Παναγίας από την μονή Βουλκάνου



Μονή Βουλκάνου
 Ημερολογιακά τέτοιες ημέρες το Νησί (και Μεσσήνη στη συνέχεια) ετοιμάζεται για το μεγάλο πανηγύρι του. Το θρησκευτικό πανηγύρι γινόταν στις 23 Αυγούστου, ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία γιορτάζει την Απόδοση της Κοίμησης της Θεοτόκου, δηλαδή την πανηγυρική λήξη του εορτασμού που άρχισε τον Δεκαπενταύγουστο. Ουσιαστικά επρόκειτο για το “δίδυμο“ πανηγύρι αυτού που γινόταν και συνεχίζει να γίνεται στη Μονή Βουλκάνου, και συνδύαζε τη θρησκευτική τελετή με την εμπορική δραστηριότητα. Το πανηγύρι στη Μονή Βουλκάνου πρέπει να γινόταν από την μεσαιωνική εποχή, και όπως γράφει η Αννα Λαμπροπούλου, αυτή “η υπόθεση μπορεί να ενισχυθεί από το γεγονός ότι το μεσαιωνικό μοναστήρι στην κορυφή του όρους της Ιθώμης βρισκόταν ακριβώς στη θέση όπου κατά την αρχαιότητα υψωνόταν ο ναός του Ιθωμάτα Διός, προς τιμήν του οποίου γινόταν ετήσια γιορτή, τα Ιθωμαία κατά τον Παυσανία. Η σχέση μεταξύ της ειδωλολατρικής και της χριστιανικής τελετής από άποψη λαογραφική είναι άμεση και υποκρύπτει μια παράδοση που πρέπει να συνεχιζόταν κατά την εποχή της ακμής της μονής, μολονότι δεν υπάρχει άμεση γραπτή μαρτυρία προς το παρόν“.

Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ἄς γίνει ἐπὶ τέλους πραγματικότητα !


 • Ὡς γνωστὸ τὴν 8.6.2012 ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπεφάσισε ὅτι τὰ ἐγκαίνια τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους πρέπει νὰ πραγματοποιηθοῦν τὴν 25.3.2021, καὶ αὐτὸ ἦταν ἀρίστη διατύπωσι…
Ὅμως ποῦ καὶ πῶς, δὲν ἀναφέρθη τίποτε…

• Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Τάματος τοῦ Κολοκοτρώνη ἐπέρασαν σχεδὸν 200 χρόνια.
Ἐπανειλημμένως ἔχομε τονίσει στοὺς καθ᾿ ὕλην ὑποχρέους Πολιτείας καὶ Ἐκκλησίας ὅτι δὲν χρειάζεται νὰ δώσουν οὔτε μία «τρύπια δεκάρα». Θυσιάζουμε τὰ πάντα νὰ τὸ πραγματοποιήσουμε ἐμεῖς, ἀναλαμβάνοντας τὸν βαρύτατο τοῦτο σταυρό, τὴν δι’ ἰδίων δαπανῶν θεμελίωσιν καὶ ἀποπεράτωσιν τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους.
Ὅμως ἀπαιτοῦμε
ἡ μὲν Ἐκκλησία νὰ πρωτοστατῇ εὐλογούσα,
ἡ δὲ Πολιτεία νὰ νομοθετῇ διευκολύνουσα…

• Μὲ τὴν πραγματόποιησι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους θὰ τρώγουν τὸν ἄρτο τὸν ἐπιούσιο πολλὲς χιλιάδες ἑλληνικὲς οἰκογένειες διὰ τοῦ ἱδρῶτος τοῦ προσώπου των. Πρῶτα δικαιοσύνη καὶ μετὰ ἐλεημοσύνη-συσσίτια.
Τὰ ἀσφαλιστικὰ ταμεῖα θὰ ἔχουν εἰσφορές, γιὰ νὰ δύνανται νὰ δίδουν συντάξεις ἐπιβιώσεως καὶ ὄχι φιλοδωρήματα.

Ἐπιβάλλεται ἡ ὕφεσι νὰ καταπολεμηθῇ μὲ ἐπενδύσεις καὶ ἡ ἀνεργία μὲ θέσεις ἀπασχολήσεως… 

Ἀρχίσαμε ἐκστρατεία ἐκδηλώσεων καὶ ἐκτὸς Ἀθηνῶν.

Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

Μερκούριος Αυτζής :Οι νέες γενιές φαίνεται να αγνοούν σημαντικά ιστορικά γεγονότα και εποχές


«Τα εγγόνια για τους παππούδες» έλεγε ο πατέρας «είναι μεταβρασμένο τσίπουρο», εννοώντας ότι η σχέση αυτή είναι μοναδική


«Το εκπαιδευτικό σύστημα με τους πρόχειρους κάθε φορά πειραματισμούς του αναγκάζει γονείς και παιδιά να ανταγωνίζονται σε λάθος αρένα, εγκλωβισμένοι να ακολουθήσουν το δρόμο που άλλοι σχεδιάζουν, τις πιο πολλές φορές χωρίς όραμα και χωρίς προοπτική»

«Η Ελλάδα των μνημονίων μπορεί να βγει από το αδιέξοδο, μπορεί να γίνει και πάλι υπολογίσιμη και δυνατή. Αρκεί βέβαια να βγούμε από το λήθαργο και την αποχαύνωση και να πετάξουμε ή και να κάψουμε τα «μαγικά μαξιλάρια» πάνω στα οποία επιμελώς και μεθοδευμένα μας έχουν προ πολλού υποβάλει να κοιμόμαστε»

«Είναι κοινός τόπος ότι η βία, απ’ όπου κι αν προέρχεται, γεννάει βία κι αυτό μοιραία οδηγεί την ίδια την κοινωνία σε αυτοκαταστροφή»

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

Σαν σήμερα πεθαίνει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος, ο ιεράρχης που αρνήθηκε να υποδεχθεί τους Γερμανούς το 1941

 ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος
Ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος ανήκει στην χορεία των Μεγάλων Ιεραρχών μας, που ενσάρκωσαν την παράδοση και τις αρετές των Ηγετών του Γένους και την πιστότητα σ’αυτό μέχρις αυτοθυσίας. 

Οι έμφυτες ικανότητές του και η πλούσια σε περιεχόμενο και έκταση παιδεία του, μαζί με το ακραιφνώς ελληνορθόδοξο φρόνημά του και την αδιάπτωτη συνείδηση του χρέους προς το Γένος/Έθνος και την ιστορία του, ήταν οι προϋποθέσεις της ποιμαντικής του παρουσίας.

Διαβάστε άλλο τι γράφει για αυτόν ο Πρωτοπρ.  π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός,  Ομότίμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών: 

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Ελληνικής καταγωγής η Αδριανούπολη στην Βόρειο Ήπειρο,τα ευρήματα αποστομώνουν Αλβανούς και Ιταλούς


Ελληνικής καταγωγής η Αδριανούπολη στην Βόρειο Ήπειρο, τα ευρήματα αποστομώνουν Αλβανούς και Ιταλούς
400 χρόνια προϊστορίας που δεν "γνωρίζαμε" ως σήμερα, λέει ο Αλβανός καθηγητής αρχαιολογίας, επικεφαλής των Αλβανών αρχαιολόγων στις ανασκαφές στην Αδριανούπολη, Βορείου Ηπείρου.


Έχουν ιδιαίτερη σημασία τα λεγόμενά του, γιατί, πριν την σημερινή συνέντευξη του Αλβανού αρχαιολόγου, την αναγνώριση και την ελληνικότητα της "Αδριανούπολης" στην Βόρειο Ήπειρο και τα ατράνταχτα στοιχεία για τον ανεπτυγμένο ελληνικό πολιτισμό, είχαν προηγηθεί τα τελευταία χρόνια, από την σύμπραξή του αλβανικού αρχαιολογικού Ινστιτούτου με το Ιταλικό πανεπιστήμιο Μαντσεράτα και εν συνεχεία και με το πανεπιστήμιο Αργυρόκαστρου, ανελέητοι ισχυρισμοί με σκοπό να θάψουν 400 χρόνια προγενέστερου αρχαιοελληνικού πολιτισμού στον κάμπο της Δερόπολης στην Βόρειο Ήπειρο και να επιδιώκουν να το βαφτίσουν και να" μιλάει μόνο ρωμαϊκά."

Πέμπτη 15 Αυγούστου 2013

Αρματαγωγό «Λέσβος»: Μια ιστορία ηρώων που χάθηκε στην ντροπή της προδοσίας

Τριάντα εννέα χρόνια μετά την ηρωική δράση του στην υπεράσπιση της Κύπρου ενάντια στην εισβολή του Αττίλα, το θρυλικό αρματαγωγό παραμένει ξεχασμένο από την πατρίδα. Οπως ξεχασμένο παραμένει και το προσωπικό του, ο ηρωισμός του οποίου πέρασε -περιέργως πώς- στα ψιλά της Ιστορίας Η σκόνη της Ιστορίας, ιδιαίτερα έπειτα από μια μεγάλη εθνική ήττα, όπως ήταν εκείνη του Ελληνισμού στην Κύπρο το 1974, σκεπάζει τις μεγάλες στιγμές. Στη συλλογική μνήμη το καλοκαίρι του 1974 έχει ταυτιστεί με την ντροπή της προδοσίας, που άφησε στα χέρια των Τούρκων το 37% των εδαφών της Κύπρου. Με μια 
μονοκοντυλιά παραγράφηκαν όλα όσα συνέβησαν εκείνες τις ημέρες, οι οποίες έμειναν σκοτεινές, όπως και οι άνθρωποι που σχεδίασαν και εκτέλεσαν το έγκλημα.

Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

Το μυστήριο του θανάτου του Μεγάλου Αλέξανδρου

Στις 10 Ιουνίου του 323 π.Χ., κάπου στη Βαβυλώνα, ο Μέγας Αλέξανδρος άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 32 ετών. Είχε ήδη δημιουργήσει μια αυτοκρατορία που εκτεινόταν από τη σύγχρονη Αλβανία μέχρι το Ανατολικό Πακιστάν. Παρόλα αυτά, ποτέ κανείς δεν κατάφερε να απαντήσει σίγουρα τι ή ποιος σκότωσε τον Μακεδόνα βασιλιά. Με πληροφορίες από κείμενο του James Romm, συγγραφέα και καθηγητή στο Bard College της Νέας Υόρκης, το οποίο δημοσιεύθηκε στο «History Today». 


Με τον θάνατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου ξεκίνησε η κατάρρευση της αυτοκρατορίας του και η περίοδος που έμεινε στην ιστορία ως «οι Πόλεμοι των Διαδόχων».



Οι περισσότεροι ιστορικοί αποδίδουν τον θάνατο του Αλέξανδρου σε ασθένεια. Το 1996, ο Eugene Borza, που ειδικεύεται στην αρχαία Μακεδονία, σε ένα συμβούλιο του Πανεπιστημίου του Maryland, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Αλέξανδρος πέθανε από τυφοειδή πυρετό.



Άλλες πιθανές ασθένειες είναι η ελονοσία, η ευλογιά και η λευχαιμία, ενώ ο αλκοολισμός, η μόλυνση απ΄ το τραύμα στον πνεύμονα, από μάχη στη Νότια Ασία το 325 πΧ, και το πένθος (σ.σ: ο στενός του φίλος Ηφαιστίωνας είχε πεθάνει λίγους μήνες νωρίτερα) θεωρούνται οι πιθανότεροι παράγοντες επιπλοκής.

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Σαν σήμερα: Η σφαγή του Διστόμου. Ανατριχιαστικές λεπτομέρειες μαρτύρων από τις κτηνωδίες των γερμανών!

-------Ακούω μια γυναικεία φωνή να σκούζει, να οδύρεται, να θρηνολογεί. Ήταν η μάνα μου. Φτάνω τρέχοντας και τι να δω! Την αδερφή μου κομματιασμένη, βιασμένη, κατακρεουργημένη. Κατασκισμένα ρούχα και σάρκες είχαν γίνει ένα. Το αίμα έτρεχε από τα σκέλια της. Τα βυζιά της κατασφαγμένα, φέτες. Το πρόσωπό της παραμορφωμένο και σ’ όλο το σώμα σημάδια άγριας πάλης. Δίπλα της σε μια κούνια το μικρό κορίτσι της τη Ζωή, εφτά μηνών, το είχαν ξεκοιλιάσει, του είχαν κόψει το λαιμό και κρέμονταν τα λαρύγγια του στο στήθος μπλεγμένα με τα βγαλμένα έντερα.---------
«Την ημέρα της σφαγής από το πρωί κουβαλούσαμε σανό με τον πατέρα μου. Οι Γερμανοί με μια μεγάλη φάλαγγα αυτοκινήτων έφτασαν πριν το μεσημέρι. Θυμάμαι πως έπιαναν το δρόμο Λιβαδειάς από λεύκες Καραστάμου (σήμερα αλευρόμυλος) ως το δικό μας σπίτι (μπροστά στο μνημείο της Δημαρχίας). Οι στρατιώτες περιφέρονταν γύρω από τα φορτηγά δίχως να χρησιμοποιούν τα όπλα τους. Ο πατέρας μου με έστειλε με την μικρότερη αδελφή μου Λουκία, εφτά χρονών, για κρεμμύδια σ’ ένα χωράφι μας έξω από το χωριό.
Στο γυρισμό βλέπω στο φυλάκιο του λόφου Κούλια τρεις Γερμανούς φρουρούς με τα όπλα προτεταμένα Ακούω να πέφτει μια ριπή δίχως να καταλάβω καλά – καλά και αμέσως δίπλα στο χωματόδρομο που βαδίζαμε σηκώθηκε κουρνιαχτός από το ανεμοβολητό των βλημάτων.

Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

1453 - 2013: Ψάχνοντας για τον «Μαρμαρωμένο»

1453 - 2013: Ψάχνοντας για τον «Μαρμαρωμένο»
Ιωάννης Δαλματάς, Θεόφιλος Παλαιολόγος, Δον Ροδρίγκο Ντε Τολέδο… Γνωρίζει κάποιος Έλληνας τα συγκεκριμένα ονόματα; Ξέρει το τι ακριβώς έκαναν αυτοί οι τρεις άνθρωποι 560 έτη πριν; Ίσως το όνομα Παλαιολόγος να μας υπομιμνήσκει τον μεγαλύτερης διάρκειας αυτοκρατορικό Οίκο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ή Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ή Βυζαντίου ή όπως αλλιώς θα ήθελε κάποιος να ονοματίσει τη μεγαλύτερη σε χρονική διάρκεια κρατική οντότητα που έζησε και έδρασε ποτέ στην Ευρασία.
Διδάκτωρος Γεωπολιτικής,
Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας & Άμυνας (www.i-sda.eu)

Οι τρεις αυτοί άνθρωποι τις πρώτες πρωινές ώρες της 29ης Μαΐου του 1453 ακολούθησαν τον τελευταίο μαρτυρικό Αυτοκράτορα των Ρωμαίων, τον Κωνσταντίνο ΙΑ’ Παλαιολόγο, τον επονομαζόμενο και Δραγάση (Δράκο) στην ύστατη εφόρμησή του στα στίφη των Οθωμανών που είχαν διαρρήξει τα τείχη στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού.
Οι τρεις αυτοί άντρες, δύο Έλληνες/Ρωμαίοι/Ρωμιοί και ένας Ισπανός με δάκρυα στα μάτια ακολούθησαν τον άριστο των Ελλήνων στην αιωνιότητα και στην αθανασία. Χωρίς να έχουν καμία υποχρέωση, αντιλαμβανόμενοι όμως μία ιστορική πορεία… 1123 ετών, από το 330 μ.Χ. έως το 1453 μ.Χ., αποφάσισαν πως θα έπρεπε να δώσουν ένα αντάξιο τέλος στο λαμπρότερο «τέκνο» του Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού, την Βυζαντινή αυτοκρατορία η οποία με την ιστορική της πορεία, το εκπολιτιστικό της έργο και τέλος με την θυσία της έδωσε τον χρόνο και το δικαίωμα, σε όλους αυτούς οι οποίοι ονομάζονται «Ευρωπαίοι» ή «Δυτικοί» σήμερα να… κατέβουν από τα δέντρα, να βγουν από τα σπήλαια, να αυτοδιαφημιστούν σήμερα ως… πολιτισμένοι και να μας κουνάνε με ύφος χιλίων Καρδιναλίων το δάχτυλο.

Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

Τὸ χρονικόν τῆς ἁλώσεως 29 Μαΐου 1453

«Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν».
(Ἀπόκριση Αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου ΙΑ΄ τοῦ Παλαιολόγου πρὸς Μωάμεθ Β΄ τὸν Πορθητή).
Οἱ κυριότεροι βυζαντινοὶ ἱστορικοὶ χρονογράφοι, οἱ ὁποῖοι κατέγραψαν καὶ διέσωσαν αὐθεντικὰ καὶ τεκμηριωμένα τὰ γεγονότα, πρίν, κατὰ καὶ μετὰ τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἶναι ὁ Δούκας, ὁ Λαόνικος Χαλκοκονδύλης, ὁ Γεώργιος Φραντζὴς καὶ ὁ Μιχαὴλ Κριτόβουλος. Μὲ γνώμονα τὴν ἱστορικὴ γραφὴ τῶν παραπάνω χρονογράφων συντίθεται τὸ «Χρονικόν τῆς ἁλώσεως» μέχρι τὴν 29η Μαΐου τοῦ 1453, ἡμέρα ποὺ σφράγισε ἐπὶ αἰῶνες τὴν πορεία τοῦ εὐσεβοῦς Γένους μας.

Σάββατο 25 Μαΐου 2013

Το χρονικό της μάχης της Κρήτης


20 Μαΐου 1941: Στις 6.30 το πρωί αρχίζει η Γερμανική επίθεση. Το αεροδρόμιο του Μάλεμε δέχεται έναν ανελέητο βομβαρδισμό από το επίλεκτο σώμα των γερμανικών αλεξιπτωτιστών. Το απόγευμα της ίδιας μέρας γίνεται επίθεση στο Ρέθυμνο και το Ηράκλειο. Η επίθεση συνάντησε τη σθεναρή αντίσταση των αμυνομένων που περίμεναν τον εχθρό στα σημεία επιθέσεων αφού οι Άγγλοι γνώριζαν το σχέδιο της Γερμανικής επιθέσεως.Η Αντίσταση του λαού ήταν καθολική και άμεση.

Οι Έλληνες στρατιώτες και οι συμμαχικές δυνάμεις και όσοι από τους κατοίκους είχαν στην κατοχή τους οπλισμό αποδεκάτισαν τα πρώτα κύματα των επιτιθεμένων.

21 Μαΐου 1941 (Δεύτερη μέρα επίθεσης): Κανένα από τα αεροδρόμια δεν είχε περιέλθει στα χέρια των Γερμανών. Οι αλεξιπτωτιστές, που θεωρούνταν το φοβερό και αήττητο όπλο των Γερμανών, είχαν αποδεκατιστεί και βρίσκονταν σε φοβερά δύσκολη θέση.

Πολλά επίσης από τα αεροπλάνα ή καταρρίπτονται ή συντρίβονται χτυπημένα στο έδαφος.

Στο Ηράκλειο και στο Ρέθυμνο αποτυγχάνουν καθ’ ολοκλήρου.

Οι προσπάθειες των Γερμανών να αποβιβάσουν στρατεύματα από τη θάλασσα δεν είχαν αποτέλεσμα. Ο Αγγλικός στόλος που έπλεε γύρω από το νησί , εξουδετερώνει τη γερμανική υπομονή που κατευθύνεται προς την Κρήτη. Βυθίζονται 15 επιταγμένα σκάφη με άγνωστο αριθμό θυμάτων. Το απόγευμα της 21ης Μαΐου. Οι αλεξιπτωτιστές του 1ου συντάγματος καταλαμβάνουν το αεροδρόμιο του Μάλεμε, στο οποίο προσγειώνονται οπλιταγωγά με ένα σύνταγμα της 5ης ορεινής μεραρχίας.

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Λυκόσουρα:Η πανάρχαια πόλη που καταρρίπτει τις “ινδοευρωπαϊκές” ψευδοθεωρίες

Η προϊστορία είναι ιστορία, είπε πριν λίγα χρόνια ο Φερνάρντ Μπροντέλ, ο θεωρούμενος μεγαλύτερος σύγχρονος ιστορικός. Κοινώς, πιστεύει πως δεν υπάρχει προϊστορία, ό,τι ανήκει σε αυτήν είναι ένα αχνό ιστορικό κομμάτι.
Και ο Μπροντέλ, στο σημαντικό βιβλίο του οι «Μνήμες της Μεσογείου», προάγει πολύ διακριτικά την αρχή της ιστορίας του ανθρώπου (και της προϊστορίας του) στη Μεσόγειο.
Η Μεσόγειος, θεωρητικά δεν αποκλείεται να υπήρξε το ενδιάμεσο της ενιαίας γης (Πανγαία – Παγγαία) και τόπος διάνοιξής της προς Λαυρασία και Γκοντβάνα που η δεύτερη δημιούργησε την Αφρική, υποτιθέμενο τόπο καταγωγής του πρώτου ανθρώπου. Και αν αυτός έχει ηλικία έως 3,5 εκατομ. χρόνια, όπως ισχυρίζονται κάποιοι ή μικρότερη, όπως και νάχει το πράγμα, το πλαίσιο της προϊστορίας του αρχίζει σε φάση υποχώρησης της πρόσφατης εποχής των παγετώνων (η οποία ως φαίνεται δεν τελείωσε ακόμα).

Η άγνωστη Ελληνίδα πολεμίστρια!...

Από την εποχή της Ελληνίδας Επιπόλης, της μοναδικής Ελληνίδας πολεμίστριας, που πήγε να πολεμήσεις για την πατρίδα της στην Τροία, αλλά, δυστυχώς, είχε άδοξο τέλος από τους ίδιους τους Έλληνες, μέχρι την άγνωστη Ελληνίδα πολεμίστρια, Σταυριάνα Σάββαινα, που πολέμησε ηρωϊκά σαν σήμερα το 1821 στη μάχη στο Βαλτέτσι, αλλά λησμονήθηκε πάμπτωχη και ξεχασμένη από τους ίδιους τους Έλληνες, μήπως ήρθε η ώρα εμείς οι Έλληνες να αναγνωρίσουμε κάποτε και τις θυσίες των Ελληνίδων μανάδων μας;
ΤΟ ΟΤΙ εμείς οι Έλληνες έχουμε «κοντή» ή «ασθενή μνήμη» δεν είναι κάτι που μπορούμε να το αναφέρουμε ως είδηση. Είναι σαν να κομίζουμε γλαύκας εις τας Αθήνας, που λέγανε οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Και γιατί το λέμε αυτό;
Από την εποχή της Ελληνίδας Επιπόλης, της μοναδικής
Ελληνίδας πολεμίστριας, που πήγε να πολεμήσεις για την πατρίδα της στην Τροία, αλλά, δυστυχώς, είχε άδοξο τέλος από τους ίδιους τους Έλληνες, μέχρι την άγνωστη Ελληνίδα πολεμίστρια, Σταυριάνα Σάββαινα, που πολέμησε ηρωϊκά σαν σήμερα το 1821 στη μάχη στο Βαλτέτσι, αλλά λησμονήθηκε πάμπτωχη και ξεχασμένη από τους ίδιους τους Έλληνες, μήπως ήρθε η ώρα εμείς οι Έλληνες να αναγνωρίσουμε κάποτε και τις θυσίες των Ελληνίδων μανάδων μας;

Σάββατο 13 Απριλίου 2013

12 Απριλίου 1204 - Οι Σταυροφόροι εισβάλλουν στην Κωνσταντινούπολη

Η Δ' Σταυροφορία ξεκίνησε με πρωτοβουλία του Πάπα Ιννοκέντιου Γ' το 1201, για την κατάληψη των Αγίων Τόπων, που κατείχαν οι Μουσουλμάνοι. Ολοκληρώθηκε στις 12 Απριλίου 1204, με την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης και την προσωρινή κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, χωρίς τη θέληση του Ποντίφικα.
Μετά την αποτυχία της τρίτης Σταυροφορίας (1189-1192) για την κατάληψη των Αγίων Τόπων, το ενδιαφέρον των δυτικοευρωπαίων ατόνησε. Την Ιερουσαλήμ, όπως και το μεγαλύτερο μέρος της Συρίας και της Αιγύπτου, ήλεγχε η μουσουλμανική δυναστεία των Αγιουβιδών. Το λατινικό Βασίλειο της Ιερουσαλήμ μόνο κατ' όνομα υπήρχε, περιορισμένο σε λίγες πόλεις στις ακτές της Παλαιστίνης.

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Οι γυναικείες μορφές στην επανάσταση του 1821

Στην Ελληνική Επανάσταση η γυναικεία συμμετοχή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αποφασιστική. Αυτοί που συγκροτούν τη σιδερένια γροθιά της Επανάστασης είναι οι άνδρες. Όμως, η σποραδική έστω παρουσία των γυναικών σε κρίσιμες περιόδους πολέμου είναι ενδεικτική των δυνατοτήτων του γυναικείου φύλου, το οποίο έτσι ενέγραψε στο κεφάλαιο των δικαιωμάτων του μια μακροπρόθεσμη υποθήκη. Όσες γυναίκες ξεχώρισαν στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 επέβαλαν άτυπα την ισοτιμία των φύλων στα πεδία των μαχών. Με το απαράμιλλο θάρρος τους, την αξιοθαύμαστη γενναιότητα, τις περιπέτειες και τις θυσίες τους αποτελούν αξεπέραστα σύμβολα δυναμισμού και πατριωτισμού που συνεχίζουν να εμπνέουν σε εθνικά κρίσιμες περιόδους. 
ΣΟΥΛΙΩΤΙΣΣΕΣ
Οι σχέσεις των φύλων στο περήφανο και αδούλωτο Σούλι ήταν διαφορετικές απ΄ ό,τι στην υπόλοιπη Ελλάδα. Θύμιζαν τη θέση της γυναίκας στην αρχαία Σπάρτη. Οι άντρες σέβονταν τις γυναίκες τους και συχνά ζητούσαν τη γνώμη τους, ιδιαίτερα σε κρίσιμες περιστάσεις. Οι σεβαστότερες απ΄ αυτές αναλάμβαναν το ρόλο του διαιτητή σε διαμάχες μεταξύ των ανδρών. Αντίθετα, ουδέποτε άνδρες ανακατεύονταν σε γυναικείους καβγάδες.
        Μερικές καπετάνισσες έπαιρναν μέρος στα στρατιωτικά συμβούλια, όπου οι γνώμες τους υπολογίζονταν όσο και των καπεταναίων. Στο σπίτι, τέλος, οι γυναίκες ήταν οι αδιαμφισβήτητες αφέντρες.

Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

Τα πρώτα βήματα για την δημόσια υγεία κατά την διάρκεια την Επανάστασης του 1821. Τα νοσοκομεία του Ναυπλίου και ο ρόλος του Ιωάννη Καποδίστρια


Επιμέλεια Αλέξανδρος Γιατζίδης, M.D., medlabnews.gr
Η απουσία ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και κοινωνικής πρόνοιας ασθενών και τραυματιών έγινε ιδιαίτερα αισθητή στον ελλαδικό χώρο κατά τη διάρκεια της Επανάστασης. Οι Έλληνες από τις πρώτες κιόλας μέρες του αγώνα της Ανεξαρτησίας είχαν να αντιμετωπίσουν εκτός από τους τραυματίες των μαχών και τους νοσούντες από επιδημικέςκαι όχι μόνο ασθένειες. Αναπόφευκτα δηλαδή επακόλουθα των ανύπαρκτων μέτρων υγιεινής που χαρακτήριζαν τα στρατόπεδα των μαχητών και τις πόλεις που συγκεντρώνονταν οι πρόσφυγες.

Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013

Δείτε το αφιέρωμα της εκπομπής Μηχανή του χρόνου, στο Γέρο του Μοριά

«Ο Θεός υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδος και δεν θα πάρη πίσω την υπογραφή του» 
«Έκατσα που εσκαπέτισαν με τα μπαϊράκια τους απεκατέβηκα κάτω. Ήταν μιά εκκλησία εις τον δρόμον, η Παναγία στο Χρυσοβίτσι, και το καθησιό μου ήτο όπου έκλαιγα την Ελλάς...Σίμωσα, έδεσα το άλογό μου σ' ένα δένδρο, μπήκα μέσα και γονάτισα. Παναγία μου είπα από τα βάθη της καρδιάς μου και τα μάτια μου δάκρυσαν.
Παναγία μου βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν. Έκανα το Σταυρό μου, ασπάσθηκα την εικόνα της, βγήκα από το εκκλησάκι, πήδηξα στο άλογό μου και έφυγα. Σε λίγο μπροστά μου ξεπετάγονταν οχτώ αρματωμένοι, ο εξάδελφός μου ο Αντώνης Κολοκοτρώνης και επτά ανήψια του. - Κανείς δεν είναι στην Πιάνα, μου είπε ο Αντώνης. Ούτε στην Αλωνίσταινα. Είναι φευγάτοι. - Ας μη είναι κανείς αποκρίθηκα. Ο τόπος σε λίγο θα γιομίση παλληκάρια...Ο Θεός υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδος και δεν θα πάρη πίσω την υπογραφή του»
 Δείτε το βίντεο:

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

Οι Έλληνες ανά την υφήλιο: Ομογένεια Αιθιοπίας

Οι Έλληνες εγκαταστάθηκαν κατά την εποχή της αποικιοκρατίας αρχικά στα λιμάνια της Ερυθράς Θάλασσας και εκτός απʼ το εμπόριο αναμίχθηκαν και σε άλλες δραστηριότητες. Η πρώτη Ελληνική παρουσία, εντοπίζεται στις αρχές του 18ου αιώνα, όταν έφτασαν στην τότε Αβησσυνία, Έλληνες βιοτέχνες και ναυτικοί, ενώ επισφραγίζεται με την ίδρυση, το 1908, από το πατριαρχείο Αλεξανδρείας, της Μητροπόλεως Αξώμης.
Το πρώτο κύμα μαζικής μετανάστευσης προς την Αιθιοπία πραγματοποιήθηκε γύρω στο 1880 και στην πόλη Μασάουα το 1887, βρίσκουμε 100 περίπου Έλληνες που συγκροτούσαν τη μεγαλύτερη ομάδα ξένων. Άλλοι Έλληνες εγκαταστάθηκαν στο Τζιμπουτί και από εκεί επέκτειναν τη δράση τους και στην παλιά πόλη του Χαράρ. Στα τέλη του 19ου αιώνα απʼ τους 200 ξένους που ζούσαν στο Χαράρ οι 60 ήταν Έλληνες. Μεταξύ αυτών ήταν και οι ιατροί Ιάκωβος Ζερβός και Κ. Κοσμάς, ενώ το μοναδικό ξενοδοχείο της πόλης ανήκε στο Σαμιώτη Σ. Πλακιώτη.