Τρίτη 31 Μαΐου 2011

29 Μαίου 1453:Οι τελευταίες ώρες της Βασιλεύουσας-Μια ιστορία θάρρους και προδοσίας

Θεοδοσιανά τείχη-Μέγα τείχος-Βράδυ Δευτέρας 28 Μαΐου
Ο Ιωάννης Ιουστινιάνης άφησε το βλέμμα του να πλανηθεί στην γεμάτη άταφα πτώματα, πεδιάδα του Λύκου. Σε λίγη ώρα θα ξημέρωνε. Η Πόλη των πόλεων, θα ζούσε άλλη μια ημέρα σκληρής πολιορκίας. Ο καιρός δεν ήταν πολύ κρύος, είχε όμως μια υγρασία που τρυπούσε τα κόκαλα. Τύλιξε τον βαρύ μαύρο μανδύα του πάνω από την πανοπλία του. Ήταν κουρασμένος. Όλα τα μέλη του πονούσαν φρικτά. Στην σκουρόχρωμη μεταλλική του πανοπλία, η υγρασία σχημάτιζε μικρά αυλάκια νερού που έπεφταν στο έδαφος. Στο βάθος, στο στρατόπεδο του Αμιρά, η νύχτα είχε γίνει μέρα από τις εκατοντάδες φωτιές που είχαν ανάψει. Τα τύμπανα δεν σταματούσαν λεπτό να χτυπούν. Οι κραυγές και οι επικλήσεις στον Θεό τους, ακουγόταν καθαρά μέχρι τα τείχη που στέκονταν ο ίδιος. Οι δερβίσηδες έκλαιγαν και υπόσχονταν στους στρατιώτες του εχθρού πιλάφι και γυναίκες στον παράδεισο, εάν πεθάνουν τιμημένα στη μάχη Ένα άσχημο προαίσθημα έκανε το στομάχι του να σφιχτεί. Έφερε το χέρι του στο τεράστιο σπαθί του και χάιδεψε τη λαβή.

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Στα χρόνια της αθωότητας

Γράφει ο Πέτρος Ν.Λινάρδος
ΠΑΣΧΑ Ελλήνων αλλά και Πάσχα άθλησης. Στα χρόνια της αθωότητας και ως προς την άθληση- επί Τουρκοκρατίας αλλά σ΄ όλον τον 19ο αιώνα (ακόμη και τον 20ό, τουλάχιστον για το πρώτο ένα τρίτο)- οι αθλητικές εκδηλώσεις είτε ως αυτοσχέδια λαϊκά παιχνίδια είτε σε προχωρημένη αγωνιστική λειτουργικότητα συνδέονταν άμεσα με την ευφορία ψυχής των μεγάλων θρησκευτικών εορτών. Βασικά εκείνες που είχαν ανοιξιάτικη και θερινή όψη. Στο επίκεντρο το Πάσχα με τα πολλά αγωνίσματα, όχι βέβαια σε ειδικούς χώρους αλλά σε απλωσιές για το πανηγύρι και τη φυσική, την «αθώα» άμιλλα σώματος αλλά και ψυχής. Στον αυλόγυρο μιας εκκλησιάς, στην πλατεία του χωριού, στα αλώνια. Είχε παγιωθεί η λαϊκή επιλογή με τριπλή έννοια: θρησκευτικό δρώμενο, επίδειξη νεανικής αλκής, άδολη άμιλλα και μάλιστα σε πανηγυριώτικο πλαίσιο.