Οι ΗΠΑ και Ε.Ε επέβαλαν εμπάργκο στην Συρία.

Η Ελλάδα παραδοσιακά είχε καλές σχέσεις με την Συρία. Αυτές κορυφώθηκαν επί Πρωθυπουργίας του Ανδρέα Παπανδρέου, όπου εκτός από εμπορικές συμφωνίες, υπέγραψε και στρατιωτικό σύμφωνο φιλίας όπου επέτρεπε στα ελληνικά μαχητικά α/φη, σε περίπτωση σύρραξης να επιχειρούν στην Τουρκία από τα συριακά αεροδρόμια. Η Συρία ήταν αυτή που στην κρίση του Μάρτη 1987, όταν Ανδρέας Παπανδρέου ζήτησε βοήθεια, ο Άσαντ παρέταξε τα στρατεύματα της πατρίδας του, στα σύνορα με την Τουρκία, με σαφή διακήρυξη προς την Τουρκία: «Τούρκος στρατιώτης σε ελληνικό έδαφος, σημαίνει επίθεση εναντίον της Συρίας»!". Παραδοσιακά η χώρα κυβερνάται από το κόμμα Μπάαθ του Ασσάντ που υποστηρίζεται έντονα από τη Ρωσία αλλά και την Κίνα. Παραδοσιακοί εχθροί της Συρίας είναι η Τουρκία αλλά κυρίως το Ισραήλ.. Φυσικά, το Ισραήλ υποστηρίζεται σθεναρά από τις ΗΠΑ και ολόκληρη την Ευρώπη. Τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Ρωσίας είναι τεράστια στην Συρία καθώς διαθέτει τον μοναδικό ναύσταθμο στη μεσόγειο, στο συριακό λιμάνι της Ταρτούς. Και εδώ είναι το όλο πρόβλημα. Οι ΗΠΑ ουδέποτε είχαν καλή σχέση με το καθεστώς της Συρίας ένεκα της φιλορωσικής του πολιτικής. Σαν πρόσχημα την κατηγορούσε ότι κατασκεύαζε χημικά όπλα και εκπαίδευε σε μυστικά στρατόπεδα μαχητές της Αλ Κάιντα, την είχε κατατάξει στην λίστα των εχθρών της. Οι ΗΠΑ και Ε.Ε επέβαλαν εμπάργκο στην Συρία.

Έτσι προ διετίας, η Ελλάδα κατ' εντολή της Ε.Ε αλλά και των ΗΠΑ, διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με την Συρία και κήρυξε και αυτή με την σειρά της εμπάργκο. Οι ελληνικές εξαγωγές στην Συρία κυρίως τυποποιημένων τροφίμων και οικοδομικών υλικών που δεν ήταν αμελητέες, σταμάτησαν με αποτέλεσμα να συρρικνώσουν και άλλο τον εξαγωγικό κλάδο. Παράλληλα στρατιωτικά η Ελλάδα δέθηκε στο στρατιωτικό άρμα του Ισραήλ προσδοκώντας αμυντική υποστήριξη σε περίπτωση σύρραξης με την Τουρκία. Η Τουρκία από την άλλη ποτέ δεν είχε καλές σχέσεις με την Συρία. Η Τουρκία με την έλευση του Ερντογάν στην εξουσία έχει αρχίσει να μεταμορφώνεται από Κεμαλικό κοσμικό κράτος, σε Ισλαμική δημοκρατία. Σκοπός της Τουρκίας στη Μ. Ανατολή είναι να γίνει ηγεμονική δύναμη και να παρουσιαστεί σαν προστάτης των μουσουλμανικών πληθυσμών της Μ. Ανατολής. Έτσι προκειμένου να πάρει την εύνοια του Αραβικού κόσμου ήρθε σε ρήξη με το Ισραήλ. Η φιλοδοξία αυτή έχει ονομαστεί Νεοθωμανισμός. Επιπλέον, είναι ασφαλές να πούμε ότι η Τουρκία βλέπει τη Συρία σαν μια πρώην Οθωμανική επαρχία, την οποία θέλει να προσεταιρίσει. Παράλληλα οι ΗΠΑ εφαρμόζοντας το δόγμα Κίσσινγκερ «διαίρει και βασίλευε», επεξεργάζεται την ίδρυση κουρδικού κράτους στα σύνορα Τουρκίας και Ιράκ, προκειμένου να ελέγχει τις πετρελαιοπηγές του Βόρειου Ιράκ. Αυτό βρίσκει εντελώς αντίθετη την Τουρκία που δεν θέλει να χάσει σπιθαμή από τα εδάφη της. Η Τουρκία για αντιπερισπασμό έχοντας τους στρατιωτικούς συσχετισμούς έναντι των γειτόνων υπέρ της, προκειμένου να πιέσει τις ΗΠΑ δεν θα διστάσει να δημιουργήσει θερμό επεισόδιο είτε με εισβολή στην Συρία ή ακόμη και στο Αιγαίο. Αν συνυπολογίσουμε και την διένεξη της ΑΟΖ Κύπρου μεταξύ Τουρκίας, Ελλάδας και Ισραήλ, τις οξύνσεις για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων και τα συμφέροντα Ευρωπαίων και Αμερικάνων , συνεπάγεται ότι επικρατεί γεωπολιτικός αναβρασμός με απρόβλεπτες συνέπειες και συρράξεις που μπορούν να ξεσπάσουν ανά πάσα στιγμή.

Για αυτό οσοι βιάζονται να βγάλουν συμπεράσματα και βγάζουν κορώνες ας προσέχουν λίγο.