Η πατρώα θρησκεία

Οι θεοί ζουν μέσα μου ,λέει η Υπατία, μια μεγάλη γυναικεία φιλόσοφος και  ιστορική φυσιογνωμία, αδικοχαμένη από τους εχθρούς της γνώσης  της κάθε εποχής. Από αυτούς που λυσσομανούν όταν ένα άνθρωπο της γνώσης,  συναντούν.

Τι είναι οι θεοί και από τι είναι φτιαγμένοι;

Είναι υπερσυνειδήσεις που το πνεύμα τους στα μεγάλα όντα του σύμπαντος, κατοικεί;

Είναι τα αστέρια που μας γνέφουν από ψηλά και μας ψιθυρίζουν της γνώσης, τα μυστικά;

Είναι η απρόσωπη ενέργεια που χορεύει και σχηματίζει ανθρώπους δένδρα ζώα πλανήτες και φυτά;

Ίσως να είναι η έμφυτη νοημοσύνη   που  κάθε  σχήμα και μορφή  εξελίσσει  χαράσσοντας την περιφέρεια του και στο κέντρο του κύκλου του, τον σπόρο, τον πυρήνα της  ύπαρξης του.

Οπωσδήποτε είναι φτιαγμένοι από τα όνειρα των ανθρώπων, αρχετυπικές ιδιότητες που υπάρχουν μέσα τους και όσο υπάρχουν άνθρωποι  άψογοι  που  εξελίσσουν το Πνεύμα του Ανθρώπου,θα ζουν και αυτοί μαζί τους , ευτυχισμένοι.

Με τον όρο Πατρώα Θρησκεία , εστιαζόμενη  κυρίως  συμβολικά στο 12 Θεό, θα λέγαμε πως είναι είναι ένα σύνολο πίστεων, δοξασιών, μυθολογίας, τελετουργικών πρακτικών, ιδεολογικών, φιλοσοφικών, επιστημονικών και πολιτικών αντιλήψεων πολύ πιο πολύμορφο, λιγότερο αυστηρά δομημένο απ΄ ό,τι οποιαδήποτε θρησκεία με τη σημερινή και με τη χριστιανική έννοια.

Αν και η  έννοια της θρησκείας δεν μου ταιριάζει  γιατί παραπέμπει σε μια θεοκρατία που δεν αποδέχομαι για χάρη της ελευθερίας της σκέψης και του πνεύματος  πρόσκειμαι θετικά  στον χώρο αυτό   με την προτίμηση της φιλοσοφίας  μέσω της  οποίας  οι Έλληνες   έχουν  δημιουργήσει  μεγάλα και  θαυμαστά, μοναδικά  έργα.

Τα τελευταία  χρόνια υπάρχει μια τάση αναβίωσης  πολλών  αρχαιοελληνικών πρακτικών μέσα από ομάδες, συλλόγους, αγήματα,  κόμματα, σωματεία με διάθεση επανελλήνισης  και το διαδίκτυο συνέβαλλε σε αυτόν  τον προβληματισμό  σε μεγάλο βαθμό.

Μερικοί υποστηρίζουν πως είναι ξένος δάκτυλος για να χωρίσουν ξανά τους Έλληνες σπέρνοντας την διχόνοια με τους χριστιανούς. Αν λάβουμε υπ όψιν μας την ολέθρια κατάληξη του εμφυλίου πολέμου μετά τον 2ον παγκόσμιο πόλεμο θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να αποφύγουμε τον φανατισμό και τις ακρότητες. Βλέπουμε σήμερα πια πως δεν έχουν νόημα όλα αυτά, και δεξιοί και αριστεροί όταν γίνονται εξουσία ίδιοι είναι και τα ίδια κάνουν. Ξεπουλούν τα πάντα, διορίζουν τα τσιράκια τους, θησαυρίζουν σε βάρος μας. Κόμματα και ιερατεία είναι μια μεγάλη  αδίστακτη συνεχής σε βάρος μας, ληστεία.

Η θέση μου και η προσπάθεια μου  σε αυτό τον  χώρο  της Ελληνικής κοσμοθέωσης, ήταν και είναι ενωτική , θεωρώντας πως δεν πρέπει να υπάρχουν τείχη μεταξύ αυτών των ομάδων,  των  διαφόρων φιλοσοφικών  θεωριών και να μη  καταλήγει κανείς στο ΔΟΓΜΑ του  Πυθαγόρα, του Επίκουρου, του Ηράκλειτου, του Ορφέα ή του Ομήρου και του Ησίοδου. Η Ελληνική Κοσμοθέωση  θα πρέπει να έχει ένα κοινωνικό επίκαιρο σύγχρονο προβληματισμό, πολιτικό,όχι κομματικό, φιλοσοφικό όχι  θεοκρατικό.

Παίρνοντας μέρος επιλεκτικά  σε μερικά  συνέδρια με αυτό το θέμα , επιλεκτικά, γιατί  τα πολλά συνέδρια είναι χαμένος  χρόνος,  ιδίως αν δεν έχει υλοποιηθεί τίποτα από τα προηγούμενα,  διατύπωσα αυτές τις απόψεις καθώς τις προτάσεις  για την δημιουργία ενός κοινού γεωμετρικού τόπου, παρουσιάζοντας ταυτοχρόνως  και τα Ομηρικά Έπη   ερμηνευτικά σε κάποιες ομιλίες μου και συζητήσεις που, τις προτιμώ  περισσότερο.

Το μόνο αποτέλεσμα ήταν,  μερικοί  να  εντυπωσιαστούν από την πολιτική  ερμηνεία των Ομηρικών Ονομάτων και να την  διαδώσουν   με ζήλο χωρίς κανένα πνεύμα συνεργασίας. Ανακάλυψαν ξαφνικά  τον ΑΝΤΙΝΟΟ μαζί με την Αμερική   και να κάποιοι άλλοι  παλαιότεροι συγγραφείς,  φανατικοί  πολέμιοι του χριστιανισμού,  του  Αβραάμ  και των βιβλικών κειμένων κατάλαβαν  τον πολεμιστή Όμηρο, τα βέλη, το τόξο και την  γλυκιά Πηνελόπη , τα ονόματα  της Αθηνάς και την οδυσσειακή στρατηγική,  πουλώντας νέα βιβλία.

Είναι θετικό που τους ενέπνευσα τόσο  πολύ, τελικά.

Φυσικά όλες αυτές οι ομάδες έχουν διαλυθεί, οι σύλλογοι υπολειτουργούν, η κρίση συρρίκνωσε τα πάντα και τα μεγάλα ελαττώματα της φυλής μας, παρόντα. Εγωισμός, εγωκεντρισμός, ανταγωνισμός, έλλειψη μέτρου και υπερβολή και καμία συνεργασία ευφυή. Να κάνει κανείς αυτό που ξέρει και μπορεί  καλύτερα ενωτικά σε κοινό για το καλό αυτού, του τόπου, σκοπό.

Σε μια από τις συναντήσεις και αρχαιοελληνικές  συζητήσεις  μας, και, αναλύοντας τα πορτραίτα και  τα προτερήματα των μεγάλων πολεμιστών του Νέστορα του Μενέλαου, του Αχιλλέα και του Οδυσσέα,  ζήτησα από τους παρευρισκόμενους να διαλέξουν  κάποιο που νομίζουν που τους ταίριαζε καλύτερα.Όλοι  διάλεξαν αβίαστα  εκτός από έναν,  που με μια  αντίδραση έντονη και  και  αλαζονική,  διέκοψε και σταμάτησε κάθε συζήτηση διαλεκτική.

Όταν ανέφερα το γεγονός  στον δον Λεόν με ρώτησε σκεφτικός.

-Είναι  συμπαγής  με σωματέτυπο γεμάτο, ευτραφής,  εξωστρεφής, με μεγάλη αυτοπεποίθηση, μιλάει πολύ και,  με βροντώδη φωνή, τα ξέρει όλα, πρόεδρος κάποιου συλλόγου και συντονιστής; Ξέρεις ποιος είναι φαντάζομαι;

-Ναι του λέω, Ο ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ, ικανός να αρχίσει μια εκστρατεία και να   μη μπορεί να την συνεχίσει με μέτρο και σοφία. Ποτέ δεν σε ακούει, ποτέ  δεν σε  αφήνει να  μιλήσεις, σε έχει καπελώσει, σε έχει διακόψει  στην δεύτερη λέξη για να πει τα δικά του ,  φουσκωτός με μεγάλη κοιλίτσα.

Και τα ελάχιστα λόγια προδίδουν τον χαρακτήρα μας  και  σφραγίζουν το πεπρωμένο μας.

Το πρόβλημα στο  αρχαιοελληνικό χώρο είναι ο Αγαμέμνων, η υπερβολική ενέργεια σε λάθος κατεύθυνση με λάθος τρόπο. Ο Όμηρος περιγράφει το ολόγραμμα του με τους θεούς  Άρη, Δία και Ποσειδώνα  στο ενεργειακό του  σώμα σε δυσαρμονική διάταξη στην Β ραψωδία της Ιλιάδος

Η τραγωδία του Ελληνισμού είναι πως υπάρχουν πολλοί ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΕΣ σε διάφορες οκτάβες και θέσεις. Αξιόλογοι  με μεγάλα αποθέματα ενέργειας, κρατώντας το σκήπτρο του Διός γυρίζουν και ρημάζουν την Ελλάδα και όλους τους νομούς με το Λιοντάρι της Νεμέας να καταστρέφει τη νομή και κάθε  αρμονία, κραυγάζοντας  με ένα  υπερτροφικό ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΓΩ και ανεξέλεγκτο εγωισμό.

Ζητείται Ηρακλής να τους κλείσει σε μια σπηλιά και να τους φορέσει το δέρμα το σωστό για να πάει αυτός ο έρημος  τόπος,  μπροστά.

Αστραία