Άννα Συνοδινού

(Μερικά άγνωστα)

Η Μεγάλη Κυρία του Θεάτρου Άννα Συνοδινού – Μαρινάκη (21 Νοεμβρίου 1927— 7 Ιανουαρίου 2016), Ηθοποιός, Πολιτικός και Συγγραφέας, έφυγε από κοντά μας υλικώς γιατί στην μνήμην μας θα είναι πάντα Αιώνια και Λαμπερή και Διδακτική και Ασυναγώνιστη, και Ευγενική,μέσα από το  υπέρλαμπρον παρελθόν της, προσφορά στον  Πνευματικόν Πολιτισμόν. Είχε ανάμειξην και στην Πολιτικήν, εκλεγείσα Βουλεύτρια Α' Περιφερείας Αθηνών και χρηματήσασα  Υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών, Δημοτική Σύμβουλος με τον ΄Εβερτ και Πρόεδρος Τμήμα­τος Γυναικείων θεμάτων του Κόμματος της «Νέας Δημο­κρατίας». Θρηνεί ο κόσμος της Τέχνης και του Πολιτισμού, αλλά και η Αμοργός, που έχασε την Αρχόντισσά της.

Γεννήθηκε στο Λουτράκι  Κορινθίας. Κατά­γεται από  την Αμοργόν, όπου γεννήθηκαν  οι γονείς της Ιωάννης και Ιωάννα Συνοδινού και ήταν το τελευταίον από τα οκτώ παιδιά της οικογενείας. Θεωρούσε ευτυχή την ημερομηνίαν γεννήσεώς της, γιατί  εκείνην την Ημέραν εορτάζει η Προστάτιδα της Αμοργού Παναγία η Χοζοβιώτισσα  και μονίμως έκανε μνείαν περί αυτού.

Το 1949 τε­λείωσε τις θεατρικές σπουδές της με άριστα στην Δρα­ματικήν Σχολήν του Εθνικού Θεάτρου και έκτοτε  δημιούργησε λαμπρήν καλλιτεχνικήν σταδιοδρομίαν, που την κατέστησε  γνωστήν και στο εξωτερικόν. ΄Επαιξε με την Μα­ρίκα Κοτοπούλη, την Κυβέλη, την Κατίνα Παξινού και συ­νέχισε με την υπέροχη παρουσία της την παράδοση του Νεοελληνικού θεάτρου στο Εθνικόν θέατρον, στο Κρατικόν  Θέατρον Βορείου Ελλάδος, στο Ωδείον Ήρώδου  Αττικού και σε όλα τα Αρχαία θέατρα της Ελλάδος και της Κύπρου.  Έλαβε μέρος σε  διεθνή θεατρικά  φεστιβάλ  όπως Γαλλία, Ιταλία, Γιουγκοσλαβία και τίμησε το όνομα της   Ελλάδος. Διακρίθηκε σε ερμηνεία ηρωίδων του κλασσικού  δραματολογίου, όπως π,χ. Αντιγόνη, Ηλέκτρα, Ιφιγένεια, Ανδρομάχη, Κλυταιμνήστρα, Πολυξένη, Κλεοπάτρα Ιουλιέττα, Δεισδαιμόνα, Τρισεύγενη, Σύβιλα κ.ά.  Το 1965  ίδρυσε την «Ελληνική Σκηνή—΄Αννας Συνοδινού» και ο ΕΟΤ, σε αναγνώριση της αξίας της και της προσφοράς της στην παγκόσμια  προβολή  της καλλιτεχνικής Ελλάδος της παρεχώρησε το «Θέατρο Λυκαβηττού» για 20 χρόνια .

Τον  Σεπτέμβριον του 1967, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το στρατιωτικόν καθεστώς διέκοψε τις εμφανίσεις της  στην Σκηνή και υπερασπίστηκε με δηλώσεις της από  τους ραδιοφωνικούς    σταθμούς     του  BBC  «Ντόυτσε Βέλλε» τους εξόριστους και  φυλακισμένους αγωνιστές, καταδικάζοντας θαρραλέα το ανελεύθερον καθεστώς της στρατιωτικής χούντας. Είχε ενεργόν συμμετοχήν  σε αντιστασιακές οργανώσεις.    Η δικτατορία της στέρησε διαβατήριο και την είχε μόνιμον στόχο της.

Το 1974 μετά την  μεταπολίτευση, ανταποκρίθηκε στην πρόταση του  Κωνσταντίνου Καραμανλή και έθεσε, υποψηφιότητα στον συνδυασμόν της «Νέας Δημοκρατίας» Α ' Περιφερείας Αθηνών. Εξελέγη Βουλευτής το  1974,   1977 και     1981.  Το 1977 έγινε Υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών. Ως  Υφυπουργός ίδρυσε 130 παιδικούς σταθμούς, πρότεινε την αναμόρφωση της νομοθεσίας για την προστασία των αναπήρων και των υπερηλίκων και για την προστασίαν της μητρότητος, Εισηγήθηκε ευεργετικά μέτρα για την καλλιτεχνικήν παιδείαν και την ασφαλιστικήν - συνταξιοδοτικήν προστασίαν των καλλιτεχνών.

Είχε αναπτύξει μεγάλην  δραστηριότητα στον  τομέα των Γυναικείων  θεμάτων και στο Σύνταγμα του 1975, μαζί με άλλους Βουλευτές της «Ν.Δ.», πρότεινε την Ισότητα μεταξύ ανδρών  και γυναικών.  Επίσης εργάσθηκε για θέματα κοινωνικού και  πολιτιστικού περιεχομένου. 

Έχει τιμηθεί δύο φορές, 1) με το επαμειβόμενον έπαθλον «Μαρίκας Κοτοπούλη», 2) με την ειδικήν διάκρισην «Μεταλλίου Λουΐτζι Πιραντέλλο», 3) με τα παράσημα, α) «Χρυσός Σταυρός του Τάγματος της Ευποιίας της Ελλάδος», β) Παράσημον των «Κέδρων του Λιβάνου», γ) Παράσημον των «Ιπποτών της Ιταλικής Δη­μοκρατίας» και δ) Παράσημον του «Ντάνεμπρου της Δα­νίας».

Ομιλεί Αγγλικά.

Το ενδιαφέρον της για την πατρίδα των γονέων της Αμορ­γόν όπου και υπερηφάνως απεκάλη δικήν της και εσεμνύνετο ότι ήτο Αμοργίνη, ήταν μεγάλο. Στην Παλαιστίνην ότε ευρέθη θέλησε να δει την περιοχήν Χόζοβα απ’ όπου η προσωνυμία της Παναγίας στην Αμοργόν. Μας περιέγραφε ότι συνήντησε ένα άγριον τοπίον στο οποίον δεν πήγε κοντά. Πάντοτε φρόντιζε για την επίλυσην των ζωτικών προβλημάτων της Αμοργού. Επί πολλά έτη, μαζί με τα αδέλφια της, διέθεταν κατ’ έτος οικονομικόν βραβείον στους τρεις πρώτους μαθητές — μαθήτριες του Δημοτι­κού Σχολείου Λαγκάδας, στην μνήμη των γονέων τους. ΄

Από το 1982 η ΄Αννα Συνοδινού θέσπισε το «Συνοδίνειο Επα­θλο Γραμμάτων και Τεχνών σπουδάζουσας Νεολαίας Αμοργού».

Αθλοθέτησε τρείς διαγωνισμούς μεταξύ των μαθητών μέσω του Συνδέσμου Αμοργίνων και τα έργα όλων εξεδόθησαν με δαπάνες της σε τρία διαφορετικά βιβλία.

Είναι έγγαμος με τον Γεώργιον Μαρινάκην, κα­πνέμπορον και παλαιόν πρωταθλητήν του κλασσικού αθλη­τισμού. Έχασε τρία παιδιά στο καθήκον επί σκηνής.

Είναι μέλος του «Συνδέσμου Αμοργίνων» του πρώτου πατριωτικού Σωματείου του Νησιού, το οποίον  της απένειμε το 1981,το μετάλλιον της Ογδοηκοντετηρίδος του, εις ένδειξην ευγνωμοσύ­νης για τις υπηρεσίες που προσέφερε προς την Αμοργόν, ως διακεκριμένη καλλιτέχνις και τίμησε διεθνώς την Πα­τρίδα, ως Βουλευτίνα και Υπουργός ενδιαφερθείσα για την συνέχισην των εργασιών της ΜΟΜΑ (οδοποιία "Αμοργού) και την επάνδρωσην των ιατρείων του Νησιού με στρατιώ­τες—ιατρούς δι’  ενεργειών προς το Υπουργείον Εθνικής  Αμύνης. Πολλές φορές μεσολάβησε για αποστολήν ελικο­πτέρου ή και αντιτορπιλικού για παραλαβή και μεταφορά ασθενών. Μετέβη ακόμη και  στην κλίνη ασθενών Αμοργια­νών και έχει προσφέρει και άλλες πολύτιμες υπηρεσίες της προς το νησί της καταγωγής της.

Αποδέχθηκε πρότασην της τοπικής εφημερίδος «ΑΜΟΡΓΙΑΝΑ ΝΕΑ», για κατάργησην υπαγωγής της Αμοργού στις άγονες γραμμές, όπερ και επετεύχθη ως και την περιστολήν των αμοιβών στους εφοπλιστές, με τις άδειες σκοπιμότητος οι οποίες επεβέρυναν υπερμέτρως το Δημόσιον.

Σήμερα όλοι με πόνον ψυχής αποχαιρετούμεν την μεγάλην και αγαπητήν μας Συμπατριώτισσα ΑΝΝΟΥΛΑΝ.

Μιχαήλ Στρατουδάκης