Κύκλωπες και ΜΑΤΡΙΞ

Παρ όλο που ο μύθος του σπηλαίου είναι μια παλαιά πλατωνική αλληγορία, τίποτε δεν είναι πιο επίκαιρο και διαχρονικό, από  τον αφηρημένο πυρήνα του μύθου, αυτού.

Η σπηλιά, κοιλότητα,  είναι  μια έννοια που στα Ομηρικά Έπη περιγράφεται και τονίζεται χαρακτηριστικά, τόσο στις κοίλες ΝΗΕΣ των Αχαιών, όσο και σε σπήλαια ομηρικά.

ΟΙ ΝΗΕΣ σκέψεις του κοίλου εγκεφάλου των μακρυμάλληδων,    καρηκομόωντων  ,  πολεμιστών, έξω από τα τείχη της Τροίας,   η σπηλιά του Κύκλωπα, της  Καλυψούς, αλλά και το άντρο των Νυμφών, που κρύβει τα δώρα των Φαιάκων  ο Οδυσσέας, είναι   διάσημα ΣΠΗΛΑΙΑ, του διάσημου Ομηρικού Έπους, καθώς και το  άντρο που ανατρέφεται, ο ηγέτης Ζευς, του Ολύμπου, αρχηγός, κάτω  από το μάτι του καταβροχθιστή Κρόνου, Χρόνου.

Το  κοίλον και το κυρτόν, δέκτης και πομπός, συλλογή ενέργειας και παροχή σε συνεχή ομηρική ροή και εναλλαγή.

Η   πρώτη του σύμπαντος, εκπνοή, ήταν άραγε  μία φαλλική νοητική κοίλη κατασκευή ή μια δημιουργία  ΜΗΤΡΑΣ θηλυκή;

Τι είναι τώρα;

Τα ανθρώπινα όντα εξέρχονται από μια μήτρα  σε φυσική κατασκευή με την σύντηξη της ενέργειας δυο γαμετών, αλλά, ο κόσμος, ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, εξακολουθεί να εξελίσσεται από τον νου του ανθρώπου με την ένωση των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου του.

Είναι εύκολο να εισέλθεις σε ένα σπήλαιο με μια είσοδο, αλλά είναι δύσκολο να εξέλθεις, ιδίως, αν είναι του Κύκλωπα, που δεν υπάρχουν ΝΟΜΟΙ. Αθέμιστες Κύκλωπες κατοικούν σε σπηλιές χωρίς  φαιά ουσία και ανθρώπου λογική.

Καθ ΄όλη τη διάρκεια της Οδύσσειας συναντούμε δύο  λαμπερά παλάτια ανθρώπων, του Αλκίνοου και της Ιθάκης. Δεν είναι σπήλαια , είναι αρχιτεκτονικές κατασκευές, όπου ζουν άνθρωποι, μιλούν και  συνομιλούν  σε  ανθρώπινες  κοινωνίες με αγώνες και γιορτές. Τα παλάτια των  Τρώων είναι σε πολιορκία και οι άνθρωποι εκεί πολεμούν σε αντίπαλα στρατόπεδα.

Το παλάτι του Αλκίνοου με τον θαυμαστό κήπο του, περιμένει τον Οδυσσέα να μιλήσει και να του δώσει υπόσταση, υλική και πνοή, διαφορετικά δεν θα το  γνωρίζαμε. Το παλάτι του Αλκίνοου έχει δημιουργηθεί, μόνο για να υποδεχθεί τον βασανισμένο  Οδυσσέα ΝΟΥ, από μια δημιουργική Ιδέα του μεγάλου ποιητή. ‘Οταν φεύγει ο Οδυσσέας, χάνεται στου Ποσειδώνα την οργή, και το πλοίο μαρμαρώνει, όπως και οι κοίλες σκέψεις των ανθρώπων  που παγιδεύονται  σε μια ποσειδώνια συναισθηματική,  μη ομηρική πηγή.

Ο Ποσειδών, ανελέητος διώκτης του Οδυσσέα, τον καταδιώκει για την τύφλωση του Πολύφημου Υιού, όμως ο γιος του Λαέρτη, δεν είχε άλλη επιλογή. Ο Πολύφημος δεν  αφήνει περιθώριο, κανένα στον ΚΑΝΕΝΑ. Το δώρο του είναι ,να τον φάει τελευταίο στην απόλυτη βαρβαρότητα  του πραγματικού.

Ο Οδυσσέας προειδοποιεί τους μνηστήρες και ειδικά τον ΑΜΦΙΝΟΜΟ, μαζί με τον Τηλέμαχο, τους ζητά να φύγουν, έννομα λογικά και  ανθρώπινα, αλλά δεν εισακούονται. Όταν κλείνουν οι ΘΥΡΕΣ του παλατιού , ένα ΤΟΞΟ καμπυλώνει και κυρτώνει στην αιχμή ενός ΒΕΛΟΥΣ αιχμηρού και ενός παλατιού λεηλατημένου και όχι καθαρού.

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής έχει φτιάξει ένα ΣΠΗΛΑΙΟ,  σύγχρονο ΜΑΤΡΙΞ για τον άνθρωπο μέσα από ποσειδώνιες τακτικές των Υιών του Ποσειδώνα, της ΑΤΛΑΝΤΙΔΟΣ και των ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ, αδηφάγων αγορών.

Με δόλωμα το τυράκι στην παγίδα, διαφημίσεων και δανείων καταναλωτικών,τους παγιδεύει μέσα σε πόλεις ΤΕΡΑΤΑ και σε ΠΟΛΥΦΗΜΕΣ τράπεζες ΑΘΕΜΙΣΤΕΣ και από εκεί καμία ελπίδα, δεν έχουν να φύγουν ζωντανοί.

Μία η  ΕΞΟΔΟΣ και ο ΚΥΚΛΩΠΑΣ  μόνο μπορεί να την μετακινήσει

και καλά την κρατεί.

Η μόνη  λύση είναι, σαν ΟΔΥΣΣΕΑΣ κανείς να μπορεί να σκεφτεί και να δράσει σαν ΚΑΝΕΝΑΣ, μειώνοντας το  ναρκισσιστικό  ΕΓΩ, που του καταβροχθίζει και τα ελάχιστα υπολείμματα ενέργειας που του έχουν απομείνει και να συνεργαστεί σε συνεργασία ευφυή με τους συντρόφους του, μπροστά σε μια ξεκάθαρη απειλή. ΌΛΟΙ θα φαγωθούν, με τη σειρά τους, από ένα ΤΕΡΑΣ που κανένα τους, δεν θα λυπηθεί.

‘Οταν κανείς σκέπτεται καλά, συλλογάται και καλά

και ελεύθερα σκοπεύει γιατί στοχεύει καθαρά.

Γιατί;

Γιατί μπορεί να βλέπει και καθαρά.

Σαν τον Ηρακλή που το λιοντάρι της εγωμανίας, πιάνει μέσα στου νου την κεφαλή,  όταν τις δυο θύρες κλείνει,  και μόνος  με το θηρίο, που κανένα ΟΠΛΟ δεν το διαπερνά, παλεύει.

Ο χειρισμός του Τόξου στο σύγχρονο  ΜΑΤΡΙΞ, είναι θέμα ΟΡΑΣΗΣ, ενέργειας, αψογοσύνης, θάρρους, διαύγειας και δύναμης. Κυρίως είναι θέμα  δικαιοσύνης που όλοι οι Ομηρικοί Ήρωες, θέλουν να είναι η πρώτη τους  ΕΠΙΛΟΓΗ, βούληση και θέληση ,καθαρού ΝΟΟΣ, εντολή.

Αστραία/09 05 2016