Η καταγωγή της θρησκείας χάνεται στα βάθη των αιώνων, τυλιγμένη στην ομίχλη της καταγωγής του ανθρώπου από σκόνη αστεριών, θαλάσσιων  όντων, αμφιβίων γοργόνων και πιθήκων.
Από την εποχή των μάγων, σαμάνων, ιερέων, μιας φυλής ήταν άρρηκτα δεμένη με την εξουσία, όπως και η γνώση και ενίοτε δε, με τη  σοφή ηγεσία.
Η οργάνωση της ανθρώπινης κοινωνίας σε πολιτισμικό επίπεδο ΠΟΛΗΣ και η  έξοδος της από το τροφοσυλλεκτικό στάδιο των σπηλαίων του Κύκλωπα, σημειοδότησε την  υπερήφανη διακήρυξη  του ανώνυμου ΚΑΝΕΝΑ  στην εξατομίκευση του  ΚΑΠΟΙΟΥ,  επωνύμως,  με μακρύ τον δρόμο της ατομικότητος και δύσκολο το ταξίδι.  Αριστερά και δεξιά του καθαρού ΝΟΥ, να καραδοκούν Σειρήνες, Σκύλλες Χάρυβδες και Πέτρες Συμπληγάδες.

Τι είναι θρησκεία;
Θρησκεία είναι  ένα σύστημα  τυπολατρικών αρχών και αξιωματικών δογματικών προτάσεων, συνυφασμένο με την  κεντρική  διοίκηση της εκάστοτε εξουσίας, εκτός ουσίας,  στα  χέρια των αντίστοιχων ιερατείων από την εποχή των Βαβυλωνίων,  περιτυλιγμένο από την ομίχλη των μύθων.
Παρ΄όλο που οι μυθολογίες  όλων των λαών της γης, έχουν ένα κοινό υπόβαθρο στο συλλογικό ασυνείδητο της ανθρώπινης ιδιότητος, η πορεία τους  και η κατάληξη τους, στην ανάδυση τους στο συνειδητό, είναι διαφορετική, εξ αιτίας των διαφορετικών ψυχολογικών  ανθρωπίνων χαρακτηριστικών.
Έτσι παρακολουθώντας  την  ιστορία του ανθρώπου πάνω  στη γη, εν τάχει, βλέπουμε τις διαφοροποιήσεις του  θρησκευτικού υπεραναπτυγμένου συναισθήματος , τόσο στις διάφορες φυλές και λαούς, όσο και στη γεωγραφική κατανομή του πληθυσμού, από Δύση και Ανατολή και μεταξύ Βορείων  και Νοτίων πληθυσμών, να διαμορφώνονται, στο πλαίσιο των εκάστοτε συνθηκών, ακόμη και των καιρικών.
Και ομιλούμε για συναίσθημα, γιατί ακριβώς η θρησκευτική προτίμηση του ανθρώπου αφορά το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ του , απουσία ,  οποιαδήποτε λογικής και ΝΟΥ και εκεί απευθύνονται οι θρησκείες , στο 70% του νερού του, ειδικά αυτές ,της Εποχής των υδάτινων Ιχθύων,  ήτοι, χριστιανισμός και μωαμεθανισμός, παρακλάδια αμφότερες του ιουδαϊσμού, στη προτροπή του θεού του:
«αυξάνεστε και πληθύνεστε και κατακυριεύσατε τη γη», με οποιαδήποτε τρόπο και τίμημα.
Αποδείχθηκε πολύ μεγάλο  αυτό το  τίμημα και ακριβώς για αυτό, η γη απειλείται από την μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή μετά την καταπόντιση της τελευταίας Ατλαντίδος.
Η  εποχή αυτή,  των Ιχθύων, σφραγίστηκε,  από μεγάλους θρησκευτικούς  πολέμους .
Ίσως να λήξει  οδυνηρά και με τον τελευταίο. Ο  μωαμεθανισμός, είναι νεότερη θρησκεία κατά 300 περίπου χρόνια από τον χριστιανισμό, που πνιγμένος στις ενοχές του ,  με το σχοινί στο λαιμό του, τον υποθάλπει , αντινοϊκά, σαν μεγάλος ΑΝΤΙΝΟΟΣ, που ήταν  πάντα.
Χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί,  το άλλοθι του θεού, να  δικαιολογήσει  την  επεκτατική   του  πολιτική και την αφάνταστη λεηλασία που γνώρισε η γη.
Όχι, πως πριν, δεν υπήρχαν πόλεμοι.  Γινόταν και πολλοί, αλλά δεν ήταν τόσο φανατικά θρησκευτικοί και στο όνομα της  ειρήνης  και της αγάπης του θεού,  να ηχεί κακόφωνα ,σαν  οξύμωρο σχήμα.
Το κύριο χαρακτηριστικό μιας θρησκείας, σήμερα είναι η ΠΙΣΤΗ.
Πιστεύεις δηλαδή σε ένα θεό ή σε κάποιους θεούς, μέσα ή έξω από τον υλικό κόσμο  που ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
Αν δεν  έχεις αυτή την πίστη, που δεν  έχει καμία λογική, δεν μπορεί να αποδειχθεί, είναι δογματική, δεν έχεις  καμιά θρησκεία.
Μπορεί  να έχεις φιλοσοφία, επιστήμη, τέχνη , αλλά όχι, θρησκεία.
Το αν, υπάρχει θεός, θεοί, ξεφεύγει από την πρόθεση  και το θέμα αυτού  του  παρόντος άρθρου και δεν θα το αναλύσει,  περισσότερο. Οπωσδήποτε η λέξη ΥΠΑΡΧΕΙ, αναιρεί την ύπαρξη του θεού, ως υπό τίνος, άρχει.
Η πίστη είναι ένα δυνατό όμως, συναίσθημα. Είναι ένα νικηφόρο συναίσθημα , αλλά είναι ένα συναίσθημα και εκεί βρίσκεται το μυστικό επιτυχίας των θρησκειών.
Ως καθαρό συναίσθημα, ενεργοποιεί  και ζωογονεί, όλες τις μυστικές και εσωτερικές δυνάμεις του ανθρώπου, μέσω της αυτοσυγκέντρωσης    και της προσήλωσης σε ένα σκοπό.
Δεν έχει καμία σημασία που πιστεύεις , αν είναι ,άνθρωπος,  βράχος, τοτέμ, θεός, ιδέα ή σκοπός.
Αυτό  που αναδύεται από την τρικυμισμένη θάλασσα  του θυμικού,  είναι ένα μαντήλι που σου δίνει η Λευκοθέη , από κάπου να πιαστείς, για να μη πιάνεσαι από τα μαλλιά σου και πνιγείς.
Αφού τα  αφήσεις όλα πίσω σου,  όλες τις  άχρηστες αποσκευές και τα πετάξεις στο Ωκεανό.
Η πίστη ενεργοποιείται σε  πολύ δύσκολες περιπτώσεις , εκεί που όλα μοιάζουν χαμένα ,γιατί
τότε καθαρίζει, το νησί του εαυτού, το τονάλ ,στη γλώσσα των Τολτέκων,  από κάθε άχρηστο και περιττό και σου επιτρέπει να το δεις, χωρίς ομίχλη, καθαρό.
Αυτή η  ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ , για το τι είναι απαραίτητο και τι, όχι ,σου επιτρέπει να διακρίνεις και τον στόχο και να συνδεθείς με τον σκοπό.
Ο  λόγος της  κάθε αποτυχίας,  για  μερικούς  που γυρνούν σαν την  άδικη κατάρα ,εδώ και εκεί, είναι γιατί κουβαλούν μαζί τους, πολύ άχρηστα πράγματα, αποσκευές και σκουριασμένες αντιλήψεις, που τους βαραίνουν και είναι δύσκαπτοι,  και δυσκίνητοι,  δυσκοίλιοι πολύ.
‘Αχρηστα  πράγματα,  καταναλωτικά, μαζί  με τα  δάνεια που έχουν πάρει τα πολλά,  επιδεικτικά,  του ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ και όχι του ΕΙΝΑΙ , και εκποιούν τη ζωή τους σε δόσεις και εκπτώσεις, πουλώντας την, πολύ φθηνά.
Ο γυναικείος τρόπος της θρησκευτικής  πίστης, είναι διαφορικός από  τον ανδρικό, εξ  αιτίας της   διαφορετικής ενεργειακής  τους σωματικής κατασκευής.
Οι γυναίκες,  μιας και δεν ενδιαφέρονται για την εξουσία , είναι πάντοτε πιο πρόθυμες να αποδεχθούν τον συμβολικό χαρακτήρα μιας θρησκείας , εγκλωβίζονται στη αγάπη, θέλουν την ειρήνη, γιατί ανησυχούν για τα αγαπημένα  τους πρόσωπα , τους άνδρες τους,  τους πατεράδες  και τους γιους και  εξ αιτίας της μήτρας τους, προσεγγίζουν τη γνώση άμεσα,  στην κοιλότητα της.
Δεν τίθεται ποτέ η πρόκληση  για μια γυναίκα :
Να αποδείξει πως είναι γυναίκα.
Αρκεί να το δηλώσει.
Για ένα άνδρα δεν είναι αυταπόδεικτο, έχει μια διαδρομή,  δύσκολη μπροστά του και δεν ξέρει από που  να πιαστεί, και ποιον  και τι,  να εμπιστευτεί.
Η προσέγγιση  ενός ανδρός σε όλα τα θέματα γνώσης, είναι  έμμεση.
Η απουσία της κοιλότητας της μήτρας, συσσωρεύει την  ένταση  και την επεξεργασία στο κεφάλι του.
Φτιάχνει πολύπλοκα συστήματα θεωριών για να κατανοήσει τον κόσμο.
Αγωνίζεται να αποδείξει αυτά που κατασκεύασε.
Η εξουσία είναι αυτοσκοπός για ένα άνδρα και είναι  ένας τρόπος για να επιβεβαιωθεί, όπως το αυτοκίνητο,  με το  οποίο θα κυκλοφορεί.
Η πίστη για ένα άνδρα είναι θέμα τιμής, αν και απεγνωσμένα προσπαθεί να αποδείξει πως είναι ορθολογιστής.
Έτσι βλέπουμε το παράλογο σχήμα τόσων ανδρών,υποτίθεται,  ορθολογιστών να πιστεύουν, σε μη λογικό θεό,γιατί είναι η εξουσία του πατρός, όχι, της  μητρός.
Κανείς άνδρας δεν μπορεί  να δεχθεί  «πίστη» που εκπορεύεται από θεά,σύζυγο ή μητέρα και να  μη ξεσπάσει, ο πόλεμος των Ρόουζ,  στη μεγάλη διαμάχη των αντίθετων φύλων.
Τη μόνη θεά που μπορεί να ακούσει ένας  άνδρας,  για  γίνει σοφός, είναι αυτή που θα γεννήσει από το κεφάλι του,  όταν και αν, μπορέσει και θα τη ονομάσει,  έννοη ΑΘΗΝΑ του ανδρικού ΝΟΥ.
Θα είναι υπερήφανος για την ΚΟΡΗ του, δίπλα του.
Μέχρι τότε θα είναι αισθητή, η απουσία σοφών ανδρών,  σε μια κοινωνία  καπιταλιστικών  θρησκευτικών κοινωνιών.