ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΔΑΝΙΑΣ...

Ομιλία του Γιάννη Δ. Λύρα εκπαιδευτικού, με τίτλο: «ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΔΑΝΙΑΣ» ΒΑΛΥΡΑ ΙΘΩΜΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΤΚ 24002, ΤΗΛ.2724071016, στον 3ο Ανδάνειο Δρόμο, στο Διαβολίτσι Μεσσηνίας, 26-28/8/2011

Τον Αύγουστο του 2011 σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο της Ανδανίας και πρόεδρο του ορειβατικού συλλόγου Καλαμάτας Ευθύμιο Αλεξόπουλο και το νέο Καλλικρατικό δήμο Οιχαλίας με δήμαρχο τον κύριο Μπάμη Φίλιππο θα παρουσιάσει το ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ-ΜΥΗΤΙΚΟ, των Μυστηρίων της Ανδανίας, με στόχο την επόμενη χρονιά να γίνει η αναβίωση ολόκληρου του τελετουργικού, σύμφωνα με τα 27 άρθρα που αναγράφονται στις 2 εντοιχισμένες στήλες που υπάρχουν στην είσοδο του ιερού ναού του αγίου Κωνσταντίνου, στους Κωνσταντίνους Μεσσηνίας.

Στις 26 Αυγούστου ,στην πλατεία Διαβολιτσίου και ώρα 8,30 μ.μ. θα γίνει η ομιλία που σχετίζεται με το καταστατικό των Μυστηρίων της Ανδανίας και στις27 Αυγούστου και ώρα 6 μ.μ. θα τελεστεί ο τρίτος «ΑΝΔΑΝΕΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ», μήκους 17000 μέτρων, από την Πλατεία Διαβολιτσίου- μέχρι την Αρκαδική Πύλη Αρχαίας Μεσσήνης, και θα γίνονται παράλληλα με τον αγώνα διαλέξεις, ημερίδες, συνέδρια και έκθεση φωτογραφίας, στην πλατεία Διαβολιτσίου, το διήμερο των εκδηλώσεων, με ελεύθερη είσοδο. Σκοπός της έκθεσης φωτογραφίας είναι η προβολή της Πολιτιστικής-Πολιτισμικής κληρονομιάς, και αξιοθέατων της περιοχής της Άνω Μεσσηνίας.

Το τρίπτυχο Ανδάνειος δρόμος, έκθεση φωτογραφίας και η ομιλία με το καταστατικό των μυστηρίων της Ανδανίας, όπως αναγράφονται στις 2 στήλες , έχει σκοπό να εμπλακούν όλοι αυτοί (ερευνητές, αρχαιολόγοι, εφορείες κ.λ.π. )που έχουν ασχοληθεί, για την προβολή ,διάσωση σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή, της βαριάς κληρονομιάς που έχει η περιοχή μας.

Αγαπητοί συνντοπίτες, αγαπητοί προσκεκλημένοι.

Αισθάνομαι χαρά και συγκίνηση και εκφράζω τις ευχαριστίες μου, στο νεο καλλικρατικό δήμο Οιχαλίας , με δήμαρχο από την περιοχή σας Μπάμη Φίλιππο, τους Πολιτιστικούς συλλόγους και το Θύμιο Αλεξόπουλο, πρόεδρο των Ανδανιωτών Μεσσηνίας, γιατί βρίσκομαι μαζί σας και θα μοιραστούμε μαζί ευχάριστες αναμνήσεις και συγκινήσεις, τιμώντας σήμερα τα Μυστήρια της Ανδανίας.

Ο χώρος, ο χρόνος και τα φαινόμενα, είμαστε όλοι εδώ, τόσο πολύ κοντά, τόσο πολύ μακριά. Συγκεντρωθήκαμε και μαζευτήκαμε εδώ από αγάπη, η οποία δεν αγοράζεται ούτε πωλείται, αλλά είναι μέσα μας, για να ζήσουμε το παρελθόν της περιοχής μας, τα Μυστήρια της Ανδανίας, (Ιστορικό-Καταστατικό-Τελετουργικό-Μυητικό τους) και στο τέλος να πλημμυρίσει το κορμί μας από τις ενδορφίνες που είναι οι ορμόνες της αρμονίας, ισορροπίας ευτυχίας και ηδονής.

Με συγκινεί πολύ το ψάξιμο στο παρελθόν, αυτή η αναδίφηση, σε πράγματα και πρόσωπα του παρελθόντος χρόνου. Είναι τα προγονικά μας , είναι οι ρίζες μας, το από πού και από πότε. Ένιωσα όλες τις συγκινήσεις: Χαρά, έκπληξη, αγωνία, περιέργεια, συμπάθεια, πόνο, θαυμασμό, αλλά και νοσταλγία, πολύ νοσταλγία.

Σκοπός της σημερινής εκδήλωσης είναι να γίνει μια ενημέρωση για τα μυστήρια της Ανδανίας, και να προβληθούν στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Αργότερα να δημιουργηθεί και σύλλογος φίλων της πολιτιστικής και πολιτισμικής κληρονομιάς των μυστηρίων της Ανδανίας και να συνεισφέρει ο καθένας μας ανάλογα, για να γίνει το όνειρο πραγματικότητα.

Να αναδείξουμε τη μοναδικοτητά μας-στον πολιτισμό- τα μοναδικά μνημεία που διαθέτουμε σε όλη την Ελλάδα. Γιατί να μην γίνουν σημεία προορισμού, για κάθε τουρίστα, με φοιτητές ανάλογων σχολών να κάνουν πρακτική και να ξεναγούν σε συνεργασία με τοπικούς φορείς, να δημιουργούν και να εκθέτουν-πωλούν προϊόντα και σουβενίρ της περιοχής μας;

Το παρελθόν ενός τόπου έχει μεγάλη ιστορική σημασία για το παρόν και το μέλλον του. Λαός που δεν γνωρίζει την ιστορία του τόπου του, του χωριού του, της οικογενείας του, που διακόπτει τη συνέχεια με το χθες είναι καταδικασμένος. Είναι λυπηρό που ο τόπος μας έχει ιστορία, κληρονομιά, πλούτο, δόξα, ομορφιά, δύναμη που να μην έχει καταλογογραφηθεί τον 21ο αιώνα, όλο αυτό το υλικό σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή από τους ειδικούς επιστήμονες, για να μπορεί ο καθένας μας να έχει άμεση πρόσβαση στην ενημέρωση-πληροφόρηση-γνώση-έρευνα.

Είναι ντροπή να λέμε ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων και να τους αγνοούμε παντελώς. Θα πρέπει το υπουργείο παιδείας, οι νέοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες να δώσουν κίνητρα σε φοιτητές-μελετητές-ερευνητές, να καταγράψουν την τοπική ιστορία κάθε περιοχής, από τα διάφορα αρχεία, για το καλό της Πατρίδας μας και του Ελληνικού Έθνους και να βλέπουμε με αισιοδοξία το μέλλον.

Δεν μπορείς να ζεις και να πεθαίνεις σ’ έναν γενέθλιο τόπο και να αγνοείς την ιστορία του και τη δική σου, τις ρίζες του και τις δικές σου, αφού η ιστορία διδάσκει, διαπαιδαγωγεί, ενώνει,, γιγαντώνει, εκδικείται, μα αποτελεί και το εφαλτήριο για το αύριο. Δεν μπορείς να αγνοείς την ιστορία σου αφού είναι έργο δικό σου, την ιστορία που επιβάλλεται να σηκώνεις στους ώμους σου κάθε φορά που βαδίζεις μπροστά. Πρέπει ο καθένας μας να γνωρίζει τις 5 δίκες (Σωκράτη, Χριστού, Κολοκοτρώνη, των 6, της χούντας), τους εμφυλίους του 1821και 46-49, τη Μεσσηνιακή κοινωνική επανάσταση του 1834, τους 4 Μεσσηνιακούς πολέμους, την αρχαιοελληνική και νεοελληνική γραμματεία, την σημερινή 11η πτώχευση, από τους προστάτες-δυνάστες, την πολιτιστική-πολιτισμική κληρονομιά και φυσικές ομορφιές της περιοχής μας.

Γνωρίζοντας την τοπική μας ιστορία θα μπορέσουμε να προσθέσουμε έναν ακόμη κρίκο στην αλυσίδα αγάπης, σεβασμού, και μέριμνας στη γενέθλια γη. Θα οδηγήσει σε μια καλύτερη ηθική για τον τόπο και την κοινωνία μας στην οποία ζούμε.

Επιβάλλεται να διδάσκεται η τοπική ιστορία τουλάχιστον ένα δίωρο την εβδομάδα, στο δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο και να εισαχθεί στα αναλυτικά και ωρολόγια προγράμματα, απαιτώντας και πιέζοντας οι εκλεγμένοι τοπικοί άρχοντες το υπουργείο παιδείας να το εφαρμόσει το δυνατόν συντομότερο.

Για να τα πετύχουμε πρέπει να θέτουμε τα ερωτήματα , να βρίσκουμε τις πηγές, να μελετούμε τους χώρους, να κάνουμε τις διάφορες δρασεις – δραστηριότητες και στη συνέχεια να , αναζητώντας την αλήθεια, καταλήγουμε στα διάφορα αποτελέσματα, πού έχουμε στοχεύσει.

Τέλος το δέντρο του οποίου κόβονται οι ρίζες, πεθαίνει, και αν εμείς χάσουμε τις ρίζες των προγόνων μας, δεν θα γνωρίζουμε το παρελθόν μας, την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας και οι νέοι μας, μετά από λίγα χρόνια δεν πρόκειται να αποκτήσουν εθνική συνείδηση του χώρου, μέσα στον οποίο ζουν.

Τα Μυστήρια της Ανδανίας είναι αναρτημένα από μένα στο διαδίκτυο στη διεύθυνση Μυστήρια Ανδανίας. Η καθηγήτρια κλασικής φιλολογίας Σύλβια Βαρνάβα έχει αναρτήσει το καταστατικό των μυστηρίων στις 17\4\2011, και στις 7\8\2011 το τελετουργικό, από τα βιβλία μου, και στην πύλη Diodos.gr, στις 24\8\2011, είναι αναρτημένες οι αρχαίες εορτές-τελετές των Ελλήνων.

Εύχομαι οι πολιτιστικές-πολιτισμικές αυτές δραστηριότητες να συνεχίζονται, για να αγαπήσουμε την περιοχή μας, την οποία ακόμη δεν γνωρίζουμε και θέλουμε να την μάθουμε ,δίνοντας εμείς τα ερεθίσματα με τέτοιου είδους δράσεις και δραστηριότητες.

Η δομή και διάρθρωση της ομιλίας μου περιλαμβάνει το καταστατικό των Μυστηρίων ,από την 4η ανασυστασή τους, το 92 π.χ. επεξηγήσεις ορισμένων άρθρων του καταστατικού, το ιστορικό τους, το τελετουργικό τους και τη μύηση που είχαν υποβληθεί ο Θάμυρις και Παυσανίας.

Η αγάπη και το ενδιαφέρον για το παρελθόν της περιοχής μας, το κοντινό και το απώτερο μας οδήγησαν στην απόφαση να προβοϋμε στην έκδοση των Καρνείων ή Καρνασίων Μυστηρίων της Ανδανίας συνδέοντας: Το κράτος της Αρχαίας Μεσσήνης,τους ήρωες , τις αρχαίες εορτές τελετές και μυστήρια και να πληροφορηθούν , για ότι σχετίζεται με το ιστορικό παρελθόν

1. ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΤΟ 92 Π.Χ.

Ο ΧΡΗΣΜΟΣ* ΤΟΥ ΜΑΝΤΕΙΟΥ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ** ή ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΚΑΡΝΕΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ***, ΤΟ 92 Π.Χ.

Επι γραμματέως των συνέδρων Ιέρωνος του Επικύδεος Ιερέος δε του ο Πυθαέος Δαμοσθενέος του Νικοκράτεος Παιονίδα, προμαντίων δε Σωιβίου του Σωιβίου, Αντιγένεος του Πολυκράτεος Ναυπλιαδάν, γροφέων δε Θερσαγόρου του Νικοφάεος, Φιλοκλέος του Ξενοφάντου Δμαιπιδάν πυροφόρου Τιμαγόρου και Χαριτίμου Κλαιοδέδα προμάντειος Φιλοκρατείας τας Λυσίωνος Αιθαλαίες, χρησμός ο γενόμενος ται πόλει των Μεσσανίων ανεγράφη κατά το ψήφισμα των αρχόντων και συνέδρων , μαντευομένου Μνασιστράτου του Ιεροφάντα περί τας θυσίας και των μυστηρίων, ο θεός έχρησθε Μεγάλοις θεοίς Καρνείοις καλλιεργούντι κατά τα πάτρια. Λέγω δε και Μεσσανίοις επιτελείν τα μυστήρια.

Επιγραφή δεξιά της εισόδου 53 σειρές, διαστάσεις 0,69 χ ο,94 εκατοστών

Επιγραφή αριστερά της εισόδου, 62 σειρές, διαστάσεις 0,78 χ 0,96 εκατοστών

Λεπτομέρειες σχετικές με την τέλεση των μυστηρίων μας είναι γνωστές από τις 2 πέτρινες επιγραφές, του 92 π.χ., οπότε έγινε και η τελευταία αναδιοργανωσή τους, από τον Ιεροφάντη Μνασίστρατο, ύστερα από Δελφικό Χρησμό. Η επιγραφή βρέθηκε το 1858, στην τοποθεσία Καμάρες και είναι εντοιχισμένη στην εκκλησία του αγίου Κωνσταντίνου, στους Κωσταντίνους, του δήμου Ανδανίας του νομού Μεσσηνίας. Μπαίνοντας στον ναό η αριστερή επιγραφή έχει 53 σειρές και η δεξιά 62. Τα γράμματα είναι κεφαλαία ενός εκατοστοτού το καθένα και το ένα δίπλα στο άλλο. Οι στήλες των γραμμάτων είναι κατακόρυφες ,διαβάζονται από πάνω προς τα κάτω και το πέτρωμα στο οποίο έχουν γραφεί είναι τιτανόλιθος. Ο Νόμος η Διάγραμμα έχει 27 άρθρα, αλλά δεν γνωρίζουμε τίποτε σχετικά με το περιεχόμενο της μύησης.

Τα 27 άρθρα* αναφέρονται:

1. Περί Ιερών και Ιεράν

2. Παραδόσιος

3. Περί Στεφάνων

4. Περί Ειματισμού

5. Ορκος Γυναικονόμου

6. Περί Πομπών

7. Περί Σκανάν (Σκηνές)

8. Τι να υπάρχουν στις σκηνές

9. Περί Ακοσμούντων (παραβάτες)

10. Περί Ραβδοφόρων

11. Περί των Διαφόρων

12. Περί παροχών των θυμάτων

13. Περί τεχνιτάν εις τας χοριτείας

14. Περί Αδικημάτων

15. Περί κοπτόντων εν τωι Ιερώι

16. Περί των Δούλων

17. Περί τας κράνας

18. Περί των θησαυρών κατασκευάς

19. Περί του Ιερού Δείπνου

20. Περί της Αγοράς

21. Περί Υδατος

22. Περί αλλείματος και Λουτρου

23. Περί Συνέσιος Αναφοράς

24. Περί Αντίγραφου του Διαγράμματος

25. Περί τας καταστάσιος των Δέκα

26. Περί Διαβούλιον

27. Περί Αγράφων

Σχόλια των 27 άρθρων του Διαγράμματος .

Τη διοίκηση της πόλης είχαν οι σύνεδροι με επικεφαλής το γραμματέα των συνέδρων, σημερινό αξίωμα του πρωθυπουργού. Στην τέλεση των μυστηρίων εκλέγονταν οι 10 μεταξύ των σεβαστών πολιτών έχοντας ηλικία πάνω από 40 έτη, τη δωδέκατη ημέρα του έκτου μηνός Φεβρουαρίου και είχαν τη γενική εποπτεία με τη συνεργασία των ιερών ανδρών που εκλέγονταν με κλήρο από τη γραμματεία των συνέδρων και ορκίζονταν τον ενδέκατο μήνα Ιούλιο. Οι ιεροί ήταν εκλεκτοί πολίτες και προέρχονταν από όλες τις φυλές σε ίσο αριθμό από κάθε φυλή, οι οποίοι διεύθυναν την τελετή με επικεφαλείς τους 10.Οι ιερείς όρκιζαν τον ιερέα, τις ιερές γυναίκες, που έπρεπε να συμβιώνουν αρμονικά με τους άνδρες τους, το γυναικονόμο, φυλάνε τα ιερά βιβλία και σκεύη, φροντίζουν για την προμήθεια των ζώων που προορίζονται για θυσίες, την προμήθεια ξύλων για το δημόσιο λουτρό, καθορίζουν την έκταση του ιερού ασύλου, το χώρο των σκηνών και το μεγεθός τους, το χώρο που θα γίνονται οι αγοροπωλησίες, φροντίζουν την κατασκευή 2 θησαυροφυλακίων για τις εισφορές, διαλέγουν τους αυλητές και κιθαριστές, ορίζουν το είδος ενδυμάτων και κοσμημάτων που θα φέρουν οι μετέχοντες στην πομπή, οργανώνουν τον ιερό δείπνο, επιβλέπουν να μην γίνονται παρανομίες, επιβάλλουν ποινές, πρόστιμα ξυλοδαρμούς, τους οποίους εκτελούν οι ραβδοφόροι που εκλέγονται από τους 10, υποβάλλουν στο πρυτανείο έκθεση πεπραγμένων και γράφουν τα ονόματα των τιμωρηθέντων σε μητρώο, που φυλάσσεται στο διοικητήριο μέσα στο ιερό άλσος. Διαπιστώνεται ότι όλη η τέλεση ήταν άψογη, τα ρούχα να μην είναι ακριβότερα από 2 μνες*, υπήρχε τάξη και ευπρέπεια με καθορισμένο το χώρο και το σκοπό. Ο οικονομικός απολογισμός γινόταν δημόσια και οι 5 προσημείωναν την περιουσία τους καθώς και αυτοί που τους πρότειναν.

Δείγμα ενάρετης διοίκησης ήταν η διαχείριση εσόδων – εξόδων, συμμετείχαν στις εορτές ελεύθεροι και δούλοι, η διοίκηση - οργάνωση της πόλης ήταν καθαρά δημοκρατική, η εξουσία προερχόταν από τους πολίτες, ο δήμος εκλέγει τους 5 διαχειριστές της εορτής και ήταν πολίτες με μεγάλη περιουσία. Διαπιστώνουμε από τη μελέτη του διαγράμματος ή νόμου, λαμπρή διοικητική,, κοινωνική, και οικονομική οργάνωση, πνεύμα αρμονικής συνύπαρξης και ήρεμης διαβίωσης, της τότε εποχής.

Η όλη οργάνωση των μυστηρίων αποδεικνύει την επιβίωση των θρησκευτικών παραδόσεων και το σεβασμό των απογόνων στην «παρακαταθήκη» των πατέρων τους, από τα οποία πολλά εφαρμόζουν και σήμερα οι διάφορες θρησκείες του κόσμου, καθώς και η ορθόδοξη θρησκεία. Ο ναός, οι κίονες (ο Δωρικός ρυθμός συμβολίζει την Ισχύ, ο Ιωνικός ρυθμός συμβολίζει τη Σοφία και ο Κορινθιακός ρυθμός συμβολίζει το Κάλλος), το λιβάνι, τα μυστήρια της εκκλησίας, ο σταυρός που είναι αρχαιολογικό σύμβολο και συμβολίζει τα 4 στοιχεία, νερό – γη – φωτιά – αέρα, τα 4 σημεία του ορίζοντα, η οριζόντια γραμμή του συμβολίζει το δέσιμο και την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, η κάθετος το δέσιμο και την επικοινωνία των ανθρώπων με το θεό, (γι΄αυτό και σταύρωσαν το Χριστό και απόστολο Ανδρέα πάνω στο σταυρό, για να ξεφτιλίσουν αυτό το σύμβολο), οι βαθμοί διακονίας, η καμπάνα, το φως του κεριού, το παγκάρι της εκκλησίας, ο οβολός των πιστών, η ενδυμασία των ιερωμένων, ο αμνός του Πάσχα, η κατήχηση κ.λ.π. είναι αντίστοιχα τα μικρά και μεγάλα μυστήρια, το λυσεργικό οξύ που το έβγαζε ο ιεροφάντης από το σκληρώτιο, (Ο Ιεροφάντης (ιερό + φανερώνω ) αναλαμβάνει την διάσωση της αλήθειας, με εγγύηση την ίδια τη ζωή του όπως και οι μυημένοι στους οποίους την αποκάλυπτε), για να πάθουν οι μύστες ομαδική έκσταση, το φως, οι σπονδές αίματος και οίνου, η κάθαρση των μυστών, οι 2 θησαυροί, η ενδυμασία του ιεροφάντη καθώς και πολλά άλλα τα εφαρμόζει σήμερα η ορθόδοξη εκκλησία και τα άλλα θρησκευτιά δόγματα.

Το πόσο σημαντική ήταν η τήρηση της μυστικότητας των πραγμάτων που αποκαλύπτονταν στους μυημένους φαίνεται από την καταδίκη του Σωκράτη, την αποπομπή του Αριστοτέλη κλπ.

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΔΑΝΙΑΣ ΟΠΩΣ ΑΝΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΔΥΟ (2) ΣΤΗΛΕΣ

Η Επιγραφή στις 2 στήλες που είναι εντοιχισμένες δεξιά και αριστερά του ιερού ναού του αγίου Κωνσταντίνου, στους Κωνσταντίνους του δήμου Ανδανίας Μεσσηνίας, περιέχει 27 παραγράφους - άρθρα που στο καθένα δίνονται οι εντολές και οι υπηρεσίες σε κάθε αρμόδιο για τα καθηκοντά του, στη διάρκεια των τελετών, που διαρκούσαν 9 ημέρες, δηλαδή μαθαίνουμε τις λεπτομέρειες της τέλεσης των μυστηρίων

Επεξηγήσεις ορισμένων άρθρων και συγκρισή τους με το σήμερα.

1. ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Ο Γραμματεύς των Συνέδρων κατά τη διάρκεια των θυσιών θα ορκίσει όσους διορίστηκαν Ιερείς, εκτός αν κάποιος είναι άρρωστος, ενώ θα καίγονται ταυτόχρονα στους βωμούς οι προσφορές και θα γίνονται σπονδές αίματος και οίνου, με τον ακόλουθο τρόπο, τον όρκο τον υπογεγραμμένο:

« Ορκίζομαι στους θεούς, στο όνομα των οποίων τα μυστήρια εκτελούνται , ότι θα επιμεληθώ, όπως η τελετή γίνει θεοπρεπώς, ότι θα εμποδίσω κάθε άλλον να ασεβήσει προς την τελετή , θα ορκίσω δε και τα Ιέρειας και τον Ιερέα του Απόλλωνα σύμφωνα με το Διάγραμμα, τηρών τον όρκον μου , είθε να έχω όσα αρμόζουν στους ευσεβείς , διαφορετικά αν είμαι επίορκος, ας έχω τα ενάντια». Αν κάποιος δεν θέλει να ορκιστεί, να τιμωρηθεί με πρόστιμο 1000 δραχμών και να οριστεί δια κλήρου άλλος αντί τούτου.

Τις ιερές γυναίκες να ορκίζουν οι ιερείς άνδρες στο ιερό του Καρνείου την προηγούμενην των μυστηρίων κατά τον ίδιο όρκο με την προσθήκη, ότι δικαίως και οσίως συμβιούν με το συζυγό τους. Αν κάποια δε θέλει να ορκιστεί οι ιεροί να της επιβάλλουν πρόστιμο 1000 δραχμών και να μην της επιτρέπουν να συμμετέχει στην τελετή των θυσιών, ούτε να συμμετέχει στα μυστήρια, ενώ αυτές που έχουν ορκιστεί θα εκτελούν τα έργα τους. Αυτοί που συμπληρώνουν το 55ον έτος της ηλικίας τους Ιερείς και Ιέρειαι, επαναλαμβάνουν τον όρκο κατά τον 11ον μήνα ,πριν τα μυστήρια (Ιούλιος ή Αύγουστος).

.

4.ΠΕΡΙ ΕΙΜΑΤΙΣΜΟΥ

Οι τελούντες τα μυστήρια θα είναι ξυπόλητοι με απλό λευκό ιματισμό φτηνό και χωρίς χρώματα, οι δε γυναίκες χωρίς διαφανή φορέματα και τα σειρήτια του ενδύματος δεν θα είναι πλατύτερα από μισό δάχτυλο και όσες δεν έχουν υπηρεσία θα φορούν στην τελετή λινό χιτώνα και φόρεμα, η αξία που δεν θα είναι μεγαλύτερη των 20 δραχμών , οι δε δούλες την ίδια ενδυμασία, όχι όμως μεγαλύτερης των 50 δραχμών και οι παίδες εσωτερικό μακρύ φόρεμα ή συνδόνι και ιμάτιο που η αξία δεν θα είναι μεγαλύτερη της μιας μνας. Οι δε ιερές όσες μεν είναι παντρεμένες μακρύ εσωτερικό φόρεμα (καλάσηριν) ή εσωτερικό χιτώνα χωρίς χρωματιστές γιρλάντες και φόρεμα όχι ακριβότερο από 2 μνες, οι δε ανύπαντρες κροσσωτό φόρεμα ή άλλο φόρεμα όχι ακριβότερο από 100 δραχμές.

.

6. ΣΤΗΝ ΠΟΜΠΗ

Κατά την πομπή η ενδυμασία θα είναι ίδια για όλους. Οι μεν γυναίκες θα φορούν μεσοφόρι και φόρεμα μάλλινο με σειρήτια όχι πλατύτερα από μισό δάχτυλο, οι δε κοπέλλες μακρύ εσωτερικό φόρεμα που να μην είναι διαφανές . Απαγορεύεται όμως σε αυτές να έχουν χρυσά κοσμήματα και να έχουν στο πρόσωπο ψυμίθιο (βαφή στα χείλια), ούτε πούδρα και φτιασίδια, ούτε κορδέλα στα μαλλιά, ούτε να είναι γυρισμένα προς τα πάνω, και τα μαλλιά πρέπει να έχουν πλεγμένα κατά τον συνήθη απλό τρόπο, ούτε παπούτσια εκτός αν είναι φτιαγμένα από τσόχα ή από δέρμα θυσιαζιόμενου ζώου. Όσες δε έχουν υπηρεσία στις τελετές να φορούν τα ρούχα που έχουν καθορίσει οι ιεροί. Αν δε κάποια έχει διαφορετικά ρούχα απ’ αυτά που έχουν καθοριστεί, ή κάτι άλλο απ’ όσα απαγορεύονται να μην το επιτρέψει ο γυναικονόμος και να έχει το δικαίωμα να τα αφαιρέσει με τη βία και να τα κατασχέσει υπέρ των θεών. Αι Ιέρειαι επιτρέπεται να χρησιμοποιούν για την πορεία της πομπής δίφρο με προσκέφαλο. Προβλέπονται όμως ποινές, για κάθε παράβαση. Οι Ιερείς μετά τον όρκο τους ορκίζουν και ειδικά ό Αξιωματικός ο καλούμενος Γυναικονόμος, ο οποίος θα επιβλέπει υπεύθυνα την τήρηση των διαταγών, για τις γυναίκες και Ιέρειες.

7.ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΟΜΠΗΣ

Η Πομπή είναι η παρέλαση κατά τάξη επισήμων. Το προβάδισμα θα το έχει ο Ιεροφάντης Μνασίστρατος έπειτα ακολουθεί ο ιερέας των θεών, για χάρη των οποίων γίνονται τα μυστήρια μαζί με την ιέρεια, θα ακολουθεί έπειτα ο αγωνοθέτης, οι ιεροθύτες, οι αυλητές. Μετά από αυτούς ακολουθούν οι ιερές παρθένες, με τη σειρά που έχει καθοριστεί με κλήρωση, οδηγώντας τα άρματα, πάνω στα οποία έχει τοποθετηθεί η κιβωτός, που περιέχει τα ιερά μυστικά. Κατόπιν ακολουθεί η (Θυναρμόστρια) , η προϊστάμενη του ιερού δείπνου της θεάς Δήμητρας και οι υποθοιναρμόστριες που ανέλαβαν υπηρεσία, έπειτα η ιέρεια του ναού της Δήμητρας που βρίσκεται στον ιππόδρομο και η ιέρεια του ναού της Αιγίλης. Έπειτα οι ιερές γυναίκες μία-μία όπως καθορίστηκε η σειρά τους με κλήρωση και έπειτα οι ιεροί άνδρες με σειρά που θα καθορίσουν οι Δέκα. Να οδηγούνται στην πομπή τα ζώα που θα θυσιαστούν, στη Δήμητρα ετοιμόγεννη γουρούνα, στον Ερμή κριάρι, στους Μεγάλους Θεούς μικρή γουρνοπούλα, στον Κάρνειο Απόλλωνα κάπρο και στην Αγνή (Περσεφόνη) πρόβατο.

.

11. ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ( ΕΙΣΠΡΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΔΑΠΑΝΩΝ)

Τις εισπράξεις που ανήκουν στα μυστήρια να τις εισπράττουν οι 5 που θα διοριστούν από το δήμο. Αυτούς τους 5 θα τους προτείνουν όλοι υποχρεωτικά οι άρχοντες, αλλά όχι τους ίδιους δυο φορές τον ίδιο χρόνο, από εκείνους που έχουν φορολογήσιμη περιουσία όχι λιγότερη από ένα τάλαντο=6000δραχμές. Οι 5 που θα διοριστούν θα προσημειώνεται η περιουσία τους καθώς και την περιουσία εκείνων που τους πρότειναν. Αυτοί που θα κάνουν τις εισπράξεις θα τους βοηθάει υποχρεωτικά ο αργυροσκόπος. Όταν τελειώσει η τέλεση των μυστηρίων, θα γίνει, από αυτούς που έκαναν τις εισπράξεις απολογισμός σε δημόσια συνεδρίαση, την πρώτη κατά τον νόμο συνέλευση των συνέδρων και θα παραδώσουν αμέσως στον επιμελητή κατάλογο, στον οποίο θα αναγράφονται ονομαστικά όσοι κατεβάλανε τα διάφορα ποσά για τον καθαρμό και για την μύηση, και αυτοί που μυήθηκαν για πρώτη φορά ή ότι άλλο τυχόν εισπράχτηκε, καθώς και τα έξοδα που πραγματοποιήθηκαν. Αν υπάρχει κάποιο υπόλοιπο, να το καταθέσουν σε μετρητά στον Ταμία που θα είναι υπόλογος. Αν υπάρχει κάποια αδικαιολόγητη δαπάνη, να καταβάλλουν τα διπλάσια και επί πλέον πρόστιμο χίλιες δραχμές και οι δικαστές να μην κάνουν καμιά ελάττωση. Αυτοί δε που θα διοριστούν για το προσεχές έτος, να προβούν σε εξόφληση και του ποσού που δίνεται στο Μνασίστρατο, για το στεφάνι που προσφέρεται από την πόλη, που είναι 6 χιλιάδες δραχμές. Να δώσουν και στον Ταμία όσα αυτός έχει ξοδέψει προηγουμένως για τα κατασκευαζόμενα έργα στο Καρνάσιο, ή όσα ξοδεύτηκαν απ’ αυτόν, για την ετοιμασία των μυστηρίων. Τα υπόλοιπα από τις εισπράξεις του έτους αυτού να τα διαθέσουν οι 5 για τα επισκευαζόμενα οικοδομήματα στο Καρνάσιο και αν υπάρχει επί πλέον ανάγκη πέρα από αυτά τα έσοδα να αναφέρουν γράφοντας κατηγορηματικά ποιες ανάγκες υπάρχουν, για να εκδώσουν οι άρχοντες και οι σύνεδροι απόφαση, ότι ο ταμίας πρέπει να πληρώσει τις δαπάνες. Τα χρήματα που θα πληρώσει ο ταμίας να αποδοθούν σε αυτόν από τις εισπράξεις των μυστηρίων και να αποδώσουν λογαριασμό στον Επιμελητή της διαχειρισής τους και να είναι υπόλογοι αν έχουν κάνει καμιά παράβαση, όπως καθορίζεται παραπάνω. Ο ταμίας όποιο χρηματικό υπόλοιπο παραλάβει να το διαθέσει σύμφωνα με σχετική έκθεση, για την επισκευή των έργων του Καρνασίου και να μην το χρησιμοποιήσει για καμιά άλλη δαπάνη, μέχρι να κατασκευαστούν όλα τα έργα που χρειάζονται, για την τέλεση των μυστηρίων και κανείς να μην κάνει πρόταση ότι αυτές οι εισπράξεις πρέπει να χρησιμοποιηθούν για κάτι άλλο. Σε αντίθετη περίπτωση η πρόταση πρέπει να θεωρηθεί άκυρη και εκείνος που την έκανε να καταβάλλει πρόστιμο 2000 δραχμών, το ίδιο και ο ταμίας για ότι έχει τυχόν ξοδέψει σε άλλη εργασία , να το καταβάλλει στο διπλάσιο και επί πλέον πρόστιμο 2000 δραχμές .Οι δικαστές να μην κάνουν καμιά ελάττωση, οι δε εισπράξεις που θα προέρχονται από τις παραπάνω καταδίκες, να διατίθενται για την επισκευή των έργων του Καρνασίου. Όταν δε γίνουν όλα τα έργα που χρειάζονται για να τελούνται τα μυστήρια, τότε όσα έσοδα θα γίνονται από την τέλεση των μυστηρίων να διατίθενται σαν έσοδα της πόλης.

Οι μύστες όταν γίνεται ο καθαρμός τους απορρίπτουν τα πράγματα που φέρουν μαζί τους και οι 5 αρμόδιοι διατάσσονται να τα περισυλλέγουν και ότι άλλο αδέσποτο και να το παραδίνουν στον Ταμία. Από την πώληση αυτών τα προκύπτοντα χρήματα να διατίθενται για τις επισκευές των εν γένει πραγμάτων στο Καρνάσειο.

12.ΠΕΡΙ ΠΑΡΟΧΗΣ ΘΥΜΑΤΩΝ

Οι Ιερείς να ετοιμάζουν τα θύματα και στις θυσίες και στον καθαρμό. Να έχουν έτοιμα όλα τα είδη των ζώων , τα οποία πριν την έναρξη των μυστηρίων θα θυσιάζονται σε κάθε θεότητα. Οι ιεροί μετά το διορισμό τους να αναθέσουν ύστερα από μειοδοτικό διαγωνισμό, την προμήθεια των ζώων αυτών που πρέπει να θυσιαστούν ή να οδηγηθούν ζωντανά στα μυστήρια καθώς και όσα προορίζονται για τους καθαρμούς αναθέτοντας αν το κρίνουν συμφέρον, στον ίδιο μειοδότη την προμήθεια όλων των ζώων, είτε χωριστά, σε εκείνον που θα δεχτεί να είναι μειοδότης. Πρέπει μερικά από τα θύματα (ζώα για θυσία) να τα παραδώσει πριν αρχίσουν τα μυστήρια. 2 άσπρα πρόβατα για την τέλεση του καθαρμού και 1 κριάρι με ωραίο χρώμα, όταν γίνεται ο καθαρμός στο θέατρο 3 χοιρίδια, στην τελετή των πρωτομυστών 100 πρόβατα, στην πομπή της Δήμητρας ετοιμόγεννη γουρούνα, για τους μεγάλους θεούς μια γουρούνα 2 ετών, στον Ερμή κριάρι, στον Κάρνειο Απόλλωνα κάπρο (αρσενικό γουρούνι) και για την Αγνή (Περσεφόνη) πρόβατο. Ο ανάδοχος της προμήθειας αφού εγγυηθεί στους ιερούς να πάρει το αντίτιμο και να παραδώσει τα κατάλληλα ζώα καθαρά, για θυσία, χωρίς σωματικά ελαττώματα να τα επιδείξει 10 ημέρες πριν τη τέλεση των μυστηρίων. Όσα από τα ζώα εγκριθούν να τα σημαδεύουν οι ιεροί και ο ανάδοχος να παραδώσει όσα σημαδεύτηκαν . Αν όμως δεν τα φέρει για τον έλεγχο να εισπράττουν οι ιεροί από τους εγγυητές το ποσό της αξίας και μισό ακόμη, τα δε ζώα να τα προσκομίσουν αυτοί και να κρατήσουν τη δαπάνη της αγοράς των θυμάτων απ’ όσα εισπραχθούν.

13. ΠΕΡΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΜΟΥΣΙΚΩΝ

Οι Ιερείς να καθορίζουν κάθε χρόνο τους Αυλητές και Κιθαριστές, για την τέλεση των Θυσιών και Μυστηρίων, που θα κρίνουν κατάλληλους , για να υπηρετήσουν τιμητικά στη διάρκεια των θυσιών και μυστηρίων. Όσοι δε διαλεχτούν, να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους θεούς.

.

16. ΑΣΥΛΟ ΓΙΑ ΔΟΥΛΟΥΣ

Μόνο οι Ιερείς δικαιούνται κατά την κρίση τους να παρέχουν άσυλο ,στους δούλους που το ζητούν. Το ιερό τέμενος να είναι άσυλο για τους δούλους μόνο στο χώρο της περιοχής που θα καθορίσουν οι ιεροί και κανείς να μην υποθάλπει τους δραπέτες, ούτε να τους τροφοδοτεί , ούτε να τους δίνει εργασία. Όποιος ενεργεί αντίθετα από αυτή τη διάταξη, γίνεται υπόχρεος απέναντι στον κύριο του δραπέτη δούλου και είναι υποχρεωμένος να καταβάλλει στον κύριο του δούλο τη διπλάσια αξία του δούλου και επί πλέον 500 δραχμές πρόστιμο, ο δε ιερέας βγάζει δική του απόφαση για τους δραπέτες που θα ζητήσουν άσυλο, από τη δική του πόλη και όσοι καταδικαστούν να παραδοθούν στους κυρίους τους. Αν δεν τους παραδώσει ο ίδιος μπορεί ο κύριος να παραλάβει το δούλο από το σπίτι του.

.

18. ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΘΗΣΑΥΡΩΝ

Οι ιερείς που συμπλήρωσαν το 55ο έτος της ηλικίας τους, αναλαμβάνουν με τον Αρχιτέκτονα την επιμέλειαν όπως κατασκευαστούν δύο θησαυροί (οικήματα προς εναποθήκευση των δώρων προς τους θεούς) , που να κλειδώνουν ο μεν ένας πλησίον του ναού των Μεγάλων Θεών, ο δε άλλος πλησίον της Kρήνης, σε τοποθεσία που θα κρίνουν ότι είναι ασφαλής. Να βάλουν κλειδιά στο κιβώτιο της κρήνης, όπου το ένα θα κρατεί ο Μνασίστρατος και το άλλο οι ιεροί, στο δε κιβώτιο που βρίσκεται στο ναό να έχουν το κλειδί οι ιερείς και να το ανοίγουν κάθε χρόνο στην τελετή των μυστηρίων. Το ποσό που θα καταμετρηθεί στο κάθε κιβώτιο να το καταγράφουν χωριστά και να το ασφαλίσουν. Να αποδώσουν δε στον Μνασίστρατο το ποσό που καθορίστηκε από το διάταγμα.

19. ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ

Οι Ιερείς, να κρατούν τα νόμιμα, από τα φερόμενα στη πομπή θύματα (ζώα), και παρασκευάζουν τον Ιερό Δείπνο μαζί με τις ιερές και τις παρθένες. Σε αυτό το δείπνο συντρώγουν οι Ιέρειες και Παρθένες, ο Ιερεύς και η Ιέρεια του Καρνείου Απόλλωνα, ο Ιεροφάντης Μνασίστρατος, η γυναίκα του , τα παιδιά του και τα παιδιά των παιδιών του και από τους καλλιτέχνες όσους πήραν μέρος στους ομίλους του χορού, το υπηρετικό προσωπικό, όσους τους βοήθησαν, και όλοι οι κατώτεροι λειτουργοί των μυστηρίων. Και για τα υπόλοιπα που θα χρειαστούν στο δείπνο να μην ξοδευτούν περισσότερα από… δραχμές.

20. ΠΕΡΙ ΑΓΟΡΑΣ

Οι ιερείς να διαλέξουν μια τοποθεσία που θα γίνονται οι αγοροπωλησίες και ο Αγρονόμος της πόλης να έχει τη φροντίδα αυτοί που πουλάνε, να πουλάνε αγνά και καθαρά πράγματα, να ελέγχει τα σταθμά και τα μέτρα των πωλητών, καθώς και τις τιμές των εμπορευμάτων. Όσοι δεν πουλάνε σύμφωνα με αυτά που καθορίστηκαν, τους μεν δούλους να μαστιγώνει, τους δε ελεύθερους να τιμωρεί με πρόστιμο 20 δραχμών, και την απόφαση της ποινής να την βγάζουν οι ιεροί.

25. ΠΕΡΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ 10

Οι προϊστάμενοι του δήμου κατά τη δωδέκατη ήμερα του 6ου μήνα ,πριν γίνει η κλήρωση για τους ιερούς και ιερές, να αναθέσουν στο δήμο με χειροτονία να διορίσει 10 από όλους τους πολίτες που δεν θα είναι κάτω από 40 ετών και ούτε 2 φορές τους ίδιους στον ίδιο χρόνο. Να μετέχουν στην εκλογή και οι άρχοντες και από τους άλλους πολίτες όποιος θέλει, προτείνοντας κατόπιν από εκείνα τα πρόσωπα από τα οποία σύμφωνα με το νόμο γίνεται η κλήρωση. Αυτοί που θα διοριστούν να τους ορκίσει ο γραμματέας των συνέδρων, με τον ίδιο όρκο που ορκίζει τους ιερούς. Οι διοριζόμενοι να έχουν σαν καθηκοντά τους τη φροντίδα, για όσα πρέπει να γίνονται κατά τη διάρκεια των μυστηρίων και όλα όσα χρειάζονται στην τελεσή τους. Να εκλέγουν για ραβδοφόρους, τους καλλίτερους από τους ιερούς, καθώς και τους μυσταγωγούς. Αυτοί που πρέπει να εκτελούν υπηρεσία μαζί με τον Μνασίστρατο, να τους εκλέγουν, έφ’ όσον υπάρχουν κατάλληλοι, και από αυτούς που δεν διορίστηκαν ως ιεροί. Και όσοι εκλέχτηκαν να πειθαρχούν και να εκτελούν οτιδήποτε τους ανατεθεί. Αυτόν που δεν θα συμμορφωθεί να τον καταδικάζουν σε πρόστιμο 20 δραχμών και να τον καταγράφουν στα βιβλία των οργάνων της τάξης, και οι ραβδοφόροι να εκτελούν τις μαστιγώσεις που θα διατάξουν οι 10. Εκλέγονται οι 10 που έχουν συμπληρώσει το 40ο έτος της ηλικίας τους και δεν είχαν εκλεγεί το προηγούμενο έτος.(Αυτοί είχαν την υπερτάτη διεύθυνση της λειτουργίας των τελετών των μυστηρίων, στη διάρκεια τους).

Μια δραχμή=6 οβελοί, μια μνα=100 δραχμές, δίδραχμο ή στατήρας, τετράδραχμο, ένα τάλαντο= 60 μνες= 6000 δραχμές.

Μακάρι το τελετουργικό των 27 άρθρων να είχε τη συνέχεια και εφαρμογή μέχρι της ημέρες μας.

2. ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

1.ΠΟΛΥΚΑΟΝΑΣ - ΜΕΣΣΗΝΗ. Οι προδωρικοί κάτοικοι Μεσσηνίας – Λακωνίας λάτρευαν το ζωόμορφο θεό Κάρνο. Αργότερα οι Δωριείς έφεραν τον Ανθρωπόμορφο Απόλλωνα και τον ονόμασαν Κάρνειο.

Τα παιδιά του Λέλεγα, Μύλης και Πολυκάονας, όταν απέθανε ανέλαβε ο πρώτος την εξουσία στην Λακωνική (Λελεγία) και ο Πολυκάονας παντρεύτηκε τη κόρη του βασιλιά του Αργους ,Τρίοπα. Αφού μάζεψε στρατό από Άργος και Λελεγία κατέλαβαν την περιοχή και την ονόμασαν Μεσσηνία από το όνομα της γυναίκας του. Εδώ έχτισαν την πρωτεύουσα Ανδανία και τα ανακτορά τους.Στη συνέχεια οι ερχόμενοι ιερείς ,από την Ελευσίνα, ίδρυσαν με τη συγκατάθεση των βασιλέων, στην Ανδανία, μυστήρια, που ήταν πλήρη μίμηση των Ελευσινίων. Η λέξη Καρνάσιο σημαίνει Κάρνος (¨Αρνος), δηλαδή Κριός πανάρχαιος θεότητα ζωόμορφου θεού. Από τον Ελευσίνιο Καύκωνα μεταφέρθηκαν στην περιοχή τα μυστήρια των Μεγάλων Θεών Δήμητρας και Περσεφόνης,

Η περιοχή της Ανδανίας οριοθετείται, από το σιδηροδρομικό σταθμό Δεσύλλα μέχρι το χωριό Καλλιρόη και νοτιοανατολικά στην πεδιάδα, βρίσκεται το Καρνάσιο Άλσος.

2.ΑΦΑΡΕΑΣ. Πέντε γενιές μετά τον Πολυκάονα οι μεσσήνιοι έκαναν βασιλιά τον Περιήρη, γιο του Αιόλου, από Θεσσαλία, ο οποίος έφερε και το φίλο του Μελανέα, δεινό τοξότη, θεωρούμενος γιος του Απόλλωνα.Ο Περιήρης παραχώρησε το Καρνάσιο στο Μελανέα και το ονόμασε Οιχαλία από το όνομα της γυναίκας του και εισήγαγε τη λατρεία του Απόλλωνα η οποία ενσωματώθηκε με τις τελετές που γίνονταν για τις μεγάλες θεές.

Ένας από τους 4 διαδόχους του Περιήρη ήταν ήταν ο Αφαρεύς, ο οποίος έχτισε την πόλη Αρήνη. Δέχτηκε τον Νηλέα ,που εξορίστηκε από την Ιωλκό της Θεσσαλίας, από τον Πέλιο και του παραχώρησε ένα παραθαλάσσιο μέρος. ,στο οποίο ήταν και άλλες πόλεις και η Πύλος. Εκεί ο Νηλέας ίδρυσε το βασιλειό του. Στην Αρήνη ήρθε, από Αθήνα, ο ιερέας Λύκος , αδελφός του Αιγέα, ο οποίος μετέφερε τη βασιλική οικογένεια, στην Ανδανία και τους εμύησε στα μυστήρια, όπως και ο Καύκωνας τους πρώτους βασιλείς. τελειοποιήθηκαν από το Λύκο, το γιο του Πανδίονα που εκδιώχθηκε από την Αττική ,από τον αδελφό του Αιγέα. Από τους δυό γιους του Αφαρέα φημιζόταν ο Λυγκεύς, γιατί έβλεπε αντικείμενα πίσω από τον κορμό δρυός. Οι δυο γιοί του σκοτώθηκαν από τους Διόσκουρους και μετά το θάνατο του Αφαρέα περιήλθε η βασιλεία στο Νηλέα της Πύλου, ιδρυτή της δυναστείας των Νηλειδών, από τον οποίον καταγόταν ο Νέστορας και τελευταίος ο Μέλανθος. Αυτά για την προϊστορία της Μεσσηνίας ,από τον Παυσανία.

3-4. Η ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ το 369 και 92 π.χ. ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΤΗΣ ΑΝΔΑΝΙΑΣ

3. ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ 369 Π.Χ.

Οι τελετές γίνονταν συνεχώς από την εποχή του Πολυκάονα 3000 π.χ., μέχρι τη λήξη του πρώτου Μεσσηνιακού πολέμου, το 720 π.χ., γιατί οι σπαρτιάτες απαγόρευσαν την τέλεση των μυστηρίων, στους υπόδουλους πλέον Μεσσήνιους.

Παυσανίας 4, 20, 4. Η Ανδανία ήταν πρωτεύουσα της Μεσσηνίας, πατρίδα του Αριστομένη και καταστράφηκε από τους Σπαρτιάτες μετά την κατάληψη της Είρας το 489. π.χ. Πιθανολογείται ότι ξαναχτίστηκε μετά τη μάχη της Χαιρώνειας το 338 π.χ. όταν ο βασιλιάς Φίλιππος ανακήρυξε ελεύθερες όλες της Μεσσηνιακές πόλεις.

Ο Αριστομένης, όταν κατάλαβε πως ήρθε η ώρα να πέσει το φρούριο της Είρας στα χέρια των Λακεδαιμονίων, όπως είχε προπεί η Πυθία, νιάστηκε για ό,τι επέτρεπαν τότε τα πράγματα. Υπήρχε στους Μεσσήνιους ένα απόρρητο αντικείμενο που αν χανόταν, επρόκειτο να καταποντιστεί για ολους τους αιώνες η Μεσσηνία. Αν όμως φυλασσόταν, έλεγαν οι χρησμοί του γιου του Πανδίονα, Λύκου, πως οι Μεσσήνιοι θα μπορούσαν κάποτε να ξαναβρούν τη σωτηρία της χώρας τους. Το αντικείμενο αυτό, μόλις νύχτωσε, το πηρε μαζί του ο Αριστομένης ο οποίος ήξερε τους χρησμούς. Όταν έφθασε στο πιο έρημο μέρος της Ιθώμης το παράχωσε στο βουνό της Ιθώμης, και ζήτησε από το Δία, ο οποίος προστάτευε την Ιθώμη και από τους θεούς οι οποίοι έσωζαν ως τότε τους Μεσσήνιους να είναι φρουροί της παρακαταθήκης αυτής, ώστε να μην εξαρτηθεί μόνο από τους Σπαρτιατες η ελπίδα της επιστροφής των Μεσσηνίων.

Παυσανίας 4, 26, 6, λέε πως ο Επαμεινώνδας ήθελε να ξαναχτίσει την μια πόλη αξιόμαχη εναντίον των Λακεδαιμονίων, αλλά οι Μεσσήνιοι δεν ήθελαν να κατοικήσουν την Οιχαλία και την Ανδανία γιατί παλιά τους είχαν βρει συμφορές. Ενώ κοιμόταν, λένε πως είδε την νύχτα έναν ηλικιωμένο άνδρα που έμοιαζε πολύ με ιεροφάντη [ΚΑΥΚΩΝ] ο οποίος του είπε: «Από μένα θα έχεις το δώρο να νικάς όποιον πολεμάς με όπλα, και όταν φύγεις από τη ζωή, εγώ, ω Θηβαίε, θα κάνω να μην μείνεις άγνωστος και άδοξος. Δώσε όμως και συ ξανά στους Μεσσήνιους την πατρικη τους γη και τις πόλεις, επειδή και η κατ’ αυτών οργή των Διοσκούρων έχει ήδη σταματήσει».

Στον Επιτέλη δε, τον γιο του Αισχίνη, που οι Αργείοι τον είχαν εκλέξει στρατηγό, εμφανίστηκε πάλι σε όνειρο και του είπε πως «σε όποιο μέρος της Ιθώμης βρει φυτρωμένα σμίλακα και μυρτιά [μυρσίνη] να σκάψει ανάμεσά τους και να ΣΩΣΕΙ ΤΗ ΓΡΙΑ, η οποία βασανίζεται κλεισμένη στον χάλκινο θάλαμο και είναι ήδη λιπόθυμη».Ο Επιτέλης, άμα ξημέρωσε, πήγε στο μέρος αυτό και σκάβοντας βρήκε χάλκινη υδρία. Την πήγε αμέσως στον Επαμεινώνδα, του φανέρωσε το όνειρο και του είπε να αφαιρέσει το πώμα μόνος του και να κοιτάξει τι έχει μέσα. Εκείνος έκανε θυσία, ευχήθηκε σε εκείνον που φανέρωσε με όνειρο την υδρία και κατόπιν την άνοιξε. Βρήκε μέσα λεπτότατο έλασμα κασσιτέρου, τυλιγμένο σε ρολό, όπως είναι οι ρολοί των βιβλίων. Πάνω σε αυτό ήταν γραμμένο το τελετουργικό των Μεγάλων θεών, κληροδοτημένο από τον Αριστομένη. Το πρόσωπο που παρουσιάστηκε στον Επιτέλη και στον Επαμεινώνδα, τον ύπνο τους, λένε πως ήταν ο ΚΑΥΚΩΝ, ο οποίος είχε πάει από την Αθήνα στην Ανδανία, κοντα στην Μεσσήνη, την κόρη του Τρίοπα.

Μετά το 369 π.χ. οι Μεσσήνιοι προσπάθησαν με ταχείς ρυθμούς να κερδίσουν το χαμένο έδαφος και να γεφυρώσουν το χάσμα που είχε δημιουργήσει η πολύχρονη σπαρτιατική κατοχή. Εγκατέστησαν στη νέα πόλη λατρείες του απώτερου προδωρικού και δωρικού παρελθόντος τους, λατρείες που είχαν υιοθετήσει ζώντας σε περιοχές εκτός Μεσσηνίας, καθώς και νέες λατρείες, οι οποίες σχετίζονταν με την πιο πρόσφατη Ιστορία τους. Σύμφωνα με την περιγραφή του Παυσανία (4.27.6-7), κατά την προετοιμασία οικοδόμησης της νέας πόλης, οι Μεσσήνιοι πρόσφεραν θυσία στον Ιθωμάτα Δία και τους Διόσκουρους, ενώ οι ιερείς τους στις Μεγάλες θεές Δήμητρα και Κόρη και τον Καύκωνα, μυθικό ιδρυτή των μυστηρίων της Ανδανίας, εγγονό του Φλύου από την Αττική. Επικαλέστηκαν σε συνέχεια από κοινού όλους τους ήρωες και τις ηρωίδες της χώρας και τους ζήτησαν να επανέλθουν και να κατοικήσουν μαζί τους στη νέα πόλη. Ιδιαίτερα κάλεσαν την πρώτη μυθική βασίλισσα της Μεσσηνίας Μεσσήνη, κόρη του βασιλέως του Αργους Τριόπα και σύζυγο του Λάκωνα Πολυκάονα, τον Εύρυτο και τον Αφαρέα με τους γιους του Ίδα και Λυγκέα και από τους Ηρακλείδες τον Κρεσφόντη και το γιο του Αίπυτο, πάνω από όλους όμως ζήτησαν την επιστροφή του θρυλικού ήρωα Αριστομένη.

Στο Γυμνάσιο της Μεσσήνης είδε και περιέγραψε ο Παυσανίας (4.32.3-6) το «μνήμα» του Αριστομένη, που περιείχε τα οστά του, τα μεταφερμένα από τη Ρόδο.

Πάνω στον τάφο του, κέντρο λατρείας του ήρωος, τελούνταν μαντικά δρώμενα με δεμένο σε κίονα ταύρο, ο οποίος προοριζόταν για τη θυσία. Η τέλεση των δρώμενων επιβεβαιώνεται και από κείμενο επιγραφής του 1ου αι. μ.χ. Ο Αριστομένης δεχόταν τιμές ήρωος μέχρι και τα χρόνια της επίσκεψης του Παυσανία, 155-160 μ.Χ., ορισμένοι μάλιστα υποστήριζαν ότι η μητέρα του Νικοτέλεια τον γέννησε αφού είχε συνευρεθεί προηγουμένως με δαίμονα ή θεό σε μορφή δράκοντα, επιχειρώντας έτσι να του αποδώσουν υπερανθρώπινη, θεϊκή καταγωγή (4.14.7-8).

Με την ελευθέρωση των Μεσσηνίων ,από το Θηβαίο Επαμεινώνδα το 370 π.χ. και την προσκλησή του να γυρίσουν στην πατρίδα τους οι εξόριστοι Μεσσήνιοι, γύρισαν και οι απόγονοι του Ιερατικού Γένους. Όταν βρέθηκε η χάλκινη υδρία που είχε ταφεί από τον Αριστομένη που περιείχε το κείμενο τελετής γραμμένο σε κασσίτερο περιτυλιγμένο σε κύλινδρο, τις αντέγραψαν. Αυτά ήταν τα βιβλία που παρέδωσε ο Μνασίστρατος, γιατί το Ιερατικό γένος είχε την ιδιοκτησία και το δικαίωμα της τέλεσης των μυστηρίων.

4.Ο ΧΡΗΣΜΟΣ* ΤΟΥ ΜΑΝΤΕΙΟΥ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ** ή ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΚΑΡΝΕΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ***, ΤΟ 92 Π.Χ.

Έχουμε αναφερθεί παραπάνω, στο καταστατικό.

5 ΡΩΜΑΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Στη ρωμαϊκή περίοδο ο Ελλαδάρχης εκλεγόταν από τους αντιπροσώπους των ελληνικών πόλεων, που διηύθυνε τους αγώνες που τους εξύψωσε ο αυτοκράτορας Ανδριανός το 117-136 μ.χ. και ο Τιβέριος Κλαύδιος Κρισπιάνος.

Στην εποχή των Ρωμαίων γίνεται η ανασύσταση όπου η Επιγραφή – Διάγραμμα, μας πληροφορεί για την εξωτερική τάξη τελεσής τους , ενώ η εσωτερική μας είναι ακόμη μυστική. Ο ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός, εξύψωσε τις γιορτές αυτές (βασίλευσε το 117 – 136 μ.χ.). Ο ίδιος δημιούργησε νέο εθνικό αγώνα τα «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ», που στην τελεσή τους παρίστοντο αντιπρόσωποι από όλες τις πόλεις της Ελλάδος, καλούμενοι Πανέλληνες. Συγκροτούντο σε συμβούλιο το οποίο έξέλεγε τον πρόεδρο τον καλούμενο Ελλαδάρχη, ο οποίος με τους συμβούλους διηύθυνε τους αγώνες Πανελλήνια γίνονταν και στην Ανδανία, μεγαλοπρεπή, με συρροή ανθρώπων απ’ όλη την Ελλάδα, παρουσία και του Ελλαδάρχη . Η παρουσία του μαρτυρείται από επιγραφή ,αφιερωμένη στον Τιβέριο Κλαύδιο Κρισπιάνο. Βρέθηκε σε στρογγυλή βάση αγάλματος ,στον ερειπωμένο ναό του Αγίου Αθανασίου, στην Καλλιρόη, 1300 μέτρα βορινά του σιδηροδρομικού σταθμού,. Ο ναός είναι χτισμένος σε θεμέλια αρχαίου βαλανείου και γύρω του υπάρχουν απομεινάρια αρχαίων κτιρίων,καθώς και εντιχοισμένη επιγραφή που υπάρχει μέχρι σήμερα στη Νότια πόρτα του κομητηρίου, του ιερού ναού αγίου Νικολάου, στην αρχαία Μεσσήνη ,που έχει κτιστεί με αρχαία υλικά των ναών, Ισιδος, Σραπιδος ,Ποσειδώνα και Δήμητρας.

Η επιγραφή έχει χαραγμένα μεγάλα γράμματα τα οποία περιγράφουν:

ΕΠΙ ΙΕΡΕΩΣ ΚΡΕΣΦΟΝΤΟΥ* ΕΤΟΥΣ ΡΝΖ ΑΓΩΝΟΘΕΤΗΣ ΤΙΒ. ΚΛΑΥΔΙΟΣ ΚΡΙΣΠΙΑΝΟΣ ΥΙΟΣ ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ ΙΕΡΟΘΥΤΑΙ ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΣ ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΥ ΝΟΒΙΟΣ ΑΙΛΙΑΝΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ ΣΟΦΟΣ ΧΑΛΕΙΔΟΦΟΡΟΣ ΚΛΑΥΔΙΟΣ ΤΡΩΙΛΟΣ

6. ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ

Ο Παυσανίας παραβρέθηκε το 160 μ.χ. στις τελετές, αποφεύγει όμως να μιλήσει με λεπτομέρειες, γιατί ήταν μυημένος και είχε ορκιστεί να μην δημοσιοποιήσει όσα είδε και άκουσε στη διάρκεια της μύησης, παρέστη στις γιορτές θαύμασε αυτές και τις χαρακτήρισε εφάμιλλες των γιορτών της Ελευσίνας (4.33.5).

Ο Παυσανίας 4, 33, 3-4, αναφέρει τον μύθο του Θάμυρη και ταυτίζει την ΟΙΧΑΛΙΑ [απ’ όπου ερχόταν ο Θάμυρις] με την αρχαία ΑΝΔΑΝΙΑ όπου τελούνταν τα μυστήρια του Λύκου και του Καύκωνα. Η περιοχή βρίσκεται απέναντι από την σημερινή πεδιάδα του ΜΕΛΙΓΑΛΑ, [αρχαίος Στενύκληρος και Κάπρου σήμα]. Στην Οιχαλία τοποθετεί ο Παυσανίας το Καρνάσιον Άλσος, που ήταν γεμάτο από κυπαρίσσια. Αγάλματα θεών υπήρχαν του Απόλλωνα Καρνείου, [της Αγνής] και του Ερμή με κριάρι. Το ονομα ΑΓΝΗ ήταν το προσωνύμιο της Κόρης της Δήμητρας. Κοντά στο άγαλμα πηγάζει νερό,το σημερινό αρχαίο διβάρι στην Πολίχνη του δημοτικού διαμερίσματος του δήμου Μελιγαλά Μεσσηνίας. Τα μυστήρια του Καρνάσου ο Παυσανιας τα θεωρούσε τα ιερότερα μετά τα Ελευσίνια. Εκεί φυλασσόταν μια χάλκινη υδρία που ειχε βρει ο Αργείος στρατηγός Επιτέλης. Αυτός είχε συνεργασθεί στο κτίσιμο της Μεσσήνης με τον Επαμεινώνδα. Βοηθούμενος ο Επιτέλης, ο γιος του Αισχίνη, από όνειρο βρήκε τη χάλκινη υδρία που είχε κρύψει στις υπώρειες της Ιθώμης ο Αριστομένης και την έφερε στον Επαμεινώνδα, ο οποίος βρήκε μέσα την παρακαταθήκη του Αριστομένη, δηλαδή έλασμα κασιτέρου λεπτότατο, όπου ήταν γραμμένο το ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ των μυστηρίων της ΑΝΔΑΝΙΑΣ. [8 σταδια αριστερά βρίσκονται τα ερείπια της ΑΝΔΑΝΙΑΣ].

7. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

Η σκόπιμη τόνωση της αρχαίας θρησκείας , για να αναχαιτιστεί ο εξαπλούμενος χριστιανισμός, κράτησε για πολύ λίγο. Το 313 μ.χ. εξεδόθη το διάταγμα του Μεδιολάνου ,στην Ιταλία, όπου οι δυό συναυτοκράτορες Λικίνιος και Μέγας Κωνσταντίνος κήρυξαν τον Χριστιανισμό θρησκεία, εξ ίσου ελεύθερη με την αρχαία. Όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος έμεινε μοναδικός αυτοκράτορας, το 323 μ.Χ., εκδήλωσε πλήρη εκτίμηση και αφοσίωση στη Χριστιανική Θρησκεία , παραχωρώντας στους χριστιανούς τιμές και προνόμια.

Ο Ιουλιανός, γνωστός για την Ελληνομαθειά του, έγινε ζηλωτής της Αρχαίας Θρησκείας, γιατί πίστευε ότι αυτή είναι συνδεδεμένη με τον Αρχαίο Πολιτισμό. Στη διάρκεια της βασιλείας του (361 – 363 μ.χ) έδειξε μεγάλη προτίμηση στην παλιά θρησκεία και προσπάθησε να την επαναφέρει. Ο απεσταλμένος αρχίατρος των ανακτόρων του Ορειβάσιος, πήγε στους Δελφούς και έλαβε τον παρακάτω χρησμό:

«Είπατε τω βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά,ουκέτι Φοίβος έχει Καλύβαν, ου μαντιδα δάφνην ου παγάν λαλέουσαν ,απέσβετο και λάλον υδωρ.»

«Πέστε στο βασιλιά: Γκρεμίστηκαν οι πλουμιστές αυλές εχάθηκαν δεν έχει πια ο Φοίβος καλύβι, ούτε προφητικιά ‘χει δάφνη μήτε πηγή που να λαλά προφητικά και το ομηλιτικό νερό βουβάθη». Μετάφραση Νίκου Καζαντζάκη.

Για την απιστία αυτή ο Ιουλιανός ονομάστηκε Παραβάτης. Το 394 μ.χ. ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσε την τέλεση αρχαίων θρησκειών και αγώνων απαγόρευσε με νόμο την τέλεση αρχαίων θρησκειών, βάζοντας ταφόπλακα και οριστικό τέλος. Έτσι σταμάτησε και έκλεισε η αυλαία της ζωής των θρησκευτικοαγωνιστικών αγώνων στον τελεστήριο χώρο της Ανδανίας. Το 30ο έτος της βασιλείας του αυτοκράτορα Αυγούστου, γεννήθηκε ο ιδρυτής της νέας θρησκείας Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, ο οποίος καταδικάστηκε σε θάνατο, με σταύρωση, επί αυτοκράτορα Τιβέριο, όταν στην Παλαιστίνη ήταν επίτροπος της Ρωμαϊκής Αρχής , ο Πόντιος Πιλάτος. Η ιστορία θεώρησε το έργο του Χριστού, σαν το μεγαλύτερο Ιστορικό Γεγονός του Κόσμου και έλαβε βάση χρονολόγησης τη γεννησή του χαρακτηρίζοντας τα γεγονότα Π.Χ. και Μ.Χ. Οι Ομηρος, Ησίοδος, Πλάτωνας, Σωκράτης και αρχαίοι έλληνες φιλόσοφοι στις διδασκαλίες τους είχαν για την τελειότητα του θείου , ο χριστιανισμός συμπληρώνει με τα δυό νέα στοιχεία: Της Ισότητας των Ανθρώπων και την Αγάπη. Τα ιδανικά του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού ήταν η αλήθεια και η αγάπη για το ωραίο , για να φτάσει στο θείο, ο χριστιανισμός κατέρχεται από το θείο προς τη γη.

Όμως στο Βουλκάνο οι 2 κορυφές του Ιθώμη και Εύα αποτελούν συνεχώς θρησκευτικό κέντρο, από το 3000 π.χ. μέχρι και σήμερα, λόγω των μοναστηριών που υπάρχουν, το Πάνω Μοναστήρι ή Καθολικό, κτισμένο από υλικά του ναού του Ιθωμάτα Διος, το Κάτω μοναστήρι, και ο ναός του Βάκχου και αγίου Βασιλείου, στην κορυφή Εύα.

Διαπιστώνετε ότι η περιοχή της Άνω Μεσσηνίας με τις 5 αρχαίες γέφυρες, τα Μυστήρια της Ανδανίας, ο Ταξιάρχης με το παρατηρητήριο, η Καμάρα, το αρχαίο Διβάρι της Πολίχνης το Χρονικό του Μορέως, τα Τοπωνύμια, ο αρχαιολογικός χώρος της Αρχαίας Μεσσήνης, η Μεγάλη Τάφρος, η Γουβάλα, η περιοχή των Λάκκων, τά κάστρα, τα βοσκοτόπια με βούβαλους, η βαρονία της Γριτσένης και τους περιηγητές, χρειάζεται αρκετή ακόμη έρευνα, για να φέρουμε στο φώς όλο το κρυμμένο παρελθόν της περιοχής μας.

3.ΤΟ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΤΗΣ ΑΝΔΑΝΙΑΣ

ΑΡΧΑΙΑ ΜΕΣΣΗΝΗ – ΑΝΔΑΝΙΑ

Στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Μεσσήνης βρίσκονται :Το ιερό της Δήμητρας και των Διοσκούρων βρίσκονται δυτικά από το τέμενος της Ορθίας Αρτέμιδος και είναι διαστάσεων 24χ24 μέτρων σε πολύ κακή κατάσταση διατήρησης και με καταστραμμένη τη δυτική πλευρά του από το αποχετευτικό αυλάκι που κατασκευάστηκε το 1960 για την παροχέτευση του χειμάρρου. Η ανασκαφή στο εσωτερικό του έφερε στο φως θεμέλια λατρευτικού κτίσματος του 4ου-3ου π.χ. αιώνα, περιβαλλόμενου από προκτίσματα. Κάτω από το δάπεδο των χώρων του κεντρικού κτίσματος αποκαλύφθηκε τεράστιος αριθμός πήλινων αναθημάτων πλακιδίων και ειδωλίων , τα οποία είχαν απορριφθεί μαζί με θραύσματα αγγείων και οστά ζώων , μέσα σε κοιλότητες, του φυσικού πετρώματος . Τα παλαιότερα χρονολογούνται τον 7ο αιώνα και δεν λείπουν δείγματα όλων των επόμενων αιώνων μέχρι τον 3ο π.χ. Ο Παυσανίας αναφέρει 4,31,10 το «Ιερόν Δήμητρας Αγίου» και τα αγάλματα των Διοσκούρων , στη Μεσσήνη, το οποίο πρέπει να βρισκόταν νότια της Αγοράς , κοντά στο Ασκληπιείο. Στην οικοδομική επιγραφή του Αυγούστου Τιβερίου, από το Σεβαστείο αναφέρεται και επισκευή του ιερού της Δήμητρας. Από τα χιλιάδες αναθήματα που βρέθηκαν στους αποθέτες, δείχνουν τη λατρευτική σχέση με το Καρνάσιο της Ανδανίας, γνωστό από την επιγραφή 1390 του Γερμανού Κόλμπε και από τον Παυσανία, όπου λατρευόταν η Δήμητρα και η Αγνή καθώς επίσης και οι μεγάλοι θεοί Κάβειροι, Διόσκουροι και ο Απόλλων. Η πρώιμη χρονολόγηση των αναθημάτων δείχνει ότι έχουμε ένα από τα αρχαιότερα Ιερά της Μεσσήνης , το οποίο ενσωματώθηκε στο ιπποδάμειο πολεοδομικό σύστημα, μετά την ίδρυση της νέας πρωτεύουσας της αυτόνομης Μεσσηνίας το 369 π.χ.

Το Βαλανείο: Εξω από τη νότια πλευρά του Ασκληπιείου έχει κατά καιρους θεωρηθεί Πρυτανείο, Οικος Ιερέων και Ιεροθύσιο.

Το Ιεροθύσιο είχε άμεση σχέση με τους Ιεροθύτες, αιρετούς αξιωματούχους της πόλης , υπεύθυνους για τον εορτασμό των Ιθωμαίων, Καρνασείων και αλλων θρησκευτικών εορτών, οι οποίοι μνημονεύονται σε πολλές επιγραφές της Μεσσήνης σε σχέση με τους αγωνοθέτες και χαλειδοφόρους (οινοχόους). Ιεροθύτα ήταν τα σφάγια των θυσιαζομένων ζώων , τα οποία σε επίσημες θυσίες μοιράζονταν σε προσκυνητές ,από τους Ιεροθύτες και αναλώνονταν επί τόπου. Η παρουσία ανδριάντα του Επαμεινώνδα ανάμεσα στα 12 αγάλματα των θεών ,μέσα στο ιεροθυσίο είναι ενδεικτικά της σημασίας που του απέδιδαν οι Μεσσήνιοι ισόθέου ήρωα, οικιστή της πόλης.

Το Στάδιο και το Γυμνάσιο ανήκουν στα πλέον εντυπωσιακά οικοδομικά συγκροτήματα. Το στάδιο έχει 18 κερκίδες με 17 σειρές εδωλίων που διαχωρίζονται με κλιμακοστάσια. Οι στοές ανήκουν στο γυμνάσιο που αποτελούσε ενιαίο αρχιτεκτονικό σύνολο με το Στάδιο. Στην αναπαράσταση του Προπύλου του Γυμνασίου η Μετόπη Γ γράφει

«εις εκάτερα τα Γυμνάσια επί γραμματέως συνέδρων Μνασιστράτου του Φιλοξενίδα».Ο Γραμματεύς είναι γνωστός από τη χρονολογουμένη επιγραφή των Ιερών Γερόντων της Ουπισίας, από το Αρτεμίσιο του Ασκληπιείου, το 41 μ.χ.

Στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου , στο Στενύκλαρο , στο βάθρο της αγίας Τράπεζας υπάρχει η επιγραφή:

«Η Πόλις Ασκληπιάδην Μνασίστρατον του Αστέρος της Ιεράς Βουλής ». (Τα γράμματα είναι κεφαλαία και οι διαστάσεις είναι ,ύψος λίθου 0,90 μέτρα, τετράγωνη, πλάτους 0, 37 μέτρα).

Τα Μικρά Mυστήρια τελούνταν κάθε άνοιξη έξω από την Ανδανία σε κάποια πηγή. που υπήρχε στην ιερά οδό. Πιστεύεται ότι είναι η πηγή ,το Aρχαίο Διβάρι ,στην Πολίχνη. Εκεί οι Ιερείς έψαλλαν ευχές και το νερό της πηγής μετά θεωρείτο καθαγιασμένο. Κατόπιν οι ιερείς έχυναν νερό πάνω σε κάθε μύστη, ή τους ράντιζαν ομαδικά όταν ήταν πολλοί. Η ενέργεια αυτή λεγόταν Καθαρμός των μυστών μετά από αυτό γινόταν ο καθαρμός και εξαγνισμός της ψυχής και με αυτόν τον τρόπο ήταν προετοιμασμένοι και για την τελετή των μεγάλων μυστηρίων.

Ο χώρος τέλεσης, των μυστηρίων της Ανδανίας, ήταν η Ανδανία και ο αρχαιολογικός χώρος της Αρχαίας Μεσσήνης. Η διάρκεια τελεσής τους ήταν 9 ημέρες, από 14 – 22 του μηνός Βοηδρομιώνος (Σεπτεμβρίου). Το σπουδαιότερο μέρος τελεσής τους ήταν η πομπή, στην οποία προπορευόταν ο Ιεροφάντης και ακολουθούσαν ο Ιερέας των θεών, για τους οποίους τελούνταν τα μυστήρια, η Ιέρεια, ο Αγωνοθέτης, ο Ιεροθύτης, οι Αυλητές και οι Παρθένες πάνω σε άρμα, στο οποίο υπήρχε το κουτί με τα Μυστικά Ιερά, την σημασία των οποίων εξηγούσαν μόνο στους μυημένους. Η πομπή συνεχιζόταν με τους Ιερείς και Ιέρειες διαφόρων θεών, τους «ιερούς» και τις «ιερές», τα ζώα προς θυσία.

*Στη Δήμητρα θυσίαζαν μια έγγυο γουρούνα.

*Στους μεγάλους θεούς μια γουρούνα 2 χρόνων.

*Στον Καρνειο Απόλλωνα ένα αγριόχοιρο.

*Στον Ερμή ένα κριάρι, και

*Στην Αγνή (Κόρη) ένα πρόβατο. Στη διάρκεια των τελετουργικών γίνονταν θεατρικές παραστάσεις θρησκευτικού περιεχομένου, μουσικοί αγώνες και χοροί. Την 1η – 5η ήμερά η πομπή κατέληγε στον Αρχαιολογικό Χώρο, της Αρχαίας Μεσσήνης όπου στο Ιεροθυσίο, Βαλανείο, Στάδιο, Γυμνάσιο και Ιερό Δήμητρας, συνεχίζονταν τα διάφορα τελετουργικά

Τα Μεγάλα Μυστήρια τελούνταν κάθε 4 χρόνια, από 14-22 Βοηδρομιώνος, ητοι του μηνός Σεπτεμβρίου.

Την 1η ημέρα γινόταν η μεταφορά των αγιωτάτων ιερών συμβόλων και μυστικών ιερών, από την Ανδανία στη Μεσσήνη και τοποθεντούντο στο εκεί Iερό της Δήμητρας. Η μεταφορά γινόταν από τους Ιερείς και Ιέρειες και ακολουθούσε πίσω το πλήθος. Μετά ενονώνταν με το πλήθος της Μεσσήνης που ερχόταν προς προυπάντηση. Τα 2 αρχαιότερα γεφύρια της Ελλάδος, που σώζονται σε πολύ καλή κατάσταση παρά το πέρασμα των χιλιετιών, είναι της Ελευσίνας και Μαυροζούμενας, από οπου περνούσαν οι Αθηναίοι και Μεσσήνιοι που εκτελούνταν τα Ελευσίνια και Ανδανίας Μυστήρια αντίστοιχα. Θα πρέπει οι 2 αυτές γέφυρες να προστατευθούν και προβληθούν, γιατί είναι αντικείμενο πολυεπιστημονικής μελέτης, λόγω της μεγάλης σπουδαιοτητάς τους.

Τη 2η ημέρα γινόταν η συγκέντρωση των μυστών ,στο Iερό της Δήμητρας και ο Ιεροκήρυκας καλούσε αυτούς για νέο καθαρμό στη παρακείμενη πηγή.

Την 3η και 4η ημέρα όλος ο λαός της Μεσσήνης και Ανδανίας συγκεντρωνόταν προ των βωμών των θεών και απαγγέλοντο προσευχές, ψάλλονταν άσματα και γίνονταν δημόσιες θυσίες.

Την 5η ημέρα γινόταν η πομπή των μυστών στη Μεσσήνη για επιστροφή .Προηγείτο ο Ιεροφάντης ακολουθούσαν ο Ιερεύς και η Ιέρεια της Δήμητρας και Περσεφόνης, οι Aγωνοθέτες, οι Iεροθύτες, oi Aυλητές οι Ιέρειες και οι Παρθένοι που οδηγούσαν τα άρματα όπου μέσα είχαν τα κιβώτια που ήταν φυλαγμένα τα Iερά Mυστικά. Επειτα ακολουθούσε η Θοιναρμάστρια (η προϊσταμένη της οργάνωσης του ιερού δείπνου) και οι Υποθοιναρμόστριαι, η Iέρεια της Δήμητρας στον Iππόδρομο και η της εν Αιγίλη, οι Ιέρειαι και οι Ιερείς με τάξη που την έκριναν οι δέκα. Ο Γυναικονόμος είχε την επίβλεψη της τάξης. Ακολουθούσαν οι Mύστες άδοντες ιερά άσματα Οδηγούντο δε χοίρος προς θυσία, στο βωμό της Δήμητρας, κριάρι προς θυσία για τον Ερμή, δάμαλις για τους Μεγάλους Θεούς Κάπρος για τον Κάρνειον Απόλλωνα και πρόβατο για την Αγνή. Η πομπή καθ΄οδόν όπου συναντούσε ιερό σταματούσε και τελούσε ιερούς χορούς με άσματα προς το θεό του οποίου ανήκε το ιερό. Έτσι βραδυπορούντες έφθαναν στην Ανδανία όπου τους γινόταν πανηγυρική υποδοχή. Ο Ιεροφάντης παραλάμβανε τα Iερά και τα κατέθετε πάλι στο Τελεστήριο και οι μύστες υποβάλλονταν σε νέο καθαρμό στo άγάλμα της Αγνής πλησίον της Κρήνης.

Την 6η ημέρα γίνονταν οι θυσίες στους ειρημένους θεούς δια των θυμάτων που αναφέραμε παραπάνω. Οι δύο αυτές ημέρες ήταν οι σπουδαιότερες των έορτών.

Τις υπόλοιπες ημέρες στο Τελεστήριο εισέρχονταν οι μύστες από το βράδυ και εγίνοντο οι μυστικές τελετές των μυστηρίων, όπου συνεχιζόταν η δοκιμασία.

Η 7η ημέρα ήταν ημέρα ευχών, θυσιών , αυστηρής νηστείας και ανάπαυσης. Έπρεπε τα σώματα των μυστών να καθαριστούν και να εξαγνιστούν. Γι’ αυτό επιβαλλόταν η νηστεία, η οποίας γινόταν σε ανάμνηση της αποχής της Δήμητρας από κάθε τροφή, μέχρι που ξαναβρήκε τη χαμένη κόρη της.. Την ήμέρα αυτή οι μύστες έτρωγαν τον Πέλανο, ειδικό ψωμί φτιαγμένο από σιτάρι και κριθάρι και ήταν στολισμένο με διάφορα σχήματα. Ύστερα κοινωνούσαν τον Kυκεώνα ένα ειδικό ποτό φτιαγμένο από αλεύρι και νερό καρυκευμένο με δυόσμο, σε ανάμνηση του κυκεώνα που είχε πιει η Δήμητρα στο παλάτι, του βασιλιά Κελεού, όταν, φθάνοντας στην Ελευσίνα κατά την αναζήτηση της κόρης της, φιλοξενήθηκε από τη βασιλική οικογένεια. Όταν νύχτωνε οι μύστες, ντυμένοι στους κατάλευκους και άσπιλους χιτώνες τους , κλείνονταν στο Tελεστήριο όπου άρχιζε η τελετή (δεύτερος βαθμός μύησης) με δρώμενα και λεγόμενα (ιεροπραξίες και αναπαραστάσεις από το μύθο της Δήμητρας και της Κόρης). Η μύηση συνεχιζόταν και την επόμενη νύχτα με την Εποπτεία, τον τρίτο και τελευταίο βαθμό μύησης με δρώμενα και δεικνύμενα (ιερουργίες Δία και Δήμητρας). Αν τύχαινε να είναι πολλοί οι μύστες επαναλαμβανόταν την επόμενη βραδυά.

Την τελευταία ημέρα γινόταν ο Ιερός Δείπνος, λεγόταν Pλημοχόες και ήταν αφιερωμένη στη λατρεία των χθόνιων θεών και νεκρών. Το όνομα πήρε από την πλημοχόη αγγείο χωρίς λαβές, χαμηλό σκέπασμα και υψωμένη βάση , που έμοιαζε με αλατιέρα.

Ο Ιεροφάντης όπως ζωγραφίζεται σε αγγείο έφερε κατάστικτο χιτώνα και πεποικιλμένη ζώνη, ολίγο πλατύ επιτραχήλιο, του οποίου τα δύο άκρα έπεφταν στους ώμους και εμπρός κατά μήκος του σώματος και συγκρατούντο με τη ζώνη και η μακρυά του κόμη εστεφανούτο με μυρσίνη και περισφίγγετο στο μέτωπο με πλατειά ταινία.

Έτσι λοιπόν τελούνταν οι θρησκευτικές τελετές με φανερά και με μυστικά στοιχεία στην Ανδανία. Το κέντρο της Λατρείας έγινε Πανμεσσηνιακό και αργότερα προσήρχοντο από όλη την Πελοπόννησο. Όλοι οι ξένοι έμεναν σε σκηνές.

*Νηστεία γίνεται και τις ημέρες ,της Παναγίας ,τον δεκαπενταύγουστο, και το Σεμπτέβριο που γίνεται η μεταφορά της εικόνας ,από το πάνω μοναστήρι, στο μετόχι, στη Μεσσήνη, οπου υπάρχουν εινκονοστάσια, γίνεται λειτουργία.

Τα ιδανικά του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού ήταν η αλήθεια και η αγάπη για το ωραίο, για να φτάσει στο θείο, ενώ αργότερα, ο χριστιανισμός κατέρχεται από το θείο προς τη γη.

Το πνεύμα, η τέχνη και η επιστήμη είναι οι σημαντικότεροι τρόποι που έχει η ανθρωπότητα να προσεγγίσει την αλήθεια για τον κόσμο και το σύμπαν. Η θρησκεία, τέχνη, επιστήμονες και πολιτική πολλές φορές για λόγους σκοπιμότητας μας την αποκρύπτουν.

Θέτοντας στον εαυτό μας ερωτήματα ανοίγουμε καινούργιους δρόμους, για την υπαρξή μας στον κόσμο. Άρχίζει να φυσά μέσα μας φρέσκος αέρας. Η ζωή γίνεται πιο χαρούμενη. Το κόλπο με τη ζωή δεν είναι να είμαστε καλά πληροφορημένοι, αλλά να ζούμε μέσα στο μυστήριο.

Υπάρχει μια αλήθεια βαθιά κρυμμένη μέσα μας. Μια αλήθεια που περιμένει να την ανακαλύψουμε. Η αλήθεια αυτή είναι η εξής. Αξίζουμε όλα τα καλά που έχει να μας προσφέρει η ζωή. Τα καλά πράγματα είναι το κληρονομικό μας δικάιωμα. Είμαστε ο δημιουργός του εαυτού μας, και ο νόμος της έλξης είναι το μεγαλειώδες εργαλείο μεσω του οποίου θα δημιουργήσουμε ο,τι θελήσουμε στη ζωή μας. Καλώς ορίσαμε στη μαγεία της ζωής και στο μεγαλείο του Εαυτού μας

.

4.Η ΜΥΗΣΗ

Η Αρχαία Μεσσήνη αποτελεί πολιτισμικό κόσμημα για όλον τον κόσμο και συνδέεται άμεσα με το τελετουργικό των Μυστηρίων της Ανδανίας. Το ύπατο αίτημα της Μύησης είναι να αναχωνεύει τη θεία τελείωση, μέσα στην τελείωση της ψυχής, το δε μυστικό της γνώσης επιστήμης και τέχνης εδρεύει μέσα στην αλληλουχία αναλογιών που ενώνει σε ολοένα αποκλίνοντες κύκλους, το ατομικό με το καθολικό, το πεπερασμένο με το άπειρο. Στο Ιερό της Δήμητρας, του Αρχαιολογικού Χώρου, της Αρχαίας Μεσσήνης, γίνονταν θυσίες και τελετές.

Η εξουσία των Αχαιών στη Μεσσηνϊα διήρκεσε μέχρι το 1120 π.χ. όπου με την κάθοδο των Δωριέων ο Κρεσφόντης έλαβε τη Μεσσηνία και έκαμε έδρα του Βασιλείου του τη Στενύκλαρο, ο Τήμενος το Αργος και τα παιδιά του Αριστόδημου, τη Λακωνία. Το Δωρικό κράτος της Μεσσήνης από την ιδρυσή του το 1120 π.χ. μέχρι τη διαλυσή του από τους Βιτσηγότθους είχε πολύ περιπετειώδη ζωή και μόνο την περίοδο 214 – 191 π.x, είχε δημοκρατικό πολίτευμα, άφθονους οικονομικούς πόρους και ανέπτυξε πολιτισμό , όπως φαίνεται από τα ανασκαφικά ευρήματα., που προκαλούν το θαυμασμό των επισκεπτών του αρχαιολογικού χώρου, της Αρχαίας Μεσσηνιακής πρωτεύουσας ,όπου στις κορυφές του Βουλκάνου, Ιθώμη και Εύας, υπάρχουν αντίστοιχα το τέμενος του Ιθώματα Διός και ο Ναός του Βάκχου και Αγίου Βασιλείου.

Οι διάφορες φυλές που κατοίκησαν τη Μεσσηνία: Ίωνες, Αιολείς, Αχαιοί, Μινύες, Λέλεγες και Δωριείς έφεραν μαζί τους και τους θρησκευτικούς τους πυρήνας. Από τις γνώσεις , τον τύπο λατρείας του θεού και τον τρόπο της συμμετοχής τους στις θρησκευτικές εορτές και τα καθηκοντά τους προς το θείο εκοινοποιούντο μεν στο λαό, αλλά οι βαθύτερες γνώσεις και ερμηνείες κρατούντο μυστικαί από ειδικευμένους άνδρες οι οποίοι εκαλούντο Ιερείς και η όλη οργανωσή τους Ιερατείο. Τις απόκρυφες αυτές γνώσεις πρόσφεραν σε κάθε αγνό ανθρωπο , ανεξάρτητα από κοινωνική κατάσταση, φύλο και ηλικία, μέσα σε ορισμένα κλειστά κτήρια με μακράς και επίμονας διαδικασίας. Ολόκληρο το σύστημα των μυστικών γνώσεων λεγόταν ΜΥΣΤΗΡΙΑ. Προέρχεται από το ρήμα μύω το οποίο σημαίνει κλείω τα μάτια και το στόμα, γιατί οι εισαγόμενοι , στη γνώση αυτή ήταν υποχρεωμένοι να μην πούν, ότι είδαν και άκουσαν. Διδάσκονταν και υποβάλλονταν σε πολλές και διαφορετικές δοκιμασίες, μέχρι να αποδειχτεί η σταθεροτητά τους. Τέλος υποβάλλοντο σε συμβολικές ενέργειες προς κάθαρση της ψυχής τους. Κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας και δοκιμασίας άπλετο φώς διαδεχόταν το βαθύ σκοτάδι. Η κατάπληξη διαδεχόταν την ευθυμία, ο φόβος τη χαρά και η αγαλλίαση την λύπη. Γενικά υποβάλλοντο σε ψυχική έκσταση για να ριζωθεί βαθύτερα ο Σεβασμός και η Πίστη προς το Θείο. Οι δοκιμασίες με τα διαλείμματα κρατούσαν πάνω από χρόνο.Εξερχόμενοι πίστευαν ότι έγιναν νέοι άνθρωποι , έγινε η σωτηρία της ψυχής τους στη γη, και μετά το θάνατο δεν θα πάνε στον Αδη, ενώ οι άλλοι, οι βέβηλοι, αιώνια θα πάσχουν. (Οι μεγάλοι μύσται, Εδουάδρου Συρέ, μετάφραση Κ.Δ.Κτίσθη). Η περιγραφή των μυστηρίων προσαρμόζεται στην τελειότερη φάση, στα Ελευσίνια, Κάρνεια και Μυστήρια της Ανδανίας. Αυτός που συμπλήρωνε τη μαθητεία λεγόταν μύστης, η μαθητεία μύησις, ο διδάσκοντος Ιερέας Μυσταγωγός και η διδασκαλία Μυσταγωγία (από το ρήμα μυώ που σημαίνει διδάσκω απόκρυφα πράγματα). Οι λέξεις Ιεροφάντης Ιεροθύτης Αγωνοθέτης, Δαδούχος, Μυσταγωγός κ.λ.π., δηλώνουν αξιώματα της ιερατικής τάξης τα οποία διατηρεί και η σημερινή εκκλησία με άλλα ονόματα.

. Στη Μεσσηνία μεγάλα κέντρα λατρείας βρίσκονταν στην Ανδανία, Ιθώμη και Σαμικό.Από τότε μέχρι και σήμερα η Ιθώμη εξακολουθεί χωρίς διακοπή να είναι λατρευτικό κέντρο με αυξημένο το θρησκευτικό συναίσθημα. Η λέξη Καρνάσιο, δηλώνει τη λατρεία του Κάρνου (Αρνος), ήτοι του κριού, ζωώμορφου θεού της θρησκείας. Κατά τον 11ο αιώνα οι Δωριείς έφεραν την ανθρωπόμορφη θεότητα του Απόλλωνα. Το 150 μ.χ., ο Παυσανίας, επισκέφθηκε τα μέρη εκείνα και βρήκε την Ανδανία ερειπωμένη, το δε Καρνάσιο γεμάτο κυπαρίσσια , που υπάρχουν ακόμη και σήμερα. Θαυμάζει τις τελετές, αλλά επειδή ήταν μυημένος ,εμποδίζεται να τα αποκαλύψει, λόγο μυστικότητας. Το λατρευτικό κέντρο του Καρνασίου επιβιώνει μέχρι το 150 μ.χ., γιατί άρχισε να επικρατεί η νέα θρησκεία του Χριστού, οπου και χρησιμοποιεί πολλά στοιχεία από τα τελετουργικά των αρχαίων μυστηρίων και πολλοί ναοί χτίζονται πάνω σε αρχαίους ή με υλικά των αρχαίων ναών.

Η διδασκαλία είχε 3 μέρη.

*Η Επιστήμη των παγκοσμίων αξιωμάτων η Θεογονία,

*Η Φυσική ή Κοσμογονία

*Η Ηθική, δηλαδή το κάθε τι με τον Άνθρωπο, Επιστήμη και Τέχνη

Στον 1ο βαθμό μύησης η επιλογή των μαθητών ήταν μια κρίσιμη φυσιογνωμική δοκιμασία, για τον αν ήταν κατάλληλοι ή όχι στη μύηση.

Στο 2ο βαθμό μύησης γινόταν Κάθαρση, η θεωρία των Αριθμών και η Θεογονία. Οι 9 Μούσες έφερναν κάθε μια, το όνομα των απόκρυφων επιστημών και ιερών Τεχνών, όπως φαίνεται παρακάτω:

1. Ουρανία: Αστρονομία, Αστρολογία

2. Πολύμνια: Μαντική Τέχνη, Μεταθανάτια Ζωή.

3. Μελπομένη: Επιστήμη, Ζωή, Θάνατο, Μεταμόρφωση, Αναγέννηση. Και οι 3 μαζί αποτελούσαν την ενότητα Κοσμογονία ή Ουράνια Φυσική

4. Καλλιόπη: Ιατρική

5. Κλειώ: Μαγεία

6. Ευτέρπη: Ηθική, και οι 3 μαζί αποτελούν την ενότητα Ανθρωπολογία ,Ψυχολογία.

7. Τερψιχόρη: Ορυκτολογία

8. Ερατώ: Φυτολογία

9. Θάλεια: Ζωολογία. Και οι 3 μαζί αποτελούν την ενότητα Γήινης φυσικής και χημείας.

Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ

Οι αριθμοί αποτελούν το θεμέλιο κάθε γνώσης για τη γένεση και ανάπτυξη των όντων, καθώς και το κλειδί για την κατανόηση του κόσμου, που εγένετο κατ’ αριθμόν και όχι υπό τον αριθμόν, σύμφωνα με τον Πυθαγόρα.της φιλοσοφίας

Η Μονάς είναι. ο Θεός, ο Νους, η Ενέργεια από την οποία προήλθε το παν.

Η Δυάς είναι η Ύλη αποτελούμενη από ύδωρ και γη, συμβολίζει δε την αντίθεση.

Η Τριάς είναι ο Χρόνος, ήτοι το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον και ο νόμος τη εκδηλώσεως.

Η Τετράς είναι ο Χώρος και ο Νόμος (η τάξη ή το θεμέλιο) του Κόσμου.

Το Πέντε συμβολίζει τη Ζωή στα έμβια όντα.

Το Έξι συμβολίζει τη Ψυχή στον ουρανό και επίγειο κόσμο.

Το Επτά παριστά το Νόμο της αναπτύξεως ή εξελίξεως.

Το Οκτώ συμβολίζει τον Ισορροπία.

Το Εννέα τον Περιορισμό και την Τελείωση.

Το Δέκα την Επανένωση και την Ολοκλήρωση.

Η λέξη αριθμός προέρχεται από το ρήμα αραρίσκω που σημαίνει συναρμόζω.

Η Θεωρία και Φιλοσοφία των Αριθμών κατά τον μυημένο νεοπλατωνικό φιλόσοφο Πρόκλο, 412-485 μ.χ.

Η καινοτομία του Πρόκλου βρίσκεται στην εισαγωγή της μεταφυσικής των ΕΝΑΔΩΝ. Όπως ο Νους αποτελείται από Νόες και η Ψυχή από Ψυχές, έτσι και το ΕΝ αποτελείται από ΕΝΑΔΕΣ. Οι ΕΝΑΔΕΣ είναι κατώτερα του Ενός, αλλά ανώτερες του Νου.

Καθετί που μετέχει στο ΕΝ, είναι συν ένα, και όχι μείον ένα.

Καθετί που γίνεται ένα, γίνεται ένα από τη συμμετοχή τους στο ΕΝ.

Καθετί που είναι ενωμένο, είναι διαφορετικό από το ΕΝ καθεαυτό.

Κάθε πλήθος έπεται του Ενός.

Ο Πρόκλος ήταν βαθύτατα θρησκευτικός, εσωτεριστής, οραματιστής, αλλά και φιλάνθρωπος με κοινωνική δράση.

Στη θεουργία ο Πρόκλος μυήθηκε από την Ασκληπιγένεια, την κόρη του Πλούταρχου του Αθηναίου, Ένα από τα κυριότερα έργα του είναι η «Στοιχείωση Θεολογική». Ορίζει τη θεουργία ως δύναμη υψηλότερη από κάθε ανθρώπινη σοφία, που περιέχει όλα τα αγαθά της μαντικής, τις καθαρτήριες δυνάμεις της μύησης, και γενικά τις λειτουργίες κάθε κατοχής, η οποία βοηθά τους πιστούς να ξεφύγουν από την ειμαρμένη. Αναγνώριζε πως μέσα από τους θρησκευτικούς ύμνους, (αρχαίο υμν=δεσμός ή σύνδεσμος) ο φιλόσοφος εγείρει τη θεϊκή φύση και ανοίγει το δρόμο προς την τελείωση και στη συνέχεια τη θέωση.

Μέχρι το θανατό του , το 485 μ.χ. ήταν διευθυντής της Πλατωνικής Ακαδημίας, την οποία και έκλεισε ο Ιουστινιανός το 529 μ.χ. με διάταγμα που απαγόρευε τη διδασκαλία της φιλοσοφίας.

Διαπιστώνουμε από τη μια ο Θεοδόσιος και από την άλλη ο Ιουστινιανός έβαλαν ταφόπλακα στα αρχαία ελληνικά μυστήρια-εορτές-τελετές και φιλοσοφία.

Στο 3ο βαθμό της μύησης, γινόταν η τελείωση. Μελετούσαν Κοσμογονία, Ψυχολογία και Εξέλιξη της Ψυχής Η μυστηριακή κοσμογονία και ψυχολογία άγγιζαν τα πλέον μεγάλα μυστήρια της ζωής, μυστικά επικίνδυνα των απόκρυφων επιστημών και τεχνών. Οι μυημένοι πίστευαν πάντοτε τα φανερώματα του πνευματικού Κάλλους, της Φιλότητας και της Αλήθειας.

Η μύηση αυτή ήταν για τον έρωτα, το γάμο, τη γνωσιολογική μύηση που διαδεχόταν η μύηση της θέλησης και να αξιοποιήσει την αλήθεια μέσα στη νόηση, την αρετή μέσα στη ψυχή, την αγιότητα μέσα στο σώμα. Συνεπώς το σώμα πρέπει να είναι αγνό και καθαρό, για να είναι καθαρή και αγνή η ψυχή. Πρέπει η ψυχή με την αδιάκοπη φώτιση του Νου, να κάνει κτήμα της το Θάρρος, την Αυταπάρνηση, την Αυτοθυσία, την Πίστη, με μια λέξη, την Αρετή. Πρέπει τέλος η Νόηση να εγγίζει την Σοφία και τη Γνώση κατά τέτοιον τρόπον ώστε να μπορεί να διακρίνει το καλό και το κακό, να βλέπει το Θεό, τόσο, στο πλέον ασήμαντο ον, όσο και μέσα στο σύνολο των Κόσμων.

Ολόκληρο το σύστημα των μυστικών γνώσεων λεγόταν ΜΥΣΤΗΡΙΑ και στη γνώση αυτή ήταν υποχρεωμένοι να μην πουν, ότι είδαν και άκουσαν. Οι λέξεις Ιεροφάντης, Ιεροθύτης, Αγωνοθέτης, Δαδούχος, Μυσταγωγός, χαλειδοφόρος κ.λ.π., δηλώνουν αξιώματα της ιερατικής τάξης.

ΜΥΗΣΗ ΘΑΜΥΡΙ

Μυθικός μουσικός και αοιδός από τη Θράκη. Ήταν γιος του Φιλάμμωνα και της νύμφης Αργιόπης. Μια άλλη εκδοχή αναφέρει ότι ήταν γιος του Αιθλίου και εγγονός του Ενδυμίωνα. Μερικές φορές αναφέρεται σαν γιος της Μούσας Μελπομένης και άλλοτε σαν μητέρα του θεωρείται η Μούσα Ερατώ. Διδάχτηκε την τέχνη της μουσικής από τον ποιητή Λίνο και επινόησε το δώριο μουσικό τρόπο. Οι Μύσες για την αλαζονεία του να συγκρουσθεί μαζί τους τον τύφλωσαν και του αφαίρεσαν τις μουσικές του ικανότητες. Ο Θάμυρις ενέπνευσε πολλούς ζωγράφους *που τον παρίσταναν τυφλό να κλαίει ή να τραγουδά μαζί με τις Μούσες, παίζοντας τη Λύρα του.

Ηφαίστεια Τ. 7 σελ. 194 - 301

Ποιήμα του Γιάννη Δ. Λύρα στο συνέδριο της Αλεξανδρούπολης 19-20 Νοεμβρίου 2004 του Ι.ΕΝ. με τίτλο: Πολιτιστική Πολιτική και Βιώσιμη Ανάπτυξη που παρουσίασε το θέμα με τίτλο: Τα μνημεία του Δήμου Ιθώμης

- Ο Θάμυρης ήταν μουσικός

- Κάτοικος απ΄τη Θράκη

- Και ήθελε διακαώς

- Της μουσικής τη μάχη

-

- Οί Μούσες τον ετύφλωσαν

- Και χάθηκε η λύρα

- Βάί-βάϊ η λύρα μου

- Και έγινε Βαλύρα

.Ο βασιλιάς Αφαρέας και η βασίλισσα δέχτηκαν το Θάμυρι με μεγάλες τιμές, με μουσικές και χορούς από τις ορχιστρίδες και ένα πλούσιο γεύμα ακολούθησε μετά τίς τόσες στερήσεις του μακρινού ταξιδιού . Θάμυρι, σε καλέσαμε στις γιορτές των μυστηρίων για να παίξεις και να τραγουδήσεις στην τελετή έναρξης και λήξης των εορτών που αρχίζουν σε λίγες μέρες. των μεγάλων θεών. Άν αισθάνεσαι έτοιμος, μπορείς να μυηθείς σ΄αυτά μετά τον ανάλογο καθαρμό.

Ο Θάμυρις ήταν καταπληκτικός, σε όλα επρώτευε, εκρίθηκε άξιος να μετάσχη των μυστηρίων.

Την τελευταία ημέρα των εορτών καλείται ο Θάμυρις να παίξει την λύρα του και ο βασιλιάς να κυρυξει το πέρας των εορτών. Ο Θάμυρις κρατώντας τη λύρα του, είπε: Θα παίξω για σας και το βασιλιά σας , θα παίξω γιά θεούς και ανθρώπους, θα παίξω για την Γη και τον Άδη.Στο τέλος ο Θάμυρις σηκώθηκε απ΄τον θρόνο του βασιλιά, έκανε δυό βήματα εμπρός και σήκωσε τα χέρια πρός τον ουρανο και φώναξε με φωνή μεγάλη. ‘’ Ω Μούσες, εσείς που κατοικείτε στο καταπράσινο Ελικώνα της Βοιωτίας, ελάτε εδώ στο Καρνάσιο άλσος της Ανδανίας, στην Οιχαλία να αγωνιστείτε μαζί μου στην Λύρα. Κανένας δεν μπορεί να νικήσει τον ισόθεο Θάμμυρι ‘’

Οι Μούσες ταράχτηκαν και όρισαν την τιμωρία του.

Να χάσει το φώς του, να χάσει την αγάπη των ανθρώπων, να ξεχάσει να παίζει λύρα, γιατί ο Θάμυρις, παρασυρμένος από την μεγάλη δόξα και την ευτυχία, ένιωθε ισόθεος και αθάνατος και ήταν έτοιμος να ζητήσει από τούς θεούς να τον ανεβάσουν στόν Όλυμπο, αλλά έγινε το αντίθετο. Έχασε το φώς του, ξέμαθε να παίζει λύρα και απελπισμένος , αδύναμος, χωρίς την αγάπη των ανθρώπων με τις κατάρες των θεών, πέταξε τη λύρα στο ποτάμι, και έτσι προήλθε το όνομα του ποταμού και του χωριού Βαλύρα. Θα γίνει ανάρτηση τις επόμενες ημέρες με το πώς προήλθε το όνομα του ποταμού και του χωριού Βαλύρα.

Eυχαριστώ πολύ για την προσοχή σας και το ενδιαφέρον σας, και εκφράζω δημόσια τις ευχαριστίες μου στην νέα διευθύντρια του δημοτικού σχολείου Βαλύρας, Ιωάννα Τσαγγάρη-Γεωργακοπούλου, για την παραχώρηση του βιντεοπροβολέα, με τη χρήση του οποίου παρουσιάσαμε το φωτογραφικό υλικό που σχετιζόταν με τα Μυστήρια της Ανδανίας. Τέλος είναι αισθητή σήμερα η απουσία της κυρίας Ξένιας Αραπογιάννη , γιατί θα μας ενημέρωνε σχετικά με τα ανασκαφικά ευρήματα της Κάτω Μέλπειας, στη Θέση Κουμπέ, πιστεύοντας ότι το κτίσμα που ανακαλύφθηκε, είναι χώρος που προσέρχονταν οι μύστες προς μύηση

Υπάρχουν στο διαδίκτυο πολλές αναφορές, σε διάφορες διευθύνσεις, για τις αρχαίες εορτές-τελετές-μυστήρια, των Αρχαίων Ελλήνων. Αν μυηθήκατε στα Μυστήρια της Ανδανίας, ας αρχίσει ο διάλογος, κάνοντας πέντε λεπτά διάλλειμα και εύχομαι ολόψυχα αύριο, καλή επιτυχία, του τρίτου Ανδάνειου Δρόμου.

Σας ευχαριστώ και πάλι, για την υπομονή και το ενδιαφέρον σας.

Βιβλιογραφία

Λεξικό Συμβόλων, ΤΖ. ΚΟΥΠΕΡ, εκδόσεις πύρινος κόσμος, Αθήνα 1992

Περιηγητής Παυσανίας. Στα χρόνια της περιηγησής του ,είδε ερειπωμένη την Ανδανία, το άγαλμα του Κάρνειου Απόλλωνα, της Αγνής, προσωνύμιο της Κόρης και του Κριοφόρου Ερμή.

Για την περιήγηση της Μεσσηνίας έχουν γράψει και οι:

Παυσανίου «ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΑ», Δημήτρη Διον. Σταματόπουλου, YNIVERSITY STYDIO PRES, 1994

Ελλάδος Περιήγησις «Μεσσηνιακά», Διονυσίου Πύρρου του Θεταλού, Αθήνα 1984

Σ. Οικονομάκης, το 1897, στο πονημά του με τίτλο: Τα σωζώμενα εν Ιθώμη, 1897, Αθήνα

Ο καθηγητής Βενετσάνος Κουβελάκης, από Αρχαία Μεσσήνη και

Μεσσηνιακά Παριήγησις της ΤΕΔΚ Μεσσηνίας που δεν αναφέρει τίποτε, για τα μυστήρια της Ανδανίας.

Την αντιγραφή , μελέτη, μετάφραση σχόλια και δημοσίευση έχουν κάνει οι:

Ο Ολλανδός καθηγητής Gerrit Teriele το 1968

Ο Γερμανός καθηγητής Dittenbergero με κωδικούς 735, 736, στο τετράτομο έργο του, με τίτλο, συλλογή ελληνικών επιγραφών, ο επίσης γερμανός καθηγητής

Kolbe,με κωδικό 1390, στο έργο του με τίτλο, επιγραφές Μεσσηνίας, Λακωνίας και Αργολίδας και

ΠΑΕ 2001 σελίδες 70 – 79 Πέτρος Θέμελης

Ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Πρόκλος

Αρχαίες εορτές-τελετές-μυστήρια

Διαδίκτυο