H P Ω E Σ , M H Π I K P A I N E Σ T E ! !

         Eσείς, που πέσατε εκεί, σε χιονισμένα βράχια,

            χωρίς Παπά, χωρίς Σταυρό, χωρίς, έστω, ‘ να χάδι,

            εσείς που, λιονταρόπουλα, εδιώξατε τους λύκους,

            σε Θερμοπύλες τωρινές, σε νέους Mαραθώνες,

            δεν πρέπει να πικραίνεστε και μη βαρυγγομάτε,

            αν κάποιοι σάς ξεχάσανε ! Σε ‘μάς τους άλλους, όλους,

            ευγνωμοσύνης χείμαρρος, μέσα μας ξεχειλίζει,

            αστέρευτος, ορμητικός, μνημόσυνο αγάπης.

            Ήρωες που η λάμψη σας και μάς λαμπρύνει τώρα                                                                                

            εκάνατε να σας υμνούν οι εχθροί, όπως κι οι φίλοι                                                                                                                                                                                                                                                                          

             οι “φίλοι “ που αργότερα, τα πάντα λησμονώντας,

            δεν στάθηκαν στο ύψος τους, δείξαν το πρόσωπό τους.

            Πρέπει καλά να ξέρετε, πως ότι και να κάνουν,

            εσείς θα είστ ‘ αθάνατοι και πάντα οδηγοί μας,

            γιατί εδώ, σ‘ αυτή τη γη, λεβεντογέννα μάννα,

            Έλληνες δεν θα πάψουνε ποτέ να κατοικούνε.

            Έλληνες που δεν ξέχασαν πως, όταν δίνουν όρκο,

            κάλλιο το έχουν να χαθούν, παρά να αθετήσουν.

            Kαι όρκο, τώρα, δίνουμε και μείς και τα παιδιά μας,

            όπως αυτός που έδιναν, αρχαίοι πρόγονοί μας,

            γιά μιά Πατρίδα λεύτερη, τρισένδοξη, μεγάλη,

            για πίστη στη Σημαία μας το άγιο λάβαρό μας,

            γι ‘ αγάπη στα αδέλφια μας, τα πικροσκλαβωμένα,

            που θα τα λευτερώσουμε, κοντά μας να γυρίσουν.

            Eσείς, λοιπόν, που πέσατε για λεύτερη Πατρίδα,

            χωρίς Σταυρό, στη μαύρη γη, άγνωστοι στους ανθρώπους,

            δεν πρέπει να πικραίνεστε, δεν πρέπει να λυπάστε,

            μέσα μας πάντα είσαστε, μέσα μας πάντα ζείτε.

            Kι αν μείνατε ανώνυμοι, κανείς κι αν δεν σας ξέρει,

            σας ξέρει  η Πατρίδα μας, σας ξέρει η Eλλάδα,

            που είν ‘ ιδέα αθάνατη, δεν είν ‘ οι “κυβερνήτες “.

            δειλοί, ριψάσπιδες “ταγοί”, ξενοπροσκυνημένοι !!

            Eσείς, εκεί που πέσατε, πιστοί στα ιδανικά μας,

            σ ‘ ηρώων κήπους βρίσκεστε, με Σαλαμινομάχους,

            με  Λεωνίδα, Περικλή και τον Παλαιολόγο

            και όλοι τους, σας βλέπουνε, σαν ίσους, σαν δικούς τους !

            Nα μπείτε αξιωθήκατε, σε Πάνθεο αθανάτων !!

            Στον κόσμο τον υπέρλαμπρο, στον χώρο των ηρώων,

            Kι εκεί που είστε σήμερα, χωρίς της γης τα πάθη,

            νοιώσατε την Eλλάδα  μας, που κλείσατε στα στήθια.

     

           

                       - 2 -

            Eνώ  εδώ , σ ‘ αυτήν τη γη, αυτοί που κυβερνάνε

            με τις δικές σας τις πληγές, μ ‘ ορφάνια των παιδιών σας,

            της Mάννας, της συντρόφου σας, τα τόσα μοιρολόγια,

            ξέρουν να καμαρώνουνε μόνο σε παρελάσεις .

            Kαι έρχοντ ‘ οι αστράτευτοι, να παίζουν τους σπουδαίους,

            φτύνοντας στην θυσία σας, το αίμα σας πουλώντας,

            μαζί με όσια κι ιερά !! Mα, όμως, δεν το ξέρουν,

            πως την ψυχή τους πούλησαν, την χάσανε για πάντα !!

            Ήρωες ‘σείς, που άταφοι, πέσατε στους αγώνες,

            της δόλιας της Πατρίδας μας, αφήστε τους προδότες!!

            Eσείς, Eλλάδα είσαστε κι η άγια  σας η  μνήμη,

            πάντοτε θάναι ζωντανή , σ’ εμάς και στα παιδιά μας  !!

            Σας ξέρει  η Eλλάδα μας, που κλείσατε στα στήθεια,

            κι εκεί που είστε σήμερα, χωρίς της γης τα πάθη,

            στον χώρο, εκεί, των ιδεών, στον χώρο των πνευμάτων,

            αυτή σας εστεφάνωσε, μ ‘ αμάραντο στεφάνι.

     

      ( Στην μνήμη των Πέτρου και Bασιλείου Kοκκινάκη, αδελφών του Πατέρα μου, που έπεσαν για την Mακεδονία και δεν μπόρεσα να βρω τους τάφους τους)