ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΒΑΛΥΡΑΣ Με αφορμή τη γιορτή της ΜΑΝΝΑΣ που γιορτάζεται 9\5

  ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

Όταν ένα άτομο είναι τυχερό  στη ζωή του μπορεί να βιώσει  πρόσωπα, γεγονότα, και καταστάσεις πέντε γενεών. Υπολογίζοντας κάθε γενεά κατά μέσον όρο 30 έτη φτάνουμε συνολικά τα 150 χρόνια ιστορίας. Γνωρίζοντας παππού-γιαγιά, γονείς, και αργότερα ο ίδιος γίνεται παππούς   φτάνουμε στις 5 γενιές με την Προ υπόθεση να είναι τυχερός στη ζωή του  και να μπορεί να καταγράφει  όλα αυτά που βίωσε.

Η πολύτεκνη οικογένεια μου , ένας από τους μεντορές μου η γιαγιά μου Αλεζαγού, μητέρα της μητέρας μου ,  ο  ηλικιωμένος πατέρας μου με μεγάλη διαφορά ηλικίας με τη μάνα μου, που έμεινε χήρα  32 ετών με 5 παιδιά ηλικίας 11 έως 4 ετών, απόκτησε 11 (2,4,1,1,3) εγγόνια  (με τη σειρά γέννησης των 4 παιδιών) και τώρα στο στάδιο του παππού έχω από το άμεσο  σόι  των   αδελφών μου 8 (1, 5, 1, -,1) εγγόνια (με τη σειρά γέννησης των 4 παιδιών) και 11 ανίψια  7 παντρεμένα και 4 ανύπαντρα.

Διαβάστε περισσότερα »

7-5-2021. Ο ΠΥΡΓΟΣ , ΤΟ ΕΝΥΔΡΕΙΟ , και ΤΟ ΜΟΛ ΣΤΟ ΝΤΟΥΜΠΑΙ

  ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ.

Χτες   7-9-2021 ημέρα αργίας εδώ στο Ντουμπάι επισκεφτήκαμε το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο, το ενυδρείο και το μόλ ,ενώ αν ήμουν στην Ελλάδα θα πήγαινα στη Βραχοπαναίτσα που γιορτάζει σήμερα της ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ, και  μικρός πήγαινα εκεί με το θείο μου Βαγγέλη Βακρινο πουλώντας παστέλι με μέλι ,κρύο νερό και αναψυκτικά, με έδεσμα  τη γουρνοπούλα ,το πανηγύρι και τα μουσικά όργανα.

Η διαδρομή   από εδώ που μένουμε μέχρι τον πύργο είναι 20-25 λεπτά χωρίς μεγάλη κίνηση. Στη διαδρομή  μέτρησα περίπου 80 γερανούς σε διάφορα κατασκευαστικά έργα που φωτογράφισα  και δημιουργούνται δεκάδες χιλιόμετρα δρόμοι. Εκείνο που σε εντυπωσιάζει είναι οι δρόμοι και η τριπλή γραμμή μεταφοράς υψηλής τάσης, η αυστηρή τήρηση των νόμων ,  και η προστασία  των θαμώνων με διαχωριστικό. Οι τιμές για το ποτό και το γλυκό δεν ήταν υπερβολικές, στο μέρος που καθίσαμε.

Διαβάστε περισσότερα »

Φουντής: Ένα παρατσούκλι , με διάρκεια από τις Αρχές του 1800 Αφιερωμένο στον φίλο του Μπαρμπαλιά, Τζίμη Μητρόπουλο

  Ερχόμαστε άδειοι, φεύγουμε άδειοι, χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Η φύση δεν μας ρωτά. αδιαφορεί  για τις επιθυμίες μας, για το αν μας αρέσουν οι νόμοι της με τη νομοτελειά τους. Είμαστε υποχρεωμένοι να  τους δεχτούμε, και συνεπώς με όλα τους τα αποτελέσματα

Κανείς δεν ήλθε για να μείνει. 

Ευχόμαστε μέχρι το τέλος της ζωής μας να είμαστε όλοι με γερά πόδια και γερό μυαλό.

       Στην αγαπημένη μας Βαλύρα, όλοι, λίγο πολύ, είχαμε και συνεχίζουμε να έχουμε ένα παρανόμι.

Συνήθως τα αγόρια, σε παιδική ηλικία, λάμβαναν το παρατσούκλι τους , με βάση τα ιδιαίτερα γνωρίσματα της προσωπικότητάς τους και ιδιάζουσες συμπεριφορές τους ή το κληρονομούσαν από τους προγόνους τους. Τα κορίτσια, συνήθως αποκαλούνταν με το υποκοριστικό του ονόματός τους.

Αν υπάρχει όμως ένα παρατσούκλι  στη Βαλύρα, που χρήζει λαογραφικής μελέτης, είναι σίγουρα το “Φουντής” ,που κληρονόμησε ο Μπαρμπαλιάς, από τον ιδιοκτήτη του πατρικού του σπιτιού, που χτίστηκε στις αρχές του 1800.

Διαβάστε περισσότερα »

Tο Στεφάνι της Πρωτομαγιάς: Παράδοση και Ψυχοθεραπεία

         Το  στεφάνι της πρωτομαγιάς είναι παράδοση ,εξ αρχαιοτάτων χρόνων, αλλά και ψυχοθεραπευτικό μέσον. Προσφέρει χαρά, δρα αντικαταθλιπτικά, αλλάζοντας τη διάθεση,ασκεί τους οφθαλμούς αλλάζοντας ευχάριστα την εικόνα, χαρίζει χαμόγελα και θετική ενέργεια, γαληνεύει τη ψυχή και προσφέρει μία νότα αισιοδοξίας, σε δύσκολους καιρούς του βίου μας.

Ευτυχώς που και σήμερα, στην τεχνοκρατική εποχή που διανύουμε, με τις  επίπλαστες απολαύσεις ,σε τεχνητά, ψυχρά και απρόσωπα περιβάλλοντα ,η Ελλάδα συνεχίζει να διατηρεί τη  θεία της μορφή, τη χλωρίδα της , σε όλο της το μεγαλείο, σε απάτητα όρη και πανέμορφες κοιλάδες, σε ευλογημένους ποταμούς και χειμάρρους.

 Στην οδό Πανεπιστημίου, στην Αθήνα,   μειώθηκε η κυκλοφορία,    ο Δήμαρχος τη στόλισε με   λεβάντα, αγριολούλουδα και ό,τι παραπέμπει  σε  άγρια φυτά, με έναν κομψό τρόπο. Αυτή βέβαια είναι και η νέα τάση της μόδας. Τα αγριολούλουδα, αυτά που αποξηραίναμε μαζεύοντας στις σχολικές μας εκδρομές και στα κτήματά μας ,την εποχή του 1950 έως  1970, επέστρεψαν   διεθνώς , για να γαληνέψουν την ψυχή ,που καταπονείται μεταξύ πλαστικών, σιδήρου και πυριτίου, αφού είχαν μπει για τριάντα χρόνια στο περιθώριο, με πολλή έπαρση, ως κακότυχα, εμπρός στις ανέσεις της τεχνολογίας. Τα ψηλά κτίρια γέμισαν ανθισμένη λεβάντα, ακόμη και φραγκοσυκιές  έχω δει να κάνουν φραγκόσυκα, σε ταράτσες πολυκατοικιών στην Αθήνα.

Διαβάστε περισσότερα »