Μια σοβαρή συζήτηση

Ο κύριος Κόκκινος, πήρε τις συντεταγμένες από το Επιτελείο της φωλιάς του και βγήκε αργά και προσεχτικά στην επιφάνεια. Ο ήλιος δεν είχε ανατείλει ακόμη. Κίνησε τις κεραίες του προς όλες τις κατευθύνσεις , βεβαιώθηκε για την πορεία του και κίνησε ανατολικά. Είχε πάρει την εντολή να ανιχνεύσει για σπόρους η για γλυκαντικά, αλλά και ότι άλλο χρήσιμο θα βρισκόταν στον δρόμο του. Εξέταζε τον τόπο γύρω του με την επιμέλεια που έχουν όλα τα μυρμήγκια, αλλά είχε και τον νου του να αποφεύγει τους πολλούς κινδύνους που τον απειλούσαν. Πέρασε το πρώτο δέντρο από την φωλιά του – κάπου τριάντα μέτρα- και μπήκε στην νεκρή ζώνη ανάμεσα στο δεύτερο και τρίτο δέντρο. Παραπέρα δεν προχωρούσε γιατί ήταν περιοχή της άλλης φωλιάς των μαύρων και αλίμονο σε εκείνον που θα πέρναγε στην περιοχή τους... η τιμωρία είναι μία και μόνον, θάνατος δι’ αποκεφαλισμού. Μετά από λίγο ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Μαύρο. Επιφυλακτικά άγγιξαν τις κεραίες τους μια και ήταν στην ουδέτερη ζώνη, χαιρετήθηκαν και στάθηκαν λίγο να κουβεντιάσουν για τα θέματα που απασχολούν τις κοινωνίες των μυρμηγκιών. -

OI ΠΛΕΙΑΔΕΣ

Dimitris Petropoulos

ΠΛΕΙΑΔΕΣ

Τις είδα για πρώτη φορά όταν ήμουν μικρός. Μη νομίσετε ότι οι μικροί δεν ερωτεύονται. Και εγώ τις ερωτεύτηκα παράφορα. Ήταν πιασμένες χέρι χέρι σε κυκλωτικό χορό, έλαμπαν και φεγγοβολούσαν , τυλιγμένες σε λαμπερή αστερόσκονη. Πιο πολύ όμως αγάπησα την μικρότερη την Μερόπη. Μπορεί να επηρεάστηκα γιατί έχει το όνομα του χωριού μου, η μπορεί να με συγκίνησε η σεμνότητά της, όταν την είδα να κρύβεται λίγο θλιμένη ανάμεσα στις αδερφές της. Στέκονταν όμως μακρυά μου απλησίαστες , αινιγματικές το γλυκοχάραμα του Ιούνη και από τότε δεν έπαψα να τις καρτερώ τα πρωινά του καλοκαιριού. Όποιος αγαπάει, ζητάει να μάθει και ρώτησα ντροπαλά εκείνους που ξέρουν για να μην καταλάβουν το μυστικό μου.

Διαβάστε περισσότερα »