Ἡ Ἱστορία μας εἶναι τόσο μοναδική, ὣστε θά μπορούσαμε κάθε μέρα νά ἒχωμε καί μιά ἐπέτειο νά θυμηθοῦμε...!
Δέν πρόκειται νά σᾶς ἀπασχολήσω μέ, τίς γνωστές ἂλλωστε, λεπτομέρειες τοῦ ΤΙ ἒγινε τήν 28η Ὀκτωβρίου τοῦ 1940, καί τό ἀνυπέρβλητο ΜΕΓΑΛΕΙΟ τοῦ ΟΧΙ πού συνετάραξε καί νουθέτησε τόν κόσμο ὁλόκληρο.
Καί τότε, ὃπως πάντοτε ὃταν οἱ Ἓλληνες ἒβαζαν τά στήθη τους γιά νά ἀντιμετωπίσουν πολυαριθμότερους καί κατά πολύ ιἰσχυρότερους ἐχθρούς, ἀκούστηκαν λόγια ὑπέρ ἡμῶν, τέτοια, πού θά νόμιζε κάποιος πώς οἱ Λαοί πού ἐσώθησαν ἀπό τίς θυσίες μας, θά ἦσαν τοὐλάχιστον.. φιλικά προσ κείμενοι ἀπέναντί μας...!
Τό τί ἒχουν, ὃμως, μέσα τους κάποιοι αύτῶν, τό βλέπομε ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟ σήμερα.
Καί δέν φταῖνε, ἲσως πάντοτε, οἱ Λαοί, ἀλλά οἱ «ἡγεσίες» τους πού εἶναι δέσμιες ἀνόμων καί σκοτεινῶν συμφερόντων..!
Ἀγνωμοσύνη, ἐχθρότητα πού φθάνει νά γίνεται ἀκόμα καί μίσος ἀλη θινό καί μία προσπάθεια νά μᾶς «σβήσουν», μόνο καί μόνο ἐπειδή δέν μποροῦν νά φθάσουν στό ἐπίπεδο πού πρέπει ὣστε νά μᾶς πλησιάσουν σέ ἀνθρωπιά καί πίστη στήν φιλία καί τήν τήρηση τῶν λόγων...!
Ἡ ἒκφραση «κόμπλεξ κατωτερότητος» βρίσκει τήν ΠΛΗΡΗ ἐφαρμογή της στήν συμπεριφορά κάποιων «φίλων καί συμμάχων»...!
Ἂς εἶναι.
Ὁ Ἓλληνας, ἒχει μιά παράδοση, μιά ὑπερηφάνεια, ἓνα πεπρωμένο.
Ο ΤΙΤΛΟΣ «ΕΛΛΗΝ», διότι περί τίτλου πρόκειται δέν σημαίνει μόνον καταγωγή.
Σημαίνει κυρίως ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ.
Οἱ Λαοί, ψάχνουν μἐ λαχτάρα νά ἐντοπίσουν ἀναμεσά τους κάποιους ἣρωες, νά τούς χαρακτηρίσουν βετεράνους, γιά νά γράψουν κάποιες σελίδες Ἱστορίας..!
Στην Πατρίδα μας, τέτοιο πρόβλημα δέν υπάρχει.
Ὃλη ἡ γενιά τοῦ ‘40, π.χ., ἡ γενιά πού σκληροπολέμησε στά βουνά ἀλλά καί τούς αἰθέρες τῆς Πίνδου καἰ τῆς Βορείου Ἡπείρου τήν ὁποία καί ἐλευθέρωσε, ἂν ζοῦσε σήμερα, θά ἀποτελοῦσε στρατιά ὁλόκληρη ΒΕΤΕΡΑΝΩΝ.
Καί σήμερα, πού βλέπομε μιά ὁλομέτωπη καί ἀκατανόητη γιά πολλούς ἐπίθεση κατά τῶν Ἱερῶν καί Ὀσίων τῆς Φυλῆς μας ἀπό δῆθεν φίλους καί συμμάχους, ἒχομε καθῆκον νά θυμηθοῦμε τούς ἀγνώστους, ἐν πολλοῖς, αὐτούς ἣρωες καί τιμῶντας, στά πρόσωπα κάποιων ἐξ αὐτῶν πού ζοῦν ἀκόμα ἀνάμεσά μας, τίς στρατιές τῶν βετεράνων μας, νά ἀναβαπτισθοῦμε καί νά προετοιμάσαμε τίς νέες γενιές μαχητῶν, διότι ἡ Πατρίδα μας πάν- τοτε ἒχει ἀνάγκη ἀπό τίς θυσίες τῶν Παιδιῶν της.
Ἐπίτρεψτε μου στό σημεῖο αὐτό, γιά νά μή μακρηγορήσω, νά διαβάσω ἓνα μου πόνημα μέ τίτλο ΟΙ ΒΕΤΕΡΑΝΟΙ ΜΑΣ...!
Καί πρέπει νά διευκρινίσω, πρός ἀποφυγήν πάσης παρεξηγήσεως, πώς, μέ ὃσα εἶπα καί ὃσα θα ἀκολουθήσουν, ΔΕΝ ἀναφέρομαι σέ συγκεκριμένα πρόσωπα ἢ ὁμάδες προσώπων, ἀλλά στήν περιρρέουσα ἀτμσφαιρα πού ΟΛΟΙ μας ζοῦμε καί πού ΟΛΟΥΣ μας σήμερα, μᾶς ταλαιπωρεῖ, ἀνεξαρτήτως φορέων, χρωμάτων, λαβάρων, Σημαιῶν κ.λπ., πού δέν ἒχουν θέση ἀνάμεσά μας καί πολύ περισσότερο στό φιλόξενο καί ἀφιερωμένο στόν πολιτισμό αὐτό βῆμα.
KOYPAΣMENOI HPΩEΣ
Πρόσωπα γέρικα, ρικνά, σκαμμένα ἀπ’ τόν χρόνο,
πλάτες πού τίς βαραίνουνε σκηρῆς ζωῆς ἀγῶνες
πόδια πού τρέμουνε, ἀδύναμα, άνάσες κουρασμένες,
μάτια π’ ἀστράφτουν, δέν τά θόλωσαν τά βάσανα τῆς ζήσης…!
Tῆς νιότης ὁ ἐγωισμός ὃλος ὑπεροψία, πού προσπερνᾶ προκλητικά αὐτά τά γεροντάκια,
δέν λογαριάζει φωτοστέφανα ἂσπρων μαλλιῶν μέ πεῖρα
πού θἂτανε πολύτιμη ἂν τήν ἀκοῦγαν λίγο…
«Ἐκεῖ πού εἶσαι ἢμουνα κι’ ἐδῶ πού εἶμαι θἂρθης...»! λένε τά γεροντάκια μας πικρά χαμογελῶντας
χωρίς κακία ἢ θυμό..! παράπονο ἐκφράζουν
πού βγαίνει ἀπ’ τά στήθη τους τά χιλιοματωμένα
T’ ἂσπρα μαλλιά τους κρύβουνε μέσα τους τόση γνώση,
κρύβουνε πεῖρα, ἰδανικά, κρύβουνε Παραδόσεις,
ὃλα αὐτά πού σήμερα φαντάζουν «σκουριασμένα»!
Κρύβουν άγῶνες νέων μας που πρίν ν’ ἀγαπήσουν
σκληρούς ἀγῶνες δόσανε σ’ οὐράνια μετερίζια
στῶν οὐρανῶν τά νοητά τά μαρμαρένια αλώνια
ζητῶντας νάβρουν τόν ἐχθρό πού τόλμησε νά ρίξη
Τά μάτια του τά βέβηλα ἐπάνω στήν Ἑλλάδα
Τοῦ Δαίδαλου οἱ πρόγονοι δουλέψανε καί φτιάξαν
ἀνθρώπους διπλοφτέρουγους, κενταύρους
τῶν αἰθέρων
π’ ἀμέσως κεραυνοβολοῦν ἀπόκοττους ἐχθρούς μας
μέ λιονταρίσια δύναμη καί ἀετίσια χάρη
Ὁ Τάλως ὁ χαλκόφτερος πάνω ἀπ’ τήν Κρήτη
Πετοῦσε ἀσταμάτητα μέρες καί νύχτες, χρόνια
Ὁ Τάλως καί ὁ Ἲκαρος εἶν’ ὃμοιοι εἶν’ ἲδιοι
ἀκοίμητοι βιγλάτορες σ’ οὐράνια μετερίζια
καί ζοῦν στούς λιονταρόψυχους, τούς νέους
Διγενῆδες
Τύς σημερινούς μας Σταυραετούς μέ τά φλογάτα μάτια…!
Εἶναι ἡ Ἱστορία μας, πού κάποιοι μᾶς τήν κρύβουν
Ξἐρουνε πώς ἂν νοιώσουμε ποιοί εἲμαστε ἂν δοῦμε,
ἂν βγοῦμ’ ἀπ᾽τό καβοῦκι μας πού φτιάξαν οἱ ἐχθροί μας
τίποτα δέν μᾶς σταματᾶ…Ἡ δόξα μᾶς προσμένει…!
Τ’ ἂσπρα μαλλιά τους κρύβουνε κι’ άγῶνες βιοπάλης
Tῆς ἀδελφῆς τό πάντρεμμα καί τῶν παιδιῶν ἡ προκοπή
Κ’ οἱ τόσες ἀδικίες τῶν φαύλων πού δέν παύουνε πάντα νά ὑποβλέπουν
κάνουν τούς τίμιους ὢμους τους νά σκύβουν κουρασμένοι...!
Σκύβουν καί ὃμως μένουνε, πάντα, στητοί, «ολόρθοι,
γιατί δέν προσκυνήσανε τούς φαύλους ἀφεντάδες,
αὐτούς τούς, τάχα, ἰσχυρούς πού γίνονται δυνᾶστες..!
Μόνο μπρός στόν Θεό λυγίζουνε μέ σέβας
κ’ ὑμνολογοῦν τά θαυμαστά πού βλέπουνε τριγύρω…!
Σήμερα, τήν ἀγένεια τήν λένε… «ντομπροσύνη»
Καί «θάρρος τῆς γνώμης» εἲπανε τό ἂμετρο τό θρᾶσος.!
Ἡ γλῶσσα ἡ ἀλήτικη μιλιέται χωρίς τσίπα,
καί ἡ αὐτοσυγκράτηση βαφτίστηκε δειλία..!
τα μετρημμένα βήματα τά λένε ἀτολμία,
τό τίμιο φέρσιμο τό λένε κουταμάρα..!
Γιά το[υτο, ὃλοι φταίξαμε καί μή βαρυγκομᾶμε .!
Ἐμεῖς παραστρατήσαμε καί φταῖμε γιά τῶν νέων
τό σημερνό κατάντημα, τά λάθη τῶν παιδιῶν μας…!
Παλαίψαμ’ ὃλοι οἱ παλιοί φροντίζοντας μονάχα
τήν ὓλη νά κερδίσουμεστόν στίβο τῆς ζωῆς μας…!
Νέες γενιές κατέκτησαν, πτυχία, μά ἐμεῖναν
χωρίς τήν καλλιέργεια πού δίνει ἡ Παδεία…!
Αὐτή πού εἶν’αληθινή καί προκοπή μᾶς δίνει.
Ἢτανε, βλέπεις, ὁρατό τό φᾶσμα τῆς ἀνέχειας, καί δόθηκε ἡ βαρύτητα σῆς ὓλης τό ταμάχι
Καί λησμονήθηκε ξεχάστηκε, ἐντολή ἡ Θεία
«οὐκ ἐπ’ ἂρτῳ ὁ ἂνθρωπος, πρέπει νά ζήση μόνο».!
Ὑπάρχουν ὃμως καί αὐτοί, κ’ εἶναι πολλοί νομίζω
τά πάντα πού ἐδώσανε γιά Πίστη καί Πατρίδα, καί δέν δειλιάσανε ποτέ καί μέ ψυχή γεμάτη
μέ ὑψηλά ἰδανικά καί Ἃγιες παραδόσεις
ποτέ τους δέν ἐζήτησαν ἀνταμοιβές καί θέσεις...!
Εἶναι αὐτοί πού οἱ σύγχρονοι, γελοῖοι, Μητραλοῖες τούς λοιδοροῦν συνειδητά, οἱ φαῦλοι, οἱ προδότες.
Εἶναι αὐτοί πού σήμερα τυχάρπαστ’ ἀνθρωπάρια
τούς θεωροῦν « σαβούρα ἂχρηστη »κι ¨ολημερίς πασχίζουν νά ξεχαστοῦνε γιατί γίνονται παράδειγμα στούς νέους
Εἶναι οι ΒΕΤΕΡΑΝΟΙ μας τῆς Ἃγιας μας Πατρίδος
πού εἶν’ ἰδέα ἂπιαστη, φτιαγμένη στούς αἰῶνες
γεμάτη μέ Ἰδανικά, καί τόσες Παραδόσεις μέ ἱστορία ἂφατη, πού ᾶλλη δέν ὑπάρχει...!
Καί σάλπισμα στούς Σταυραετούς τούς νέους στέλνουν τώρα,
γι’ ἀγῶνες νέους, δυνατούς, πού ἲσως χρειαστοῦνε
Τρέξτε ἀτσάλινα πουλιά.. Λεβέντες, παλληκάρια,
Ψυχές πού τρέμ’ ὁ χάροντας, οἱ νέοι Διγενῆδες,
εἶστε αὐτοί πού πάντοτε τά οὐράνια τά πλάτη
τά ἒχετε σάν σπίτι σας, πού δέν χωρἆνε
Εἶστε στούς φίλους σεβαστοί καί στούς ἐχθρούς ὁ τρόμος
ὑφάδι γνήσια Ἑλληνικό, σ’ ἀπέθαντο στιμόνι
Πάπυροι, μάρμαρα, γλυφές, αίῶνες μᾶς διδάσκουν
Πώς στούς αἰθέρες ἒχομε χαράξει μονοπάτια..
Μέσ’ ἀπό κεῖ ὁ Ἲκαρος κι ὁ Τάλως μας φωνάζουν
ὃτι πετοῦν οἱ Ἓλληνες, χιλιάδες τώρα χρόνια
Αὐτούς τούς Βετεράνους μας, πού στέλνουν τήν εὐχή τους
ἐμείς πού τούς γνωρίζομε καί ζοῦμε στήν σκιά τους
τιμοῦμε πάντα ἀπό καρδιᾶς, γεμᾶτοι εὐγνωμοσύνη,
σέ πεῖσμα τῶν ὑπάνθρωπων κι’ ἀπάνθρωπων ἐχθρῶν μας
πού θέλουν, πού πασχίζουνε ἡ λησμονιά νά πέση
στό ποιοί στ’ ἀλήθεια εἲμαστε καί ποῦ τό πεπρωμένο,
μᾶς θέλει γιά νά φθάσωμε στό πέρασμα τῶν χρονων...!
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ ΒΕΤΕΡΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΑΣ...!
Καί τώρα, ἦρθε ἡ ὣρα νά τιμήσωμε ἓναν ΒΕΤΕΡΑΝΟ, ἓναν πραγμα τικό ἣρωα πού πολέμησε, αἰχμαλωτίστηκε, ἀπέδρασε, ξαναπολέμησε καί ἒδωσε τά πάντα γιά τίς ὑπέρτατες ίδέες ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ.
Ἐπειδή δυστυχῶς, αἰφνιδίως πρό ὀλίγων ἡμερῶν τοῦ παρουσίασθη ἓνα σοβαρό πρόβλημα ὑγείας καί εὑρίσκεται στό Νοσοκομεῖο τῆς Πολεμικῆς Ἀεροπορίας μας (Διότι ἀπό τήν Πολεμική Ἀεροπορία προέρχεται), θά παραλάβη τήν τιμητική διάκριση ἡ πανάξια σύζυγός του.
Πρόκειται γιά τόν ἐ.ἀ. Ταξίαρχο Ἰπτάμενο, τῆς Πολεμικῆς μας Ἀερο πορίας κ. Βύρωνα Σαχαρίδη, ὁ ὁποῖος καί μέ τιμᾶ μέ τήν, ἀπό πολλῶν ἐτῶν, φιλική μας σχέση.
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ στόν σεμνό ΗΡΩΑ, ΒΕΤΕΡΑΝΟ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ μας...!
Καλείται η σύζυγός του όπως προσέλθη προς παραλαβή τῶν διαπι στευτηρίων τῆς τιμητικῆς του δακρίσεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου