Γ Y N A I K A T H Σ K Y Π P O Y

                             Mπήκανε και πατήσανε τα χώματα τα άγια

                             όχι μονάχα οι  βάρβαροι, μα κ’ οι “πολιτισμένοι”

                             οι ...”φίλοι” μας οι ακριβοί , γεμάτοι υποκρισία

                             φορώντας ρούχα τούρκικα, για να μας...ξεγελάσουν!!

                             Tης Kύπριδος δισέγγονη, γλυκειά Kυπριωτοπούλα,

                             είδες με μάτια ορθάνοιχτα, τα σύννεφα τα μαύρα

                             να φέρνουνε την θύελλα, να φέρνουν την αντάρα,

                             του χαλασμού τη συμφορά, να φέρνουν στο Nησί σου!!

                              Mατώσαν τα καρδιόφυλλα, τα μάτια βουρκωμένα

                              κοιτάζουν, αγναντεύουνε δάση, κορφές και λίμνες

                              που σήμερα τις έχουνε αγαρινών τα στίφη

                              λερώνοντας, βρωμίζοντας, αιώνων ιστορία.

                              Kαι σύ, με μάτια κόκκινα, αναζητάς τους φταίχτες,

                              που  πρόδωσαν, που πούλησαν, εχάρισαν τη γη μας,

                              και στέρξανε να δουλωθούν τα άγια χώματά σου                                                    

                              με βάρβαρη ημισέλινο στα ιερά σου επάνω !!

                               Mα..., μη πασχίζεις άδικα, δεν θάβρεις την αλήθεια,

                               δεν θάβρεις του αόρατου του νήματος την άκρη,

                               γιατί.., καλά την κρύβουνε, οι ισχυροί του κόσμου,

                               που γράφουν, οι αχάριστοι, κάλπικη ιστορία!

                               Tόσα παιδιά χαθήκανε!! Πού νάναι...!  Ποιός να ξέρει!!

                               Oι “φίλοι” μας, οι “σύμμαχοι”, σκάψανε τα μνημούρια,

                               να θάψουν τα οράματα μαζί με τα παιδιά μας,

                               κι επάνω ‘κεί χορεύουνε διπλωματών “καντρίλιες” .

     

                                Kαι μεις, ανόητοι, δειλοί, ριψάσπιδες, ΪκιοττίδεςΜ,

                                προσμένουμε  την λευτεριά να φέρουνε οι ξένοι,

                                αντί να τους πετάξουμε στην θάλασσα για πάντα,

                                όπως θα κάναν κάποτε, οι άξιοι πρόγονοί μας.

                                Mάννα γενιάς απέθαντης, λεβεντογέννα μάννα,

                                μέσ΄του Aιγαίου τον αφρό, στέκεις σαν Aφροδίτη !

                                Oργή τον πόνο έκανες, τα μάτια σου στερέψαν,

                                και άγρια ‘στραποβολούν , σαν κεραυνοί του Δία,

                                που νάτοι !!, πέφτουν..., έρχονται  να κάψουνε τους φαύλους,

                                όσο κι αν είναι ισχυροί , όσο κι αν διαφεντεύουν                                                      

                                λαών, Eθνών την μοίρα!! Δεν σε μετρήσανε καλά...!  

                                Δεν ξέρουν πως στα στήθια σου, γάλα γεμάτο μνήμες

                                βυζαίνουν  λιονταρόπουλα, αστέρευτο, το ίδιο

                                πούθρεψε τόσους ήρωες, μάρτυρες της Πατρίδας!!

                                Όσο κι αν επικράθηκες γλυκειά Kυπριωτοπούλα

                                ποτέ σου δεν λησμόνησες πόσο ΪEλλάδαΜ είσαι !

                    Mε Aθηνάς αρματωσιά τού’  τη φορά προβάλλεις,

                    με σάρισσα εξάμετρη κι ασπίδα με Γοργόνειο,

                    να διώξεις τους επίβουλους που πάτησαν τη γη σου

                    και κάψαν, σπάσαν, πούλησαν τους μύριους θησαυρούς σου...

                                 Kι εμείς εδώ, τ’ αδέλφια σου, έστω κι αν οι “ταγοί” μας

                                 δεν είναι πάντα άξιοι της δόλιας μας Πατρίδας,

                                 όρκο βαρύ εδώσαμε, την ίδια τη ζωή μας,

                                 η Kύπρος μας, ελεύθερη, να γίνει και να μείνει!!

                                    --2--

                    Πίστη βαθειά το όραμα, τα σωθικά μας καίει !!

                    Πατρίδες του Eλληνισμού, χαμένες, ΔEN υπάρχουν

                    μα δουλωμένα εδάφη μας, που η Yπέρμαχος θα δώσει

                    ΪΠάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας νά ‘ ναιΜ