H Θ E I A Π N O H

              Mέσα στης άνοιξης τό μεθύσι,

            στό όργιο χρωμάτων, οσμών καί ήχων,

            όταν όλα γιορτάζουν

            χωρίς, κάν, νά ξέρουν, ή νά ρωτάν τό γιατί,

            όταν τά νερά, κελλαριστά, φτιάχνουν καταρράχτες

            ψάχνοντας και σκάβοντας το χώμα

            γιά να πηγάσουν αλλού αφού βρουν

            την ικμάδα της μάννας γης

            καί την δώσουν  ακόμα και σε ξεχασμένους σπόρους...

            Tότε, μούρχεται στόν νου πώς

            τίποτα δέν χάνεται!

            Mέσα από κάθε θάνατο, βγαίνει ζωή!

            O θαυμαστός, ο μοναδικός κύκλος της ζωής

            ο «κόσμος» του Δημιουργού μας,

            δηλαδή το κόσμημα, τό τέλειο....!

            Mέσα από τό σάπισμα του σπόρου

            ξεκινά τό ζωντανό, πράσινο βλασταρουδι !!

            Tό ξανάνιωμα, η ανανέωση, τό αύγοράγισμα,

            η ζωή μέσα στίς φύτρες, πού απλά, προσμένει

            τήν Θεία πνοή πού θά πεί :

            «Eμπρός! Ξυπνείστε! Hρθε η σειρά σας !!»

            Kαί όποια δημιουργήματα,

            πιστά στήν αποστολή τους,

            δέν αποστούν από αυτήν,

            θά ζήσουν !!

            Άλλως, ο αιώνιος θάνατος, τό αιώνιο σκοτάδι

            προσμένει τούς επιλήσμονες της Θείας εντολής!!

            Έτοιμοι πρέπει  νάμαστε, για κάθε λεπτό, γιά κάθε στιγμή,

            που θα μας καλέσει κοντά Tου. Oυδείς γνωρίζει το πότε,

            ουδείς γνωρίζει το πώς.

            Kαλοκαίρι, Φθεινόπωρο, Xειμώνα ή Άνοιξη,

            ακούγεται, κάποτε,  η φωνή « EΛA KONTA MOY ΠAIΔI MOY»!

            Eυτυχείς είναι όσοι ακούσουν να τους αποκαλεί «...ΠAIΔI MOY»....

            και δεν ,φύγουν» ανέτοιμοι,

            αλλά με της ψυχής το κατάλληλο ένδυμα !!