Ένα κορίτσι
κάποτε, μου είπε “σ’ αγαπώ” !
Ήμουν δεν
ήμουν άπραγο, εφτά χρονών παιδάκι !
Mου άρεσαν
τα λόγια του, μα τότε....τι να πώ..
απλά...
εχαμογέλασα και...τάχασα...λιγάκι....
Tα χρόνια
πέρασαν γοργά, μεσόκοπος πια τώρα,
πολλές
φορές τα άκουσα τα λόγια αυτά, τα ίδια,
ποτέ, όμως,
δεν ένοιωσα όπως αυτήν την ώρα,
που ένα
κορίτσι τόσο δα, μέσα σε δυό παιχνίδια,
με μιά φωνή κρυστάλλινη, αθώα και αγνή,
ας μη
θυμάμαι τ’ όνομα, γιατ’ είναι τόσα χρόνια,
το πρώτο
μούπε “σ’ αγαπώ ” κι ακούω τη φωνή,
που όμοιά
της δεν θα βρω, έστω κι αν ζήσω αιώνια!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου