Εκεί που ο Βύζας
έστησε τους μύχιούς μας πόθους
και τα γλυκά μας
όνειρα, πρωτάνοιξες τα μάτια
γερόκορμη
Θρακιώτισσα !...Βαρειά η κληρονομιά σου
εκεί πούλαχε να ζης,
σαν Διγενής Ακρίτας !!
Μύριους βαρβάρους
πάλαιψες, καρτερικά υπομένεις..
Παράδοση, Ήθη κι
Έθιμα, μένουνε στην καρδιά σου..
Κοντά είσαι στον
κίνδυνο. Απ’ τις κορφές των λόφων,
βλέπεις τα όσια της
φυλής, τη δόξα της Ελλάδος..
Θρακιώτισσα περήφανη
και λαβαροκρατούσσα,
Η γη σου, το ασήκωτο
της δόξας σου φορτίο
κρατά μέσα στα
σπλάγχνα της, με σεβασμό φιλάει
μαρμαρωμένου
βασιλιά, την Άγια την μνήμη.!!
Βουβός ο πόνος σου,
φρικτός…τα μάτια σου δεν κλαίνε
Μόνο την λάμψη
έχουνε που δίνει το Αιιγαίο
σ’ ότι φωτίζει με το
φως, το διάφανο, που αιώνες
κάνει τον Έλληνα
σοφό και τους εχθρούς τυφλώνει.
Θρακιώτισσα
πολέμησες και πολεμάς ακόμα…
Η κόρη του
Δημόκριτου πως είσαι, όλοι ξέρουν,
μα κι όσοι δεν το
ήξεραν, το μάθαν, το μαθαίνουν
πως είναι ΜΟΝΟ
Ελληνικά τα χώματά σου τα άγια…!
Τον ύπνο σου
ταράζουνε κερκόπορτας αμπάρες,
της
Πόλης τα καμπαναριά, σιγήσαν, δεν κτυπάνε,
μα πάλι θα ηχήσουνε,
στον Βόσπορο, στον Πόντο,
το ξέρεις ‘συ
Θρακιώτισσα, κι ακόμα περιμένεις.!!
Τη γη σου την
χωρίσανε, την κάναν δυό κομμάτια
Του Έθνους μας
«βιγλάτορας», εκεί. είσαι ταγμένη
Υπόσχεση σου δίνομε,
ποτέ να μη ξεχνάμε,
εσένα και την
δίδυμη, την σκλάβα άδελφή σου,
που της μιλάς, της
τραγουδάς, την βλέπεις, την φωνάζεις
στα τείχη, εκεί, της
Πόλης μας, στου Βόσπορου το κύμα,
Τη βλέπεις να σε
προσκαλεί, βλέπεις να σε προσμένει,
μαζί γιά να
κτυπήσετε, ΑγιαΣοφιάς καμπάνα…!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου