Γ Υ Ρ Ω Ο Ι Λ Υ Κ Ο Ι

            Είσαι Πατρίδα μου όμορφη, μοναδική στον κόσμο..

            Στους κάμπους σου και τα βουνά, τα δάση τα λαγκάδια,

            στις λίμνες σου, στις θάλασσες, «ημίθεοι» βαδίσαν..

            Έλληνες με το αίμα τους πόσες φορές ποτίσαν

            τα άγια σου τα χώματα και διώξαν τα σκοτάδια...!

            Αυτά τα άγια χώματα, που κρύβουν, προστατεύουν,

            τους μύριους όσους θησαυρούς...Αιώνων ιστορία,

            τα μάρμαρα, τις μνήμες σου που θέλουν να ληστέψουν,

            τα σύμβολα τα ιερά που προσπαθούν να κλέψουν

            βάνδαλες βαρβαροσπορές, ανήμερα θηρία....!

            Μη τους ακούς Πατρίδα μου αυτούς π' αποζητάνε

            νάσαι φτωχή, πάντα σκυφτή, με «ενοχές» γεμάτη !

            Οι ύπουλές τους οι φωνές, Πατρίδα, μη σ' αγγίζουν.

            Οι απειλές των βάρβαρων, διόλου μη σε φοβίζουν...

            «Σπιρούνιασε» το δυνατό, της δόξας σου το άτι...!

            Μπορείς, μπορούν οι Έλληνες, να γίνουν  σαν και τότε

            που των Σειρήνων τις φωνές ξεπέρασαν και βγήκαν

            στου Άτλαντα τις θάλασσες, στήν ΪΕσπερίαΜ πήγαν

            κ' είδανε τα ζεστά νερά που με τα κρύα σμίγαν,

            Σκύλας και Χάρυβδης σπηλιές και λωτοφάγους βρήκαν..!

            Οι ίδιοι είμαστ' Έλληνες, οι σημερινοί, μ' εκείνους

            που Παρθενώνες έκτιζαν και κάναν τους βαρβάρους

            ν' αποζητάν τη γλώσσα μας, την τέχνη, την  σοφία...

            από εμάς που η ράτσα μας δεν έχει ηλικία...

            και που κρατά του πνεύματος τους φωτοδότες φάρους

           

            Από τον ίδιο τό Θεό μας δώθηκ' ευλογία...

            Απ' τόν Θεό τον Πάνσοφο που και γι Αυτόν ακόμα       

            Έλληνας πρωτομίλησε, και είπε σαν προφήτης

            πως ΕΝΑΣ είν', μοναδικός, του κόσμου ο κυβερνήτης...

            Μά...κώνειο τον πότισαν, του έκλεισαν το στόμα...!         

            Οι λύκοι τριγυρίζουνε...Ζητάνε το χαμό μας..

            Κοιτίδες του Ελληνισμού υπόδουλες κρατάνε..

            Οι βέβηλοι ληστεύουνε, ονόματα, Ιστορία .!

            Μπροστά τους είναι άκακα και τ' άγρια θηρία...

            Σαν πεινασμένες ύαινες γύρω μας αλυχτάνε...          

           

            Μα η ράτσα μας η απέθαντη, τέτοια δεν τα λογιάζει..        

            Κι αν χάνει μάχες, τι μ' αυτό;  τόν πόλεμο κερδίζει

            Ο Έληνας περήφανος ορθώνει την ψυχή του

            στα χέρια του τα στιβαρά αρπάζει τη ζωή του

            και νικητής, τρισένδοξος πρός τα εμπρός βαδίζει...!

            Πιστέψτε, μόνο, Έλληνες στην ίδια σας την Μοίρα.

            Πιστέψτε στους προγόνους σας, στα όσια, τα ιερά σας,

            μονοιάστε και σαν γίνετε αυτοί που πρέπει νάστε,

            κανέναν πιά και τίποτα  δεν πρέπει να φοβάστε...

            Κ' οι λύκοι ας ουρλιάζουνε...Ανοίξτε τα φτερά σας...!

                                                Γ Υ Ρ Ω   Ο Ι   Λ Υ Κ Ο Ι

                                Εrαι Πατρίδα μου kμορφη, μοναδική στόν κόσμο..

                                Στούς κάμπους σου καί τά βουνά, τά δάση τά λαγκάδια,

                                στίς λίμνες σου, στίς θάλασσες, Ϊ™μίθεοιΜ βαδίσαν..

                                lΕλληνες μέ τό αxμα τους πόσες φορές ποτίσαν

                                τά Lγια σου τά χώματα καί δι΅ξαν τά σκοτάδια...!

                                Αιτά τά Lγια χώματα, πού κρύβουν, προστατεύουν,

                                τούς μύριους nσους θησαυρούς...Α®ώνων νστορία,

                                τά μάρμαρα, τίς μνήμες σου πού θέλουν νά ληστέψουν,

                                τά σύμβολα τά νερά πού προσπαθοήν νά κλέψουν

                                βάνδαλες βαρβαροσπορές, ύνήμερα θηρία....!

                                Μή τούς ύκοής Πατρίδα μου αιτούς π' ύποζητΡνε

                                νiσαι φτωχή, πάντα σκυφτή, μέ ΪβνοχέςΜ γεμάτη !

                                Ον Rπουλές τους ον φωνές, Πατρίδα, μή σ' ύγγίζουν.

                                Ον ύπειλές τ΅ν βάρβαρων, διόλου μή σέ φοβίζουν...

                                ΪΣπιρούνιασεΜ τό δυνατό, τ…ς δόξας σου τό iτι...!

                                Μπορε÷ς, μποροήν ον lΕλληνες, νά γίνουν  σάν καί τότε

                                πού τ΅ν Σειρήνων τίς φωνές ξεπέρασαν καί βγ…καν

                                στοή hΑτλαντα τίς θάλασσες, στήν Ϊ^ΕσπερίαΜ π…γαν

                                κ' εDδανε τά ζεστά νερά πού μέ τά κρήα σμίγαν,

                                Σκύλας καί Χάρυβδης σπηλιές καί λωτοφάγους βρ…καν..!

                                Ον Dδιοι εDμαστ' lΕλληνες, ον σημερινοί, μ' βκείνους

                                πού Παρθεν΅νες Cκτιζαν καί κάναν τούς βαρβάρους

                                ν' ύποζητΡν τή γλ΅σσα μας, τήν τέχνη, τήν  σοφία...

                                ύπό βμΡς πού ™ ράτσα μας δέν Cχει ™λικία...

                                καί πού κρατΡ τοή πνεύματος τούς φωτοδότες φάρους

                               

                                \Από τόν Dδιο τό Θεό μΡς δώθηκ' ειλογία...

                                \Απ' τόν Θεό τόν Πάνσοφο πού καί γι Αιτόν ύκόμα                      

                                lΕλληνας πρωτομίλησε, καί εrπε σάν προφήτης

                                πώς ΕΝΑΣ εrν', μοναδικός, τοή κόσμου ο κυβερνήτης...

                                Μά...κώνιο τόν πότισαν, τοή Cκλεισαν τό στόμα...!                       

                                Ον λήκοι τριγυρίζουνε...ΖητΡνε τό χαμό μας..

                                Κοιτίδες τοή ^Ελληνισμοή •πόδουλες κρατΡνε..

                                Ον βέβηλοι ληστεύουνε, γνόματα, ^Ιστορία .!

                                Μπροστά τους ε÷ναι ύκακα και τ' iγρια θηρία...

                                Σάν πεινασμένες Rαινες γύρω μας ύλυχτΡνε...                              

                               

                                Μά ™ ράτσα μας ™ ύπέθαντη, τέτοια δέν τά λογιάζει..                

                                Κι iν χάνςη μάχες, τί μ' αιτό;  τόν πόλεμο κερδίζει

                                ^Ο lΕληνας περήφανος γρθώνει τήν ψυχή του

                                στά χέρια του τά στιβαρά ξρπάζει τή ζωή του

                                καί νικητής, τρισένδοξος πρός τά βμπρός βαδίζει...!

                                Πιστέψτε, μόνο, lΕλληνες στήν Dδια σας τήν Μο÷ρα.

                                Πιστέψτε στούς προγόνους σας, στά kσια, τά νερά σας,

                                μονοιΡστε καί σάν γίνετε αιτοί πού πρέπει νiστε,

                                κανέναν πιά καί τίποτα  δέν πρέπει νά φοβΡστε...

                                Κ' ον λήκοι iς οιρλιάζουνε...\Ανο÷ξτε τά φτερά σας...!