Η αύξηση των προορισμών από το αεροδρόμιο Καλαμάτας αποτυπώνει την ανάπτυξη του τουρισμού στην περιοχή. Αν κάποιος μια δεκαετία πριν έλεγε ότι η Καλαμάτα θα αποκτούσε απευθείας αεροπορική σύνδεση με 25 πόλεις του εξωτερικού, μεταξύ των οποίων ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, θα τον περνούσαν για τρελό.
Η Μεσσηνία μπήκε στον τουριστικό χάρτη γιατί απέκτησε έναν ηγέτη στον τομέα της παροχής τουριστικών υπηρεσιών. Η περιοχή πάντα ήταν όμορφη αλλά πριν την επένδυση Κωνσταντακόπουλου στο αεροδρόμιο έφταναν ελάχιστες πτήσεις. Η υπόμνηση αυτού του γεγονότος θεωρούμε ότι είναι χρήσιμη για δυο λόγους, καταρχήν για να σταματήσουν οι διάφοροι θιασώτες του πολιτικού παρασιτισμού να προσπαθούν να κλέψουν την επιτυχία άλλων και το σημαντικότερο για να κατανοήσουμε όλοι πώς προκύπτει η ανάπτυξη σε μια ελεύθερη οικονομία.
Η τουριστική ανάπτυξη μιας περιοχής γίνεται μόνο με επενδύσεις κεφαλαίων και διαρκή επιχειρηματική δράση. Οι επιχειρηματίες είναι αυτοί που δίνουν το στίγμα και το ρυθμό. Στην ελεύθερη οικονομία αυτοί δημιουργούν θέσεις εργασίας και πλούτο. Η ανάπτυξη μιας περιοχής μπορεί να γίνει μόνο μέσα από ιδιωτικά επενδυτικά σχέδια, τα οποία θα υποβοηθούνται και θα διευκολύνονται από τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης και του κράτους. Αυτά θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα αλλά δυστυχώς δεν είναι. Εδώ και χρόνια έχει αναπτυχθεί μια στρεβλή αντίληψη τόσο για το ρόλο των επιχειρηματιών όσο και για αυτόν του κράτους. Αποτέλεσμα αυτής της στρεβλής αντίληψης είναι η διάταξη που ψηφίστηκε προχθές στη Βουλή -ως αντιπερισπασμός δήθεν για τις offshore- με την οποία ουσιαστικά αποκλείει από την πολιτική όποιον ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα.
Η κυρίαρχη αντίληψη ήθελε πάντα τον επιχειρηματία ως έναν κακό και επικίνδυνo άνθρωπο που ήθελε «να πατήσει επί πτωμάτων» για «να κονομήσει». Αντίθετα το κράτος αποτελούσε τον στοργικό «πατερούλη» που φροντίζει για τα πάντα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι εκπρόσωποι του κράτους - «πατερούλη», δηλαδή οι πολιτικοί, από τη μια μεριά «κατόπιν ενεργειών τους» αύξαναν την κίνηση σε αεροδρόμια, λιμάνια και καφετέριες και από την άλλη «οι φίλοι του λαού» έβαζαν μπροστά τα στήθη τους για να μην ξεπουληθούν οι παραλίες στο κεφάλαιο. Τα τελευταία χρόνια οι ευαίσθητοι ανέλαβαν και την εργολαβία της προστασίας του περιβάλλοντος, που κινδυνεύει από τις μεγάλες τουριστικές ιδιωτικές επενδύσεις αλλά όχι από τη ΔΕΗ και το λιγνίτη ο oποίος είναι “εθνικό καύσιμο”. Μιλάμε για τον απόλυτο παραλογισμό και πολιτική υποκρισία. Είναι προφανές ότι οι λογικές αυτές οδηγούν στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική υστέρηση. Αλλωστε μόνο μέσα σε αυτό το μίζερο και ξεπερασμένο πλαίσιο μπορούν να υπάρχουν οι ίδιοι και οι απόψεις τους.
Η τουριστική έκρηξη που συντελείται τα τελευταία χρόνια στη Μεσσηνία δείχνει ότι πρέπει να τελειώνουμε με αυτές τις αντιλήψεις. Οι ιδιωτικές επενδύσεις θα πρέπει να διευκολύνονται, ενώ οι δημόσιες θα πρέπει να λειτουργούν συμπληρωματικά και πολλαπλασιαστικά. Οταν λέμε διευκόλυνση των επενδύσεων προφανώς και δεν εννοούμε ασυδοσία, αλλά μια θετική στάση για άμεση επίλυση προβλημάτων και ξεπεράσματος εμποδίων γραφειοκρατικού χαρακτήρα. Οι δήμοι και η Περιφέρεια να έχουν διαρκή προτεραιότητα τον καθαρισμό και τον ευπρεπισμό των κρίσιμων σημείων και διαδρομών, ενώ τα έργα υποδομής δεν μπορεί παρά να αφορούν την ενίσχυση των τουριστικών και των αγροτικών επενδύσεων. Τα έργα στην περιοχή με τα οποία πρέπει κατά προτεραιότητα να ασχοληθεί ο οποιοσδήποτε ασχολείται με την τοπική πολιτική ζωή είναι πολύ συγκεκριμένα και ιεραρχημένα. Η επέκταση των εγκαταστάσεων του αεροδρομίου Καλαμάτας και η κατασκευή του Καλαμάτα - Ριζόμυλος - Πύλος - Μεθώνη καθώς και το τμήμα Τσακώνα - Καλό Νερό είναι τα μεγάλα στοιχήματα για τους τοπικούς πολιτικούς παράγοντες.
Στο επίπεδο των μεγάλων παρεμβάσεων πρέπει να τεθεί ο στόχος του εκσυγχρονισμού και της επαναλειτουργίας του σιδηροδρομικού δικτύου ολόκληρης της Πελοποννήσου, προκειμένου να διασυνδεθούν κρίσιμοι τουριστικοί προορισμοί και πόλεις. Αυτό μπορεί να γίνει προφανώς μόνο μέσα από σύμβαση παραχώρησης και την αξιοποίηση ιδιωτικών, δημόσιων και ευρωπαϊκών πόρων. Οι παλιές προσεγγίσεις των προβλημάτων έχουν χρεοκοπήσει ιδεολογικά και πολιτικά. Η νέα οικονομία απαιτεί διαρκή δράση και συνεργασία μεταξύ Δημοσίου και ιδιωτών. Με ευελιξία και ταχύτητα στη λήψη αποφάσεων. Με κινητοποίηση πόρων από πολλές πλευρές εντός και εκτός της χώρας δημιουργούνται δουλειές για τους νέους ανθρώπους και πλούτος συνολικά για όλη την κοινωνία. Οι φίλοι του λαού, που κατόπιν ενεργειών τους προστατεύουν δάση και παραλίες, επιτυγχάνουν την εγκατάλειψη και την απαξίωσή τους και το μόνο που τελικά προσφέρουν είναι ανεργία και φτώχεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου