την εικοσαετία 1937 …1957
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Η ζωή στο χωριό Κάµπος Αβίας κατά την εικοσαετία
1937 -1957
Το χωριό Κάµπος Αβίας στο οποίο γεννήθηκα και έμαθα τα πρώτα γράμματα, κατά την πιο πάνω περίοδο, έσφυζε από ζωή και δραστηριότητα. Την ζωντάνια του αυτή την όφειλε στην αυτοδυναµία και την αυτάρκεια των κατοίκων του στην ικανοποίηση όλων, ή σχεδόν όλων των αναγκών της ζωής τους, αφού πολύ λίγα ήσαν εκείνα για τα οποία έπρεπε να καταφεύγουν στην γειτονική Καλαµάτα. Αλλά και αυτά ακόµη τα επροµηθεύοντο µε ανταλλαγή ή πώληση προϊόντων τους από τα οποία είχαν περίσσευμα όπως το λάδι.
Για τους νέους που γεννήθηκαν μετά το 1960 και αποτελούν το
µεγαλύτερο μέρος της σημερινής κοινωνίας του χωριού, είναι
άγνωστη η εικόνα της εποχής εκείνης και πιστεύω, ότι ούτε καν την υποψιάζονται, αν δεν έχουν ακούσει κάποιες διηγήσεις µεγαλυτέρων τους, αφού έφυγε χωρίς να αφήσει πίσω της
Η αυτάρκεια σε υλικά αγαθά, τροφής, ενδύσεως υποδήσεως αλλά και η δυνατότητα ικανοποιήσεως και άλλων αναγκών, όπως κοινωνικών, ψυχαγωγίας κ.λπ. μαζί µε τις δυσκολίες στις
μετακινήσεις, αφού το αυτοκίνητο ήταν ανύπαρκτο ή σπάνιο ακόµη.είχαν σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη μιας κλειστής κοινωνίας στην οποία η ζωή κυλούσε ήρεμα, μέσα στα πλαίσια των θεσµών της οικογένειας, της συγγένειας, της φιλίας, των εορτών και πανηγύρεων και των λοιπών αξιών, που γέμιζαν το «είναι» του ατόμου και το καθιστούσαν ικανό να μην το αγγίζει το αίσθημα της ανασφάλειας για το αύριο που είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της σηµερινής εποχής, και να μην το ωθεί σε διαρκή αναζήτηση και μανία φυγής, όπως συµβαίνει µε τους νέους κυρίως σήµερα.
Σκέφθηκα λοιπόν προς χάριν των νέων περισσότερο, να
σκιαγραφήσω την ζωή του χωριού κατά την περίοδο εκείνη, γιατί
είναι γνωστό ότι η γνώση γενικά του παρελθόντος οδηγεί στην
δημιουργία ενός καλύτερου µέλλοντος.
Την αφήγησή µου στήριξα στη µνήμη μου και µόνο και στη γνώση μου για τα πράγματα της εποχής εκείνης, και μόνο στην κατάρτιση των γενεαλογικών δένδρων επικαλέσθηκα τη βοήθεια του µεγαλύτερου αδελφού µου Σωτήρη και μερικών άλλων.
Την αφήγησή µου θα χωρίσω στα πιο κάτω κεφάλαια, ώστε ο
αναγνώστης να έχει την ευχέρεια να αναζητήσει εύκολα ο,τι τον
ενδιαφέρει περισσότερο.
Στο πρώτο κεφάλαιο θα αναφερθώ στα επαγγέλματα που υπήρχαν στο χωριό και δεν υπάρχουν σήµερα, τα οποία ικανοποιούσαν βασικές ανάγκες της ζωής, περιγράφοντας τα µέσα που χρησιµοποιούσαν οι ασκούντες αυτά για τη λειτουργία τους, καθώς και τα είδη και τις υπηρεσίες που παρήγοντο.
Αναφερόμενος στους επαγγελματίες, θα σταθώ λίγο περισσότερο σε κάποιες περιπτώσεις, όταν αυτοί που τα ασκούσαν ήσαν, ας το ειπώ έτσι, χαρισµατικοί ή ακόμη και ιδιόρρυθµοι, πάντα όµως µε αγαθή προαίρεση, και απλώς για να προσεγγίσω την πραγµατικότητα.
Επειδή όπως προανέφερα την αφήγησή μου στήριξα µόνο στη
μνήμη μου δεν είναι δυνατόν να αναφερθώ σε ακριβείς ημεροµηνίες και το μόνο που µπορώ να σηµειώσω είναι ότι όλα τοποθετούνται μέσα στην εικοσαετία από το έτος 1937 που σαν παιδί του Δημοτικού Σχολείου, άρχισα να καταγράφω στη μνήμη µου τη ζωή του χωριού, μέχρι το έτος 1957 που ένα µέρος της παλιάς ζωής είχε δώσει τη θέση της στη νέα κατάσταση που διαμορφώθηκε µε τις καινούργιες συνθήκες που προέκυψαν, από τις ραγδαίες εξελίξεις σε πολλούς τομεις. .
Στο δεύτερο κεφάλαιο θα καταγράψω τις βασικές καλλιέργειες
στις οποίες επιδίδονταν οι κάτοικοι, καθώς και τους τρόπους και τα μέσα που χρησιμοποιούσαν, µέχρι το τελικώς παραγόμενο προϊόν.
Επίσης θα αναφερθώ στα προϊόντα φυτικής προελεύσεως που
κάλυπταν τις διατροφικές τους ανάγκες
Στο τρίτο κεφάλαιο θα αναφερθώ στα ζώα που είχαν κοντά τους
οι κάτοικοι, τόσο εκείνα που τους παρείχαν τις υπηρεσίες τους όσο και εκείνα που µε τα προϊόντα τους και το κρέας τους συμπλήρωναν βασικό τομέα της διατροφής τους, γιατί χωρίς όλα αυτά τα ζώα, η ζωή θα ήταν προβληµατική, αν όχι αδύνατη.
Ακόμη στο κεφάλαιο αυτό, θα κάνω λόγο και για κάποια άλλα είδη του ζωικού βασιλείου που συνέβαλλαν στην κάλυψη των διατροφικών αναγκών των κατοίκων.
Στο τέταρτο κεφάλαιο θα καταγράψω διάφορα είδη που
παράγονταν στα πλαίσια της οικιακής οικονομίας και κάλυπταν
ποικίλες ανάγκες. Επίσης στο μέρος αυτό θα διαπραγματευθώ κάποια θέματα που δεν μπορούν να ομαδοποιηθούν και να καταταγούν σε κάποια µεγάλη κατηγορία.
Στο πέμπτο κεφάλαιο θα μιλήσω για την θρησκευτική και
κοινωνική ζωή των κατοίκων και για κάποια άλλα θέµατα που
άπτονται της δεύτερης από τις δυο κατηγορίες.
Στο έκτο και τελευταίο κεφάλαιο θα καταγράψω όλες τις
οικογένειες που υπήρχαν στην εικοσαετία που πραγματεύοµαι,
σκιαγραφώντας στοιχειώδη γενεαλογικά τους δένδρα.
Εδώ θα δώσω μιαν εξήγηση σ* αυτούς που θα μου κάνουν την τιµή να διαβάσουν το πόνημά µου, σχετικά µε τον λόγο που με έκανε να περιγράψω κάθε τι με περισσές λεπτομέρειες, κουραστικές ίσως.
Θα ξαναπω λοιπόν, ότι ξεκίνησα για να καταγράψω τις
βασικότερες πτυχές της ζωής ενός κόσμου που υπήρξε ζωντανός και δραστήριος για μια μεγάλη περίοδο, και μετά χάθηκε, χωρίς σχεδόν να αφήσει ίχνη.
Όταν άρχισα λοιπόν την προσπάθειά µου, διαπίστωσα µε δέος, ότι εγώ που έζησα τον κόσµο αυτόν σε όλο του το βάθος και τον ένιωσα στο πετσί μου, δεν μπορούσα να συμβιβασθώ με την ιδέα, ότι όσα θα γράψω γι αυτόν με γενικότητες, θα είναι κάτι σαν µνημόσυνο στη µνήµη του, όπως κάνουµε για τους προσφιλείς νεκρούς µας, που ξέρουµε ότι χάθηκαν οριστικά και αμετάκλητα.
Όχι είπα!
Θα τον περιγράψω µε όλες τις λεπτομέρειες, για να δώσω τη
δυνατότητα σε όποιον δεν τον γνώρισε και θέλει να τον ζωντανέψει και να τον ζήσει, έστω σε κάποια από τα κοµμάτια του, να μπορεί να το κάνει, βοηθούμενος από τις ακριβείς πληροφορίες μου, αρκεί να το πιστέψει, να το αγαπήσει και να το θελήσει.
"Ισως να ματαιοπονώ!
Αγωνιώ όμως γι" αυτόν τον τόπο και δεν βλέπω άλλη λύση, αν
θέλει να έχει κάποιο µέλλον, παρά μόνο αν στραφεί στο παρελθόν του, διδαχθεί απ, αυτό και δρομολογήσει µια καινούργια δική του
πορεία για το μέλλον. Με µοναδικό εισόδημα το λάδι και μάλιστα
όπως παράγεται και διατίθεται αυτό σήμερα, δεν μπορεί ο τόπος να κρατήσει κοντά του νέους ανθρώπους. Η μόνη ελπίδα νομίζω που μένει είναι να συνδυάσει την καλλιέργεια της ελιάς που είναι βασική, αλλά αναβαθμισµένη και µε ταυτόχρονη παραγωγή όλων εκείνων των προϊόντων φυτικών και ζωικών και ακόµη κάποιων υπηρεσιών, που είχε άφθονα κατά…την περίοδο που πραγµατεύοµαι σ' αυτό το βιβλίο.
Ως προς την καλλιέργεια της ελιάς, θα είχα ακόμη να προσθέσω,
ότι για να γίνει πιο αποδοτική και να µπορεί να στηριχθεί ο νέος
άνθρωπος σ* αυτήν, θα πρέπει, γιατί το απαιτούν οι καιροί, να
μετατραπεί σε βιοκαλλιέργεια με σοβαρές εγγυήσεις για τη συνεπή από όλους εφαρμογή της, χωρίς περιθώρια καταστρατηγήσεως των κανόνων που θα τεθούν.
Επίσης ως προς το λάδι θα πρέπει απαραιτήτως να γίνει
τυποποίηση αυτού και να αναζητηθεί αγορά ή αγορές στο εξωτερικό,όπου θα διατίθεται απευθείας από τον Ελαιουργικό Συνεταιρισμό που υπάρχει στο χωριό, του οποίου ο ρόλος θα πρέπει να αναβαθµισθεί, αρκεί να δεχθούν να μετάσχουν σαν στελέχη του πρόσωπα µε γραµματικά και επιστηµονικά προσόντα που όπως πληροφορούμε υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα, αλλά απέχουν και δεν συµµετέχουν
σήμερα.
Εκτός από τα ανωτέρω µπορούν ακόμη να αναπτυχθούν και άλλες δραστηριότητες που δεν συνδέονται υποχρεωτικά με τον τόπο, όπως π.χ. λειτουργία βιοτεχνίας κατασκευής δερματίνων ειδών µε διάθεση κυρίως των προϊόντων της εκτός περιοχής, μονάδα τυποποίησης και συσκευασίας τροφίμων που έχει περιθώρια µεγάλου κέρδους κ.ά.
Δεν γνωρίζω ακόμη, αν για τον αγροτουρισμό για τον οποίο πολλά λέγονται σε άλλα μέρη, υπάρχουν εδώ κάποιες προύποθέσεις αναπτύξεώς του, οπότε μπορεί και αυτός να συμβάλει στην προσπάθεια.
Με τα πιο πάνω των τελευταίων παραγράφων θέλησα να δώσω
απλώς ερέθισμα στους νέους και δημιουργικούς ανθρώπους του τόπου και να τους καλέσω να πάρουν στα χέρια τους τις τύχες του.
Μπορούν να πετύχουν. Αρκεί να το θελήσουν, να το πιστέψουν και να το τολμήσουν και το μέλλον θα τους δικαιώσει.
Και θα κλείσω, αγαπητέ αναγνώστη, το πόνηµά μου με τον
Επίλογο. Στο µέρος αυτό θα ήθελα να σημειώσω ότι θ' αφήσω πίσω το παρελθόν και θα κάνω κάποιες αναφορές στην επικρατούσα σήμερα κατάσταση στα πράγµατα του Κάµπου, αλλά και των άλλων οικισμών του Δήμοτΐ Αβίας και ακόμη θα κάνω προτάσεις, που µπορούν κατά την ταπεινή µου γνώμη να βοηθήσουν στη βελτίωση και οικοδόµηση ενός καλύτερου μέλλοντος.
Στα αναφερόµενα στον επίλογο, θα ήθελα να σηµειώσω, ότι δίδω µεγάλη σηµασία και έχω την αίσθηση πως παρουσίασα όλα τα προηγούµενα, ακριβώς για να μπορέσω να γράψω όσα σε αυτόν διατυπώνω, γιατί αφορούν το μέλλον του τόπου και την προκοπή του που είναι και ο μεγάλος μου στόχος.
Για το λόγο αυτό σε παρακαλώ αγαπητέ αναγνώστη αν
παραλείψεις να διαβάσεις κάποια μέρη του βιβλίου, ας µην είναι μέσα
σ, αυτά ο επίλογος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου