- ο ολετήρας
της παγκοσμιοποίησης -
Το παρόν άρθρο
μου αρχίζει με ένα ανορθόδοξο τρόπο, με την αναφορά ενός περιστατικού που
συνέβη σε μία συνάντηση που είχα το έτος 1991 σε ένα φιλικό σπίτι εις το Neustadt, μία μικρή πόλη του
Κρατιδίου Παλατινάτου της Γερμανίας, με
τον Διευθύνοντα Σύμβουλο μίας από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρίες της
Γερμανίας και του Κόσμου, με ένα ετήσιο τσίρο τώρα πλέον των 60 δις ευρώ. Ο προαναφερθείς, γνωρίζων το πρόσωπο μου,
αλλά και τις γνώσεις μου και σε θέματα Πολιτισμού, αίφνης μου είπε τα κάτωθι:
«κ.Δημητράκη, κατά την γνώμη μου, ο αιγυπτιακός πολιτισμός είναι ανώτερος του
ελληνικού!» Η απάντησή μου εις την απρόσμενη πρόκληση ήταν: «θα συμφωνούσα μαζί
σας σε αυτό που με είπατε, εάν με κατονομάζατε το όνομα μόνο ενός αιγύπτιου επιστήμονα
ή φιλοσόφου έναντι των χιλιάδων που ανέδειξε ο ελληνικός πολιτισμός!».
Αδυνατώντας να απαντήσει έληξε η όλη συζήτηση.
Αυτό που κάνει
τα όρη, τα χωριά και τη γη της Ελλάδος να φαίνονται ανάλαφρα και διάφανα είναι
το φως. Τα φως εις την Ιταλία είναι μαλακό, θηλυκό. Το φως εις την Ιωνία είναι πολύ χαριτωμένο γεμάτο από ανατολίτικη
λαχτάρα. Το φως εις την Αίγυπτο είναι παχύρευστο και φιλήδονο, δηλαδή λάγνο. Το φως όμως εις την Ελλάδα είναι γεμάτο
πνεύμα. Η ηλιοφάνεια εις την Ελλάδα και κυρίως εις το Αιγαίο είναι η
μεγαλύτερη εις τον πλανήτη. Τέτοιο φως βοηθά τον άνθρωπο να βλέπει και να
σκέφτεται καθαρά, να φέρνει τάξη εις το χάος, να δημιουργεί τον κόσμο, το
σύμπαν. Και κόσμος σημαίνει για εμάς τους Ελληνες το κόσμημα της ζωής, την
παλίντονο αρμονία του σύμπαντος.
Οι ‘Ελληνες,
ως ο εκλεκτός λαός του δημιουργού, είχαν την ευλογία να κατέχουν την περιοχή
εκείνη της Μεσογείου η οποία αναδεικνύει αυτά τα φυσικά χαρακτηριστικά που
εμπνέουν τον άνθρωπο: προς την δύση την νότια Ιταλία και παράλια της νότιας
Γαλλίας, προς ανατολάς την Μικρά Ασία και Εύξεινο Πόντο και Κύπρο, και εν
συνεχεία τις αποικίες εις την Β. Αφρική και την Ιβηρική Χερσόνησο.
Το φως που
φέρνει το πνεύμα και την δημιουργία είναι εκείνο που έκανε τους προγόνους μας
να σκέπτονται ολοκάθαρα, να εκφράζονται με απλά λόγια, τα έργα τους να είναι
μεστά, κατανοητά και διαχρονικά σε όλους τους ανθρώπους, σε αντίθεση με τους
σύγχρονους διανοούμενους, τα συγγραφικά έργα των οποίων, δυστυχώς και πολλές φορές είναι δυσνόητα όχι μόνον για
τους απλούς ανθρώπους, αλλά και από αυτούς τους ίδιους τους συναδέλφους τους. Η
παιδεία, η μάθηση και η γνώση ήταν κοινή σε όλους ανεξαιρέτως τους προγόνους
μας, ο δε χώρος της μάθησης ήταν μία στοά ανοιχτή προς την φύση, προς το φως
και το σύμπαν ή κατά την διάρκεια ενός
περιπάτου ή κάτω από ένα δένδρο, έτσι ώστε ο άνθρωπος να είναι πάντα δεμένος με την φύση, το φως, τον κόσμο
και το σύμπαν.
Οι πρόγονοί
μας κατέκτησαν τον κόσμο με το πνεύμα τους και δεν υπέταξαν αλλά ούτε επέβαλαν
την βία εις την ανθρωπότητα. Ο Μέγας Αλέξανδρος συνεπικουρούμενος από όλους
τους ‘Ελληνες, παρά το νεαρό της ηλικίας του, σεβάστηκε λαούς, ηγεμόνες και βασιλείς
και οραματίστηκε για πρώτη φορά εις την
ιστορία της ανθρωπότητας ένα παγκόσμιο οικουμενισμό.
Σε τι όμως
οφείλεται αυτή η οικουμενικότητα των Ελλήνων; Είναι η αγάπη και η λατρεία τους
προς τον άνθρωπο και την πατρίδα. Όποιος αγαπά την πατρίδα και τις ρίζες του,
αγαπά, καταλαβαίνει και σέβεται και τις
πατρίδες και τις ρίζες των άλλων ανθρώπων. Η
έννοια της οικουμενικότητας ως μία νέα και μοναδική, διαχρονική ιδέα των
Ελλήνων εκφράζεται ως ένα ωραιότατο πολύχρωμο μωσαϊκό εντός του οποίου
συνυπάρχουν όλοι οι λαοί και όλες οι πατρίδες του κόσμου. Κλασικισμός,
Ανθρωπισμός, Οικουμενισμός είναι το αιώνιο φωτεινό τρίπτυχο των Ελλήνων που
παρωθεί την συνείδηση της ανθρωπότητας.
Δυστυχώς όμως,
όπως γνωρίζουμε, η οικουμενικότητα κατά την διάρκεια της πορείας της
ανθρωπότητας δέχθηκε επιθέσεις όπως π.χ. του Αττίλα, αργότερα μετά το Μεγάλο Σχίσμα το 1054 τις 16
σταυροφορίες των Ευρωπαίων, οι οποίοι καταλήστευσαν το Βυζάντιο και τις
περιοχές της Μέσης Ανατολής και Β.Αφρικής, ακολούθησε ο Τζένγκις Χαν, και λίγο
μετά η αποικιοκρατία των Ευρωπαίων υποτάσσοντες και καταληστεύοντας επι αιώνες
και πάλιν δια της βίας σχεδόν όλο τον πλανήτη.
Η εφευρεθείσα τώρα νέα ιδέα της
παγκοσμιοποίησης, δήθεν ως το πιο τέλειο σύστημα διακυβέρνησης της
ανθρωπότητας, αποτελεί όχι μόνον μία νέα επίθεση κατά της ιδέας της
οικουμενικότητας, αλλά ως ήδη
διαφαίνεται, η μετατροπή και αυτού του πολύχρωμου μωσαϊκού του κόσμου σε ένα
τώρα μονόχρωμο ολόμαυρο μωσαϊκό, με την κατάργηση τώρα και της ρίζας του
ανθρώπου η οποία είναι η Πατρίδα του.
Η ισοπέδωση των πάντων θα έχει οδυνηρές και τραγικές συνέπειες για το
μέλλον της ανθρωπότητας. Η προπαγάνδα της καταστροφικής παγκοσμιοποίησης
δημιουργεί μία επικίνδυνη σύγχυση εις τις συνειδήσεις των ανθρώπων, οι οποίοι
δεν αντιλαμβάνονται πλέον ούτε τις αιτίες, αλλά ούτε και τις ευθύνες εκείνων
των ενόχων οι οποίοι δια των κερδοσκοπικών πολέμων σε άλλες περιοχές του
πλανήτη, καταστρέφουν τις Πατρίδες άλλων λαών, τους οποίους ξεριζώνουν και
αναγκάζουν να περιφέρονται σε άλλες χώρες ως πρόσφυγες ή δήθεν ως μετανάστες. Ο ολετήρας της παγκοσμιοποίησης μεταξύ των
μοιραίων συνεπειών δημιουργεί αφενός μεν μία αναρχία, αλλά και ένα επικίνδυνο
διχασμό, ακόμη και εις τις ίδιες εκείνες χώρες που ευθύνονται για την
καταστροφή άλλων πατρίδων και λαών, αλλά και εν συνεχεία και σε μία αναπόφευκτη
εμφύλια σύγκρουση μεταξύ των υπευθύνων ενόχων και των δήθεν «φιλοξενούμενων προσφύγων».
Περαίνων, θέλω
και πάλιν να επισημάνω, ότι η παγκοσμιοποίηση ως ένα δήθεν τέλειο σύστημα
διακυβέρνησης, αποτελεί ένα πολύ επικίνδυνο εγχείρημα για την τύχη και το
μέλλον της ανθρωπότητας. Οι αρχαίοι πρόγονοι μας αποστρέφονταν την τελειότητα
και την ισοπέδωση των πάντων. Όπως
γράφει και ο Νίκος Καζαντζάκης: η
τελειότητα είναι μία δύσκολη, επικίνδυνη σχοινοβασία ισορροπίας βάρους επάνω
από το χάος. Η παραμικρή μετατόπιση του βάρους προς τα δεξιά ή προς τα
αριστερά, και όλα καταποντίζονται.
Εις τις
δύσκολες στιγμές που διέρχεται τώρα η ανθρωπότητα, αλλά η Πατρίδα και ο Λαός
μας, εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες οφείλουμε τώρα να αντισταθούμε ολόψυχα με
αρραγή ενότητα, ομοφροσύνη και σθένος
απέναντι της επικίνδυνης προπαγάνδας και τις επιθέσεις του ολετήρα της
παγκοσμιοποίησης. Πρέπει να προτάξουμε την αγάπη μας, ναι και την λατρεία μας
προς την Πατρίδα και τις ρίζες μας, τις Αρχές και Αξίες, τις παραδόσεις και την
πίστη του Έθνους μας. Να φροντίζουμε για μία ενδελεχή ενημέρωση μας και για σωστές
πολιτικές επιλογές, να συνεισφέρομε ανιδιοτελώς βάσει των δυνατοτήτων μας εις
την κοινωνία και εις την ενδυνάμωση της τόσο υπέροχης Πατρίδας και του Λαού
μας, να υπερασπιζόμαστε και να αντιστεκόμαστε
σθεναρά κατά της επικίνδυνης υποταγής μας εις τον ολετήρα της
Παγκοσμιοποίησης.
Ο Ρήγας Φεραίος είπε: τους δούλους δεν τους παρασκευάζει μόνο το
δόρυ του κατακτητή, αλλά και των καταδυναστευομένων η αμάθεια.
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού-Ρεθύμνης) και θρακικής
καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές
Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Πολιτιστική Κληρονομιά εις την Αθήνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου