Μερικές Απλές Σκέψεις για την Αγιότητα

Μάιος 2001. Κλειδώνω το εργαστήριο και κατευθύνομαι στο αυτοκίνητο. Το μεσημέρι πρέπει να είμαι στο αεροδρόμιο να παραλάβω μια συνάδελφο που έρχεται από το πανεπιστήμιο του Hohenheim. Το Ελ Βενιζέλος έχει ανοίξει πρόσφατα και η πρόσβαση και αποχώρηση είναι μια μικρή δοκιμασία.

Παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής για Πάτρα ρωταω αν θέλει να σταματήσουμε κάπου για καφέ για να λάβω την απάντηση: πεινάω. Αναφέροντας τις επιλογές που είχαμε επέλεξε παραλιακή ταβέρνα στον Πλάτανο Κραχθίδος λίγο μετά την Ακράτα και πριν το Διακοφτο. Εκεί πήγαινα τα καλοκαίρια, στην αδελφή του πατέρα μου.

Στην τελική στροφή μετά την Ακράτα και πριν τον Πλάτανο (από την παλαιά εθνική οδό) η αποκάλυψη του κολπίσκου κάνουν την L. F. να αναφωνήσει: O my God. Η θέα είναι εκπληκτική ακόμα και για μένα που την έβλεπα από παιδί. Το επόμενο σ/κ ξεκλέβοντας λίγο χρόνο από τα εργαστηριακά την ξεναγώ στην Ηλεία ξεκινώντας από το λοφίσκο με το πυροφυλάκιο στην παραλία Κουνουπελίου. Στην αποκάλυψη της θέας ξανά η ίδια έκφραση θαυμασμού: O my God.

Τις επόμενες μέρες ήμασταν έξω αναζητώντας τα κατάλληλα δείγματα για επιστημονική έρευνα. Βγαίνοντας από ένα δάσος ήρθαμε αντιμέτωποι με έναν κάμπο γεμάτο αγριολούλουδα και μέσα στα χρώματα. Ήταν η σειρά μου να αναφωνήσω: O my God. Ήταν σαν από πίνακα βγαλμένος, του Ρέμπραντ. Πραγματική μαγεία, ατελείωτη ομορφιά. Κυριαρχούσε το κόκκινο με πράσινες, μωβ και κίτρινες πινελιές.

Και βεβαίως ξεκίνησε η επιστημονική συζήτηση.

Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι το ίδιο ερέθισμα είχαν δεχθεί και οι πρωτοΈλληνες αντιμετωπίζοντας την ίδια, τις ίδιες ομορφιές. Ο τόπος και οι εικόνες διεγείρουν κάποια εγκεφαλικά κέντρα. Όχι όλα, όχι σε όλους.

Το κατακόκκινο της παπαρούνας και το κίτρινο της οξαλίδας που οφείλεται; Στα γονίδια. Πουθενά αλλού. Οι πληροφορίες για το χρώμα, τον χρόνο σχηματισμού, το μέγεθος και την διάρκεια είναι πακεταρισμένες μέσα στα γονίδια.

Η έκφραση των γονιδίων και η συνακόλουθη ανάπτυξη των ανθέων (λουλουδιών) έρχεται φυσιολογικά με το φύτρωμα του σπόρου και την επακόλουθη ανάπτυξη του φυτού. Όλα είναι σε σειρά και προκαθορισμένα και βεβαίως όλες αυτές οι πληροφορίες είναι μέσα στα γονίδια.

Δεν έχουν όμως τα γονίδια τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Έχουν τον πρώτο λόγο αλλά όχι τον τελευταίο. Τον τελευταίο λόγο τον έχει το περιβάλλον. Το αν θα φυτρώσει ένας σπόρος και στην συνέχεια αναπτυχτεί σε φυτό εξαρτάται από το περιβάλλον και συγκεκριμένα από την θερμοκρασία, την υγρασία, την σχετική υγρασία, το οξυγόνο, το διοξείδιο του άνθρακα, την διαθέσιμη τροφή, την ακτινοβολία, την φωτοπερίοδο, τον ανταγωνισμό για θρεπτικά και χώρο, την ύπαρξη παθογόνων μικροοργανισμών και μερικούς ακόμα παράγοντες. Δεν είναι μια απλή διαδικασία το φύτρωμα και η ανάπτυξη ενός φυτού ή η βλάστηση του ζωοοσπορίου και η συνεπακόλουθη ανάπτυξη του περονόσπορου. Περνούν κυριολεκτικά από σαράντα κύματα.

Με μείον δέκα δεν θα φυτρώσει η παπαρούνα και με 35β κελσίου δεν θα ανθίσει και παράξει ομαλά η φράουλα. Όλοι οι οργανισμοί έχουν ένα εύρος και μια άριστη θερμοκρασία και σχετική υγρασία για να αναπτυχτούν ομαλά. Και βεβαίως είναι και το θέμα της τροφής. Αν αμφότερα δεν έχουν στην διάθεση τους θρεπτικά στοιχεία (μακροστοιχεία και ιχνοστοιχεία) δεν θα αναπτυχτούν κανονικά τα άνθη και δεν θα σχηματιστούν κανονικά οι ανθοκυανίνες και όλες οι χρωστικές που κάνουν κάποια τοπία να φαίνονται λες και βγήκαν από τον Παράδεισο.

Δηλαδή η πληροφορία διαφοροποίησης, εξέλιξης και ανάπτυξης βρίσκεται πακεταρισμένη στα γονίδια αλλά η έκφραση της (η υλοποίηση της) εξαρτάται από την διαθέσιμη τροφή και το περιβάλλον.

Και ερχόμαστε στον άνθρωπο.

Παρατηρώντας δίδυμους, αδέλφια και μοναχοπαίδια σε όμοιες και διαφορετικές συνθήκες διαπιστώνουμε αποκλίνουσες συμπεριφορές που καταδεικνύουν ότι ένα μεγάλο μέρος του χαρακτήρα μας οφείλεται στις πακεταρισμένες πληροφορίες που βρίσκονται στα γονίδια.

Αν δεχτούμε ότι το 50% του χαρακτήρα μας οφείλεται στα γονίδια, το άλλο 50% που οφείλεται; Στο περιβάλλον φυσικά. Οικογένεια, Σχολείο, Κοινωνία, Συγγενείς, Φίλοι.

Γι αυτό η ΠΑΙΔΕΙΑ, η σωστή παιδεία, είναι σημαντική. Θα βελτιώσει τους κακούς χαρακτήρες και θα κάνει ακόμα καλυτέρους τους καλούς.

Έτσι λοιπόν, ένας άνθρωπος με κακές πληροφορίες στα γονίδια του για τον χαρακτήρα του αν βρεθεί σε κακό περιβάλλον τότε πιθανόν να εξελίχθη σε εγκληματία, αν βρεθεί σε καλό περιβάλλον πιθανόν να μάθει να αγωνίζεται για να βελτιώσει τα άσχημα χαρακτηριστικά.

Αν ένας άνθρωπος με καλές πληροφορίες στα γονίδια γεννηθεί σε κακό περιβάλλον τότε πιθανόν να εξελίχθη σε μικροκακοποιό και αν βρεθεί σε καλό περιβάλλον πιθανόν να εξελιχτεί πνευματικά και μάλιστα σε υψηλά επίπεδα.

Στην ΑΓΙΟΤΗΤΑ τώρα.

Η Αγιότητα ή η Εγκληματικότητα ή η Μεσότητα είναι ξεκάθαρο ότι είναι κατά το ήμισυ προκαθορισμένη. Η συνέχεια είναι θέμα περιβάλλοντος και περιβαλλοντικών επιδράσεων (σχολείο, οικογένεια κλπ). Καλό περιβάλλον (ευλαβείς γονείς) θα έχει θετικές συνέπειες αλλά κακό περιβάλλον ίσως αναστείλει την πορεία.

Και εδώ προκύπτει ένα ερώτημα.

Ποιος είναι περισσότερο Άγιος; Ένας που τα γονίδια του του είχαν εξασφαλίσει κατά το ήμισυ τις προϋποθέσεις ή ένας που τα γονίδια του φέρουν πληροφορίες και οδηγούν σε παραβατικά χαρακτηριστικά και ο οποίος μεγαλώνοντας (και με κάποια αφορμή) αγωνίζεται και προσπαθεί να τα διορθώσει και να τα αλλάξει;

Η Δικαιοσύνη του Θεού είναι προφανές ότι δεν έχει σχέση με την Δικαιοσύνη του Άνθρωπου και είναι απόλυτα φυσιολογικό καθώς εμείς οι άνθρωποι έχουμε μερική εικόνα και ελλιπέστατες γνώσεις. Έχεις άποψη όταν έχεις ολοκληρωμένη εικόνα. Όταν δεν έχεις ολοκληρωμένη εικόνα τότε θα προβείς σε λάθος συμπεράσματα.

Η φτώχεια και η δυστυχία θα καταπολεμηθούν μονό με την σωστή παιδεία και η πνευματική εξέλιξη του άνθρωπου εξασφαλίζεται επίσης από την σωστή και μόνο παιδεία. Δεν είναι τυχαίο που ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος είπε: αν οι γονείς διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους και τα παιδιά τα δικά τους παιδιά τότε οι άνθρωποι θα καταλήξεων να είναι άγιοι.

Μας κάνει όμως η γνώση καλυτέρους ανθρώπους;

Όχι. Η προσπάθεια μας κάνει.

Με εκτίμηση και πολλές ευχές για Καλή Ανάσταση.

Δρ Θεοφάνης Α. Τσαπικούνης