Σύνταγμα της Ελλάδας

Μετά από πολύ καιρό βρήκα τον χρόνο και έριξα μια ματιά στο Σύνταγμα της Ελλάδας.

Η λέξη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ αναφέρεται μόνο μια φορά, στην αρχή, στο πρώτο άρθρο. Βεβαίως αναφέρεται αναρίθμητες φορές μέσω της έκφρασης Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Η λέξη ΑΝΑΠΤΥΞΗ δεν αναφέρεται πουθενά. Βεβαίως αναφέρεται σαν δεύτερος όρος και συνθετικό έκφρασης.

Η λέξη ΠΑΙΔΕΙΑ αναφέρεται μια φορά στο άρθρο 16 και την παράγραφο 2. Λίγες λέξεις και τέλος. Καμιά άλλη αναφορά μέχρι το τέλος.  

Η λέξη ΥΓΕΙΑ αναφέρεται μια φορά στο άρθρο 21 και την παράγραφο 3. Φευγαλέα.

Η λέξη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ δεν αναφέρεται πουθενά. Αντ αυτού χρησιμοποιείται η έκφραση Δικαστική Εξουσία. Βεβαίως αναφέρεται σαν δεύτερος όρος και συνθετικό έκφρασης.

Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ των ΕΞΟΥΣΙΩΝ δεν αναφέρεται πουθενά. Έντεχνα όμως διαχωρίζουν Βουλή, Νομοθέτηση και Κυβέρνηση.

Οι λέξεις ΣΕΒΑΣΜΟΣ αναφέρεται σαν δεύτερος όρος ή συνθετικό έκφρασης.  Η λέξη ΥΠΑΚΟΗ αναφέρεται σαφέστατα. Η λέξη ΕΥΘΥΝΗ, ΚΑΘΗΚΟΝ και ΗΘΙΚΗ αναφέρονται αλλά σαν δεύτερος όρος και συνθετικό έκφρασης.. η λέξη ΑΡΕΤΗ δεν υπάρχει πουθενά.

Είναι το απόλυτο κομματικό εγχειρίδιο με σκοπό την διατήρηση του κομματικού κράτους και γίνεται σαφές σε όποιον το διαβάσει καθώς το μεγαλύτερο μέρος είναι αφιερωμένο σε πολιτικές και κομματικές διαδικασίες.

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ απλά δεν υπάρχει.

Η ΕΞΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ απλά δεν υπάρχει.

Το ΣΥΝΤΑΓΜΑ μας είναι απλά ένα εγχειρίδιο. Ένα εγχειρίδιο που βοηθά τους πολιτικούς  και τις ανερχόμενες ολοπαρασιτικές παραφυάδες τους σε μια αέναη βιώσιμη γι αυτούς ύπαρξη. Εξασφαλίζει δηλαδή ένα κομματικό κράτος.

Το χειρότερο όμως είναι αλλού. Όλοι αυτοί οι πολιτικοί και οι εκκολαπτόμενες ολοπαρασιτικές παραφυάδες τους, είναι από εμάς. ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ.

Και ίσως, το χειρότερο κομμάτι της πατρίδα μας,  προφανώς ο χειρότερος εαυτό μας.

Με εκτίμηση

Θεοφάνης Α. Τσαπικούνης