Συνέλληνες, όλη η μεταπολίτευση μας έχει προδώσει! Ευθύνονται όλοι
οι πρωθυπουργοί από τον «εθνάρχη» και τους υπολοίπους μέχρι τον σημερινό
πρωθυπουργό, που βρήκε να πει για να τον ακούσουν τ’ αφεντικά μας της Ευρώπης,
ότι «προχωρεί καλά η πολυπολιτισμικότητα», όπως κι ο ίδιος διαπίστωσε στην
παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου 2019.
Ό, τι διαβάσετε εδώ προέρχεται από τις
πρώτες 39 σελίδες βιβλίου του Ηλία Ιωάννου Ηλιόπουλου,
Ιστορικού-Διδάκτορα Πανεπιστημίου Μονάχου και τέως καθηγητού Σχολής Εθνικής
Αμύνης, με τίτλο: «Μεταναστευτική εισβολή και Ελληνική κρίση». Ξεκίνησα τις
περιλήψεις από τις τελευταίες σελίδες, γιατί στην κατάσταση που βρισκόμαστε με
την Τουρκία θα καταλάβετε πολλά:
Ενθυμείσθε το 2003-2004 που διευρύνθηκε
η Ευρωπαϊκή Ένωση με 10 νέα μέλη από Ανατολική, Κεντρο-Ανατολική και
Νοτιο-Ανατολική Ευρώπη και δύο Μεσογειακά την Κύπρο και τη Μάλτα; Λοιπόν, τούτο
το γεγονός αναστάτωσε τις Ισλαμικές χώρες! Ναι, καλά διαβάζετε: Ενοχλήθηκαν,
λέει, οι Αραβο-Μουσουλμάνοι γιατί με την ένταξη άλλων δέκα κρατών α)θα λιγόστευαν τα κονδύλια που
έπαιρναν από την ΕΕ τα διεφθαρμένα καθεστώτα των χωρών τους και β)πολύ σημαντικότερο, θα αναχαιτίζονταν οι δικές τους
μουσουλμανικές ροές προς την Ευρώπη, άρα και ο Ισλαμικός εποικισμός!
Ήταν βέβαιο πως οι Ευρωπαϊκές χώρες θα προτιμούσαν για εργασία νόμιμη ή μη την
είσοδο των λευκών και ομοθρήσκων Πολωνών, ή Τσέχων ή Σλοβένων κλπ. παρά αυτών
από την Τουρκία και άλλες μουσουλμανικές χώρες.
Γι’ αυτό, η Υπερεθνική Γραφειοκρατική και
Χρηματοπιστωτική Ελίτ της ΕΕ φρόντισε, αμέσως, να καθησυχάσει τους
«πικραμένους» φίλους της και, μέσα στον Φεβρουάριο του 2003, η λεγόμενη
«Ευρώ-Μεσογειακή Επιτροπή Μελέτης» της
ΕΕ τους διαβεβαίωνε κατά λέξιν ότι «… οι
κύριες πηγές μεταναστεύσεως για τις επόμενες δύο ή τρεις δεκαετίες θα ήταν
πρωτίστως η Τουρκία (υποψήφιο μέλος) και προ πάντων οι Μεσογειακές
Αραβικές χώρες». Όσον αφορά
για τα Δυτικά σύνορα της Ελλάδος πως είναι σύνορα και της ΕΕ απέφυγαν τότε
εσκεμμένως να συζητήσουν το θέμα στην ίδια επιτροπή αλλά, είπαν, «κάποτε στο
μέλλον θα πρέπει να ληφθεί μία απόφαση σχετικά με τα «όρια», χωρίς να
κατασκευασθεί ένα φρούριο»!
Μήπως αναρωτιέσθε με ποιο δικαίωμα και
γιατί τόλμησαν να παραπονεθούν οι μη Ευρωπαίοι; Κι όμως Έλληνες, πάνε χρόνια
πολλά που το Διευθυντήριο των Βρυξελλών αποφασίζει για μας χωρίς εμάς! Ξεχάσατε
το 2000 που οι Δανοί με δημοψήφισμα αρνήθηκαν το ευρώ και τάχθηκαν υπέρ της πλήρους
εθνικής τους κυριαρχίας; Ξεχάσατε πως έκαμε το ίδιο και η Ολλανδία με
δημοψήφισμα το 2001 και μετά το Βέλγιο με εκλογές; Κι όμως, αγνόησε όλες τις
αντιρρήσεις των λαών της Ευρώπης η «Νομενκλατούρα» των Βρυξελλών, άλλους τρόπους
εμπνεύσθηκε για να περάσει το δικό της και άλλους νόμους ψήφισε για να μας
ποδηγετήσει…
Σ’ αυτά τα δικά της που σκόπευε να
προωθήσει πριν από 40 -50 χρόνια ήταν το σχέδιο της μεταφύτευσης
του Ισλάμ στην Ευρώπη και της
αποδόμησης της φυλετικής και της πολιτισμικής ταυτότητας του Ευρωπαίου
ανθρώπου! Τότε ακόμη λεγόταν Ευρώπη των Εννέα
(Ιταλίας-Γαλλίας-Ολλανδίας-Βελγίου-Λουξεμβούργου- Δυτ. Γερμανίας-Δανίας-Αγγλίας-Ιρλανδίας)
γνωστή μας ως ΕΟΚ που, από τη δεκαετία του 1970, έχει προκαλέσει τα σημεία και
τα τέρατα που ζούμε σήμερα…
Πρώτα, λοιπόν, στη Σύνοδο του
Στρασβούργου (Ιούνιο του 1975) εκδίδει ένα περιοδικό με Πρόεδρο Γάλλο και
με σκοπό την πολιτισμική και οικονομική συνεργασίας της Ευρώπης και του
Αραβικού κόσμου. Το περιοδικό λεγόταν «Γαλλία- Αραβικές χώρες» (France – Pays Arabes). Μπορεί να το
έχετε ακούσει με τον υπότιτλο «Euarabia» για συντομία.
Ακούστε και το πιο ενδιαφέρον: Στα κύρια
εφαρμοστέα μέτρα της συμφωνίας την πρώτη θέση είχε το πεδίον της
μεταναστευτικής πολιτικής! Διαβάσετε
τώρα, ποίες ήταν στη σειρά οι συμφωνίες που εγκατέστησαν όλες τις φυλές της γης
στην Λευκή Ευρώπη:
1)Επιβάλλεται, κιόλας από την πρώτη Σύνοδο του Στρασβούργου, (Ιούνιο 1975) μία
κατά λέξιν μέσο-μακροπρόθεσμη πολιτική οικονομικής συνεργασίας (μεταξύ ΕΟΚ - Αραβικού
Κόσμου), που θα βασίζεται αφ’ ενός σε αραβικές εφεδρείες ανθρωπίνου
δυναμικού και πρώτες ύλες, από
δε την Ευρώπη σε τεχνολογία και «management». Τον ίδιο μήνα,
μάλιστα, πήγαν οι της ΕΟΚ στο Κάϊρο και συνέταξαν μνημόνιο – υπόμνημα σε τρία
πεδία πολιτικής: Εργασία, συνθήκες
εργασίας και διαβίωσης καθώς και ευεργετήματα κοινωνικής πρόνοιας. Έπραξε
δηλαδή εκείνη η ΕΟΚ τα πάντα , ώστε η Ευρώπη να πάψει να είναι μία διακριτή
οντότητα, αλλά να γίνει τμήμα ενός Ευρώ-Αραβικού υβριδίου!!!
2)Αρχίζει από τον ίδιο χρόνο να συζητείται
το θέμα μόνιμης διαμονής και εξομοίωσης των Μουσουλμάνων μεταναστών με τους
αυτόχθονες Ευρωπαίους, ενώ τον επόμενο χρόνο κιόλας τίθεται νόμος από την πρωτοπόρο Γαλλία επί Προεδρίας Ζισκάρ
Ντ’ Εσταίν (Απρίλιος 1976), υπέρ
της οικογενειακής επανένωσης των
μεταναστών.
3)Ακολούθησε το Σεμινάριο της Ενετίας (1977) με ένα αθώο τίτλο «Μέσα και
μορφές για τη διάχυση στην Ευρώπη της Αραβικής γλώσσας και του Λογοτεχνικού
Αραβικού Πολιτισμού», γεγονός που εσήμανε και την αρχή μιας ευρείας
Ισλαμικής μετανάστευσης προς την Ευρώπη, όπου χτίστηκαν και
πανεπιστημιακές έδρες Ισλαμικής διδασκαλίας. Στη συνέχεια η Ελίτ των
Βρυξελλών επιθυμούσε διακαώς και εζήτησε (ρητώς)! να εισαγάγουν οι Μουσουλμάνοι
στις χώρες υποδοχής τον δικό τους τρόπο ζωής, τα ήθη και τα έθιμά τους!
4)Επόμενος σταθμός ήταν το περίφημο Συμπόσιο του Αμβούργου (1983) τα
σεμινάρια του οποίου αποτελούν, κατά τον συγγραφέα, ηθικό και ψυχολογικό
αφοπλισμό της Ευρώπης! Υποστήριξαν οι Μουσουλμάνοι πως απαιτείται πληρέστερη
κατοχύρωση και αυτών και των οικογενειών τους: «Από τη μεταχείριση και την
διαβίωση ως την εργασία, τα ημερομίσθια, τα δικαιώματα του συνέρχεσθαι και την
εξασφάλιση του υψηλότερου επιπέδου ευημερίας»!
5)Στα πλαίσια, επίσης, του Ευρώ-Αραβικού Διαλόγου και της εξομοίωσης κι ευημερίας
των Ισλαμιστών με τους Ευρωπαίους ιδρύθηκε
στη Γρανάδα το 1994 η πρώτη
Ευρώ-Αραβική Σχολή Διοικήσεως
Επιχειρήσεων», με υποχρέωση μάλιστα της Μαδρίτης να αναλάβει τη
χρηματοδότηση από κοινού μετά των Βρυξελλών, άρα με χρήματα ημών των ιθαγενών
Ευρωπαίων φορολογουμένων!
6)Συνεχίστηκαν οι δεσμεύσεις της ΕΕ
απέναντι των Μουσουλμάνων με τη λεγόμενη «Ευρώ-Μεσογειακή
Διάσκεψη της Βαρκελώνης (Νοέμβριο του 1995) και τη «Διακήρυξη της
Βαρκελώνης» που ακολούθησε, καθώς και τη
Σύνοδο της Δαμασκού (Ιούλιο του
1998).
Συνέλληνες, η Βαρκελώνη, κατά τον συγγραφέα Ηλία Ι. Ηλιόπουλο, απετέλεσε το
ορόσημο στη θλιβερή ιστορία ψυχολογικού, ηθικού και ιδεολογικού αφοπλισμού της
Ευρώπης και της παράδοσής της στον Ισλαμικό εποικισμό! Γιατί; Διότι ως συνέχεια
και κάτω από τον απατηλό όρο της μετανάστευσης η ΕΕ εξήγγειλε ως πρώτη
προτεραιότητα τη «μάχη κατά του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και της μη ανοχής».
Όμως, όλο τούτο είναι απαράδεκτο,
γιατί συνετέλεσε στο να ευνουχίσουν οι θεότρελοι
της Υπερεθνικής
Ελίτ των Βρυξελλών εμάς, τους αυτόχθονες Ευρωπαϊκούς λαούς! Δεν γίνεται να
επιτρέπουμε στους μετανάστες -εποίκους να προπαγανδίζουν δημοσίως την επιβολή
του Ισλαμικού Νόμου (Shari’ a)! Αλλά πώς να μας φερθούν διαφορετικά οι μετανάστες,
αφού τους πρόσφεραν «γην και ύδωρ» οι Εθνομηδενιστές της Ευρώπης;
Γράφει ο Ηλίας Ηλιόπουλος ότι ανάμεσα σε τόσες πολιτικές προτάσεις και
εισηγήσεις που συνυπόγραψαν τα δύο μέρη, δεν υπάρχει ούτε μία (1), που να αφορά
υποχρέωση των αλλοδαπών ή προσπάθεια των αλλοδαπών να προσαρμοσθούν στα ήθη και
τις αξίες της Ευρωπαϊκής κοινωνίας που τους φιλοξενεί!!!
Συνέλληνες, γι’ αυτό σας είπα πως ευθύνονται όλοι οι πρωθυπουργοί! Είναι
υπεύθυνοι όλοι, γιατί αποδέχτηκαν όλες τις συμφωνίες της ΕΕ με τους
Μουσουλμάνους ! Τις ήξεραν και αδιαφόρησαν για το Ελληνικό έθνος! Και μην πει
κανείς πως μπορεί να μην ήξεραν αυτές τις συμφωνίες, γιατί κανείς μας δεν θέλει
ένα πανύβλακα ηγέτη. Ούτε βλάκες
Ευρωβουλευτές θέλουμε, ούτε σχέση καμμία με την Ευρωβουλή τυράννων!!! Να αποχωρήσουμε και να τους διαγράψουμε όλους!!!
Συμπατριώτες το 2021 μας καλεί σε αναδιάταξη και ανασύσταση και
Συνταγματική Εθνοσυνέλευση για να συνεχίσουμε τον αγώνα που ξεκίνησαν οι
πρόγονοί μας τον Μάρτιο του 1821.
Επειδή, φέτος, η προκληθείσα πανδημία δεν θα μας επιτρέψει τον εορτασμό της 25ης
Μαρτίου, το πεπρωμένο των Ελλήνων μας καλεί του χρόνου (25η Μαρτίου
του 2021) να συγκεντρωθούμε για να
γιορτάσουμε την Ελευθερία και την Ανάσταση του γένους!
Αθήνα 11 – 3 – 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου