Αποσπάσματα από το άρθρο με τίτλο: Αλήθεια, θέλουμε χαρισματικούς ηγέτες;
«Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου». (Αβραάμ Λίνκολν, 1809-1865, Αμερικανός πρόεδρος)
Με συνθήματα όπως «η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες», «Εδώ και τώρα Αλλαγή», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και «Εξω οι βάσεις του θανάτου», το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές του 1981 με ένα τεράστιο ποσοστό 48,07% και διαφορά από τη Ν.Δ. 12,2 μονάδων και από τότε άρχισε η καταστροφή της χώρας.
Η πρώτη μεγάλη και καταστροφική αλλαγή ήλθε από το υπουργείο Εσωτερικών με υπουργό τον Μένιο Κουτσόγιωργα. Καταργήθηκαν οι Γενικοί Διευθυντές καριέρας και αντικαταστάθηκαν από διορισμένους Γενικούς Γραμματείς, συνεπικουρούμενους από τους πρασινοφρουρούς που βρίσκονταν σε παρακείμενα δωμάτια. Οποιαδήποτε απόφαση έπρεπε να έχει την έγκριση των πρασινοφρουρών. Ετσι άρχισε το γκρέμισμα της ιεραρχίας στο Δημόσιο και η απόλυτη κομματικοποίησή του.
Ακολούθησε η θεοποίηση των συνδικάτων και η απόλυτη κυριαρχία των, με σημαντικές οικονομικές επιπτώσεις. Ξαναθυμίζω την Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή (ΑΤΑ) των μισθών, ανεξάρτητα από την παραγωγικότητα. Ευτυχώς, έπειτα από μερικά χρόνια ανέλαβε υπουργός Οικονομικών ο Κώστας Σημίτης και σταμάτησε τον κατήφορο. Τα αποτελέσματά του όμως ήταν ήδη φανερά στην ελληνική οικονομία. Η δραχμή έχανε την αξία της και έτσι ουσιαστικά φτωχαίναμε, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Η ισοτιμία δολαρίου - δραχμής το 1981 ήταν 55,4 δραχμές και έφτασε το 1985 στις 138,1 δραχμές, δηλαδή υποτιμήθηκε κατά 149%! Αυτά ήταν τα αποτελέσματα της αλόγιστης οικονομικής πολιτικής.
Κάπως μετριάστηκε η κατρακύλα το 1990 όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση ο «μη χαρισματικός» Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο οποίος με την ισχνή πλειοψηφία του ενός δανεικού βουλευτή, δεν πρόλαβε να κάνει πολλά πράγματα. Σας θυμίζω ότι προσπάθησε να ιδιωτικοποιήσει τις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας (μεταξύ άλλων), αλλά οι συνδικαλιστές Σταμουλοκoλλάδες ξεβράκωσαν τους οδηγούς που ήθελαν να πάρουν την τύχη στα χέρια τους. Αυτή ήταν η δύναμη των συντεχνιών τότε, που συνεχίστηκε και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Τον μη χαρισματικό Μητσοτάκη διαδέχθηκε ο χαρισματικός αλλά άρρωστος Παπανδρέου και η χώρα μπήκε στον αυτόματο πιλότο με μαντζούνια και άλλες δοξασίες. Ακολούθησε το 1996 ο μη χαρισματικός Κώστας Σημίτης, ο οποίος με το «μπλοκάκι» του έβαλε τάξη στη χώρα στην πρώτη περίοδο που κυβέρνησε. Στη δεύτερη περίοδο (2000-2004) τα πράγματα χαλάρωσαν λιγάκι.
Ακολούθησε η περίοδος του (χαρισματικού;) Καραμανλή, ο οποίος μάλλον άφησε τη χώρα στον αυτόματο πιλότο που οδήγησε στα εξωφρενικά ελλείμματα. Τα υπόλοιπα είναι πολύ γνωστά. Από το 2009 παιδευόμαστε γιατί ποτέ δεν πιστέψαμε τους πραγματιστές ότι «εμείς φταίμε για τη χρεοκοπία μας», αλλά πιστέψαμε τους κατά καιρούς χαρισματικούς και τους λαοπλάνους που μας χάιδευαν τα αυτιά με ουτοπικές υποσχέσεις.
Μέχρι που πάρα πολλοί πίστεψαν τον «χαρισματικό» Τσίπρα, ο οποίος υποσχέθηκε ότι «θα καταργούσε τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο», ότι «ο ΕΝΦΙΑ δεν διορθώνεται αλλά καταργείται», ότι «εμείς θα βαράμε τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν»,
Σύμφωνα με τους αρχαίους προγόνους μας: Εξυπνάδα που δεν συνοδεύεται από σοφία, είναι πανουργία.
Κοροϊδεύει ασύστολα τους πάντες. Με ψέματα κατέλαβε την κυβέρνηση, με ψέματα συνεχίζει να κυβερνά και με ψέματα προσπαθεί να παραμείνει στην εξουσία. Είναι πραγματικά αδιανόητο ότι ύστερα από τέσσερα και πλέον χρόνια που ο Σύριζα κυβερνά και έχουμε διαπιστώσει ότι διακατέχεται από μια ξεπερασμένη κομμουνιστική ιδεοληψία, υπάρχουν συμπολίτες μας που εξακολουθούν να τον υποστηρίζουν.
Μας έχει ταράξει στους φόρους και στις εισφορές προκειμένου να δημιουργεί πλεονάσματα για να μοιράζει επιδόματα σε ορισμένες κατηγορίες που πιστεύει ότι είναι οι ψηφοφόροι του. Εχει αλώσει με κάθε δυνατό τρόπο το Δημόσιο και συνεχίζει τις καταστροφικές προσλήψεις ναρκοθετώντας το μέλλον της χώρας. Τίποτα όμως δεν τον νοιάζει, ούτε τον σταματά. Γνωρίζει ότι τις επόμενες εκλογές (όποτε γίνουν) θα τις χάσει με μεγάλη διαφορά και προσπαθεί να παρατείνει την παραμονή του μέχρι τη συνταγματικά επιτρεπόμενη ημερομηνία.
Αλήθεια, θέλουμε χαρισματικούς ηγέτες;
http://www.kathimerini.gr/1019386/opinion/epikairothta/politikh/alh8eia-8eloyme-xarismatikoys-hgetes
ΠΟΛΙΤΙΚΗ 14.04.2019 :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου