Ο Κανονισμός της Βουλής βοά: «Μη μου άπτου»!

Το Σύνταγμα της Ελλάδος, ο Κανονισμός της Βουλές, αλλά και κάθε Νόμος θεσπίζονται για να διατηρούν σταθερές καταστάσεις  και διευκολύνσεις του κοινού, με απόλυτην αντικειμενικότητα και ποτέ με ίδιον σκοπόν. Οι Νόμοι  λόγω των συνεχών εξελίξεων σε όλους τους τομείς ίσως χρειαστούν κάποτε, αργά και κάπου κάποιαν προσαρμογήν. Το θλιβερόν φαινόμενον των τροπολογιών, ουσιαστικώς πολιτικών ρουσφετιών πρέπει να παύσει αμεσώτατα! Δεν συνάδει με την ομαλήν νομοθετικήν λειτουργίαν. Το Σύνταγμα ο βασικός Καταστατικός χάρτης της χώρας πρέπει να είναι σεβαστόν και να μη αλλάζει ευκόλως και πυκνά, με σκοπόν να ικανοποιηθούν πολιτικές επιδιώξεις μη αρεστές στο σύνολον του Ελληνικοί Λαού.

Το Σύνταγμα είναι αδιακρίτως δι όλους τους ΄Ελληνες. Μεροληπτική τροποποίηση είναι βαρυτάτη πολιτική εκτροπή. Και η μελετωμένη νυν τροποποίηση πρέπει να γίνει βραδέως και μετά σωφροσύνης με την συγκατάνευση πασών των πολιτικών πτερύγων της Βουλής.

Ο Κανονισμός λειτουργίας του Ελληνικού  Κοινοβουλίου είναι το δεύτερον βασικόν Νομοθέτημα.  Και αυτός πρέπει να τροποποιείται λίαν σπανίως αν παραστεί ανάγκη, μάλλον κάτι το πολύ αραιόν. Η ξαφνική τροποποίηση που επεχειρήθη, δεν είχε καμμίαν απολύτως δικαιολογητικήν βάση. Και δικαίως σταμάτησε, έστω αναρμοδίως!! Σκοπός ήταν να διασωθούν οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες δύο μικρών Κομμάτων. Στα εσωτερικά των δύο αυτών Κομμάτων συνέβησαν καταστάσεις, παραβιάζουσες τον Κανονισμόν της Βουλής. Επομένως έπρεπε να υποστούν τις συνέπειες. Γι’ αυτό άλλωστε θεσπίσθηκαν. Δεν αλλάζει σε μιαν νύκταν ο Ποινικός Νόμος για να διαφυλάξει σε  ατιμωριπησπίαν παραβάτην των διατάξεων αυτού. Κάτι ανάλογον επεχειρήθη με τον Κανονισμόν της Βουλής. Όχι αλλαγές για εύνοιαν Κοινοβουλευτικών Ομάδων. Γνωρίζουν τις συνέπιες  οι υπεύθυνοι. Και αν υποπέσουν σε παραπτώματα πρέπει να τιμωρηθούν, κατά μείζονα λόγον, παρά να επιδιωχθεί αποτροπή τιμωρίας!!!  Αν δε ο εκδιωκόμενος ή οικειοθελώς αποχωρών Βουλευτής από  το Κόμμα του παρέδιδεν αμέσως την έδραν δεν θα υπήρχεν το πρόβλημα για το οποίον ηθέλησαν αλλαγήν Κανονισμού. Την 1^ην Φεβρουαρίου ανηρτήθη στο διαδίκτυον άρθρον μας για το αθέμιτον της ανεξαρτητοποιήσεως Βουλευτών. Επ’ αυτού έπρεπε να εγκύψει ο Πρόεδρος της Βουλής και όχι να καλύψει ποικιλοτρόπως Βουλευτές!!

Μελέτη για τροποποίηση Συντάγματος και Κανονισμού της Βουλής αλλά και Νόμων κατ’ επέκταση, έπρεπε να γίνονται με σύνεση και με μακροχρόνιον συζήτηση. Και η διαδικασία τροποποιήσεως του Συντάγματος δεν είναι υποκάμισον προς πλύσιν, ώστε να τελειώσει συντόμως. Ας διαρκέσει καιρόν για να γίνουν αλλαγές δεκτές από  όλες τις πτέρυγες και επωφελείς για το κοινόν.

Στην Γερμανίαν προέκυψεν ζήτημα γραφής  της λέξεως  VORORTSBAHNHOF αν πρέπει να διατηρηθεί το γράμμα S ή να αποβληθεί. Οι υπεύθυνοι  συζητούσαν επ’ αυτού επί Δέκα (10) έτη και δεν κατέληγαν σε απόφαση. Τελικώς το θέμα ήλθεν στην Βουλήν και απεφάνθη ότι πρέπει να υπάρχει !!! (Βλ. το  βιβλίον μας «Νυφοβία» σε. 57).  Εμείς αλλοιώσαμεν την γλώσσαν  μας, σε ολίγες ώρες και αφαιρέσαμεν τόνους και πνεύματα σε ολίγα λεπτά με μονομερή πρόταση Υπουργού!! Κάτι ανάλογον επεχειρήθη και με την Βουλήν σήμερα!! Γιατί διαμαρτυρόμεθα ότι κατέστημεν  «γερμανική οικονομική αποικία;;;» και δεν φοβούμεθα μήπως ισχύσει το της γραφής «Μείζον τούτων όψει»;;; Προστατεύομεν τα οικεία όπως οι Γερμανοί;;

Μιχαήλ Στρατουδάκης