‘’Αγαπάω τις γυναίκες, τις άσχημες γυναίκες, τις γριές γυναίκες.’’ Εκείνες τις γυναίκες με τα ροζιασμένα χέρια, τα χέρια που μας δένουν τις πληγές μετά το παιχνίδι, η τον πόλεμο.
Αγαπάω κείνες τις γυναίκες με το τσεμπέρι που ψήνουν το ψωμί στον χωριάτικο φούρνο και κρατάνε λίγο ζυμάρι για το κουλουράκι των παιδιών. Αγαπάω τις γυναίκες με την ζαλιά τα ξύλα που τα κουβαλάνε χαράματα από το βουνό, και όταν τα απιθώνουν στην αυλή, συνεχίζουν με την μπουγάδα και το νοικοκυριό του σπιτιού. Τις γυναίκες που η δουλειά τους δεν έχει τελειωμό. Τις γυναίκες που μας δροσίζουν το μέτωπο στις μεγάλες κάψες του πυρετού. Μου αρέσουν οι γυναίκες που καθισμένες στον αργαλειό υφαίνουν τα προικιά της κόρης και με τα μάτια της ψυχής βλέπουν την κούκλα τους, στο πλευρό του όμορφου γαμπρού. Μου αρέσουν σαν βγαίνουν τις Κυριακές στην γειτονιά για λίγη κουβέντα και ακούω το γέλιο τους ...
Αγαπάω τις γυναίκες που σκουπίζουν το δάκρυ με την άκρη του μαντηλιού τους, όταν μας ξεπροβοδίζουν σαν ξενιτευόμαστε. Αγαπάω τις αγκαλιές τους που ακουμπάμε το κεφάλι όταν μας σφίγγουν τα βάσανα, αγαπάω το λιμάνι και την στέγη μας..
Αγαπάω τις γυναίκες, τις γιαγιάδες γυναίκες, με το λιπόσαρκο χέρι που κρύβουν στην τσέπη της ποδιάς τους το καρύδι και το μύγδαλο να το δώσουν στο εγγόνι με την προσδοκία να εισπράξουν ένα φιλάκι στο μάγουλο.
Αγαπάω τις γυναίκες, τις μεγάλες γυναίκες, αγαπάω τις μανάδες όλου του κόσμου.
Δ.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου