ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΨΑΡΟΥΛΗ

ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΨΑΡΟΥΛΗ

ΓΡΑΦΕΙ: ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΥ ΤΣΕΡΠΕΣ

           

1745	Μήτρος Πέτροβας  (Μητροπέτροβας): Φίλος του Κολοκοτρώνη και Ζαχαριά. Κλέφτης-Αρματολός και οπλαρχηγός του Αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδος. Έδρασε στην Άνω Μεσσηνία και γενικά όπου η πατρίδα και ο Κολοκοτρώνης τον καλούσαν. Μαζί είχαν φυλακισθεί από τους Κυβερνητικούς του Κουντουριώτη στις φυλακές της Ύδρας. Από την ιστορία έχει αναγνωριστεί ένας από τους πιο σημαντικούς και έντιμους αγωνιστές του 1821.
1770	Παναγιώτης Πέτροβας (Μητροπέτροβας): Μέλος της μεγάλης οικογένειας του Μητροπέτροβα.
	Γεώργιος Παναγιώτου Πέτροβας – Ψαρούλης (Κλώνος): Ο ως άνω Γεώργιος ήλθε στη Ζαγάρενα πιθανόν κυνηγημένος από τους Βαυαρούς το 1834 λόγω της συμμετοχής του στη Βλαχοεπανάσταση. Αυτό αιτιολογείται κυρίως από τη χρονολογία γέννησής του (1810) και γέννησης του 1ου του παιδιού (1835), οπότε και φαίνεται ότι ήταν σε κατάλληλη ηλικία την περίοδο της Βλαχοεπανάστασης (1834) για να συμμετάσχει σε τέτοιου είδους δραστηριότητες. Στη συνέχεια, βρήκε καταφύγιο, στο σπίτι του παπα-Παναγιώτη Παναγιωτόπουλου, οπλαρχηγού του αγώνα του 1821 και φίλου του Κολοκοτρώνη και του Μητροπέτροβα (παππού του). Επομένως ο Γεώργιος Πέτροβας δεν ήλθε τυχαία στη Ζαγάρενα, είχε γνωστό τον ιερέα, φίλο και συναγωνιστή του παππού του. Το 1834, ο Μητροπέτροβας μαζί με τον γαμπρό του, Γιαννάκη Γκρίτζαλη, έκαναν τη Βλαχοεπανάσταση κατά των Βαυαρών, σε αντίδραση της δεύτερης φυλάκισης του Κολοκοτρώνη με απώτερο σκοπό να διώξουν την Αντιβασιλεία και να ενθρονίσουν τον Όθωνα ως κανονικό Βασιλέα χωρίς επιτροπεία. Η επανάσταση απέτυχε και ο Μητροπέτροβας μαζί με το γαμπρό του Γκρίτζαλη καταδικάσθηκαν σε θάνατο. Ο Γκρίτζαλης εκτελέσθηκε. Στο Μητροπέτροβα χαρίσθηκε η ποινή λόγω της μεγάλης ηλικίας (87 ετών). Η οικογένεια των Πετροβαίων είχε καθολική συμμετοχή στη Βλαχοεπανάσταση (υπακούοντας πιστά τον Αρχηγό) και είχαν όλοι προβλήματα με την εξουσία. Πιθανόν ένας εξ’αυτών, ο Γεώργιος Πέτροβας, εγγονός του Μητροπέτροβα είναι ο ΚΛΩΝΟΣ των Ψαρουλαίων της Ζαγάρενας. Ο Γεώργιος, κυνηγημένος από τους Βαυαρούς κατέφυγε στη Ζαγάρενα όπου διατηρούσε δεσμούς φιλίας με τον Ιερέα Αναγνώστη παπα-Παναγιώτη Παναγιωτόπουλο. Ο Ιερέας, ως φίλος και συναγωνιστής των Μητροπετροβαίων τον φιλοξένησε, του άλλαξε το όνομα σε ΨΑΡΟΥΛΗΣ από τα ψαρά μαλλιά του και του έδωσε ως γυναίκα ενδεχομένως την κόρη του. Ο Γεώργιος φαίνεται ότι έφερε μαζί του και χρήματα με τα οποία έκτισε ένα από τα πρώτα σπίτια του χωριού, εξαιρετικής ομορφιάς και αρχιτεκτονικής (του Γούτα). Στη συνέχεια κτίσθηκαν άλλα δύο σπίτια. Του Μητσέα από τον πατέρα του Γιώργο Κουκλιά το 1905. Η χρονολογία υπάρχει στο βορεινό παράθυρο. Επίσης από το Γιώργο Ψαρούλη (Αγριαδά) κτίσθηκε το σπίτι της Σοφιάς που τη δεκαετία του ’50 λειτούργησε ως σχολείο. Οι Ψαρουλαίοι απέκτησαν σημαντική περιουσία καθ’ότι ο Γεώργιος Πέτροβας έφερε μαζί του χρήματα και επιπλέον πήρε προίκα από τον Ιερέα πεθερό του. Στην ιδιοκτησία τους είχαν όλες τις αιωνόβιες ελιές του χωριού, 28 τον αριθμό. Αυτές τις ελιές το 1889 τις αγόρασε ο Παναγιώτης Ι. Τσερπές (Μπότσικας) από τον Κων/νο Γεωργίου Ψαρούλη. Για την καταγραφή του ιστορικού των Ψαρουλαίων πρέπει να λάβουμε υπόψη τα εξής δεδομένα που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση: Α. Το επώνυμο «Ψαρούλης» δεν αναφέρεται από καμία πηγή να έχει συμμετοχή στον Αγώνα του 1821 στην περιοχή της Ζαγάρενας. Β. Ο Γεώργιος ήλθε στη Ζαγάρενα κυνηγημένος από τους Βαυαρούς το 1834, κατέλυσε σε γνωστό του σπίτι, του Ιερέα. Άλλαξε το όνομα σε Ψαρούλης και στα μητρώα Αρρένων της Κοινότητας Κυνηγού αναφέρονται δύο αδέλφια και παιδιά του ανωτέρω, ο Παναγιώτης και Κωνσταντίνος που κάτω από αυτούς εξελίσσεται η οικογένεια των Ψαρουλαίων, χωρίς καμία αμφισβήτηση καθ’ότι οι χρονολογίες γέννησης των παιδιών τους είναι καταχωρημένες σε επίσημα έγγραφα. Οι Ψαρουλαίοι γενικά είχαν έντονη κοινωνική και δημιουργική δράση στο χωριό. Επέβαλλαν δημιουργικούς κανόνες γεωργικής εκμετάλλευσης όπως τη διάθεση των υδάτων ανάλογα με τις ανάγκες του κτήματος εκάστου ιδιοκτήτη. Έφτιαξαν το πρώτο συγκροτημένο, σύγχρονο για την εποχή σπίτι, αυτό του Γούτα. Ανακαίνισαν το νερόμυλο στου Παπουτσή, έργο που βοήθησε στην ορθολογική γεωργική εκμετάλλευση του χωριού. Θα ήταν άδικο αν δεν έγραφα αυτό που μου έρχεται συνεχώς στο νου: «Οι Ψαρουλαίοι της Ζαγάρενας, ήλθαν, είδαν και απήλθαν και το χωριό έγινε φτωχότερο»

Θεόδωρος Κ. Τσερπές

Πηγές

Δ. Κόκκινος, «Ελληνική Επανάσταση»

Δ. Μουγκός, «Τα κουντοβούνια στην Επανάσταση του 1821»

Ιατροδικαστής Δ. Ψαρούλης, Έγγραφες ομολογίες προγόνων του

Eκλογικοί κατάλογοι παλαιών Δήμων, συλλογή Βλαχογιάνη, Γενικά Αρχεία του Κράτους (ΓΑΚ)

Ευχαριστίες

Ευχαριστώ ιδιαίτερα τους Ιωάννη Ρήγα και Ιωάννη Λύρα για το έργο ανάδειξης, ψηφιοποίησης και ενημέρωσης ιστορικών πηγών που αφορούν τη Μεσσηνία

Οικογένεια Μήτρου Πέτροβα- Μητροπέτροβα (1745) Παναγιώτης Πέτροβας (~1770) Γεώργιος Πέτροβας - Ψαρούλης - Κλώνος (1810)
Παναγιώτης (1835)
Παναγιώτης (1872)
Μαρία
Αικατερίνη
Μίχος (1868)
Βασιλική
Παναγιώτης
Δημήτρης - Ρεκούνης (1861-1925)
Ελπίδα - σύζ. Αριστοτέλη Παπαλέξης
Παναγιώτα Νίκος
Γιώργος
Γεωργία
Ευχαγγελία
Ελπίδα
Αλέξης
Ελένη
Ανδρέας
Μαριώ
Δημήτρης
Δέσπω
Θεόδωρος
Χρήστος
Στάθης
Γεωργία
Ευσταθία
Μαρία
Κωνσταντίνος (1898)
Δημήτρης (ιατροδικαστής)
Φώτης
Βασίλης
Δημήτρης
Λυκούργος (1895)
Σταυρούλα
Γιώργος
Δημήτρης
Περικλής
Γεώργιος - Αγριαδάς (1891-1931)
Νίκος
Παναγιώτης
Γιώργος
Σοφία
Μαρία Σαμπόνη
Άννα
Γιώργος
Ρούλα
Κώστας (από Βασιλάδα)
Μιχάλης
Γεώργιος
Αθανάσιος
Σοφία
Δημήτρης
Κώστας
Τασία
Παναγιώτης
Νίκος
Γιάννης
Αμαλία
Γιώργος
Κωνσταντίνος (1838)
Μαγδάλω
Γιάννης
Παναγιώτα
Χρήστος (1906)
Παναγιώτης (1898)
Πέτρος (1888)
Βασίλης (1880)
Χαρίκλεια (1914)
Θανάσης
Γεώργιος
Παναγιώτης (1912)
Γεώργιος (1868)
Μητσέας (1909)
Αικατερίνη
Παναγιώτα
Ντίνα
Τασία
Θεόδωρος
Σταύρος
Ηλίας (1906)
Σταύρος (1902)
Δημήτριος (1898)
Πηγές
Δ. Κόκκινος, «Ελληνική Επανάσταση»
Δ. Μουγκός, «Τα κουντοβούνια στην Επανάσταση του 1821»
Δ. Ψαρούλης (ιατροδικαστής), Έγγραφες ομολογίες προγόνων του
Eκλογικοί κατάλογοι παλαιών Δήμων, συλλογή Βλαχογιάνη, Γενικά Αρχεία του Κράτους
(ΓΑΚ)
Ευχαριστίες
Ευχαριστώ ιδιαίτερα τους Ιωάννη Ρήγα και Ιωάννη Λύρα για το έργο ανάδειξης,
ψηφιοποίησης και ενημέρωσης ιστορικών πηγών που αφορούν τη Μεσσηνία