Εγώ ο Φλάβιος Θεοδόσιος, ο γυιός του Θεοδοσίου γεννήθηκα στην Ισπανία .Γεννήθηκα το 346 μ.Χ. και τη νύχτα
εκείνη η Κλωθώ, η Λάχεσις και η Άτροπος,
μεθυσμένες Μοίρες, άδειασαν τις ποδιές
τους με όλα τα δώρα μπροστά στα πόδια
μου. Μου έταξαν πλούτη αμέτρητα και χτήματα
, χρυσάφια και δόξα, γυναίκες
πανέμορφες , μου είπαν ότι θα γίνω άρχοντας του κόσμου και το όνομά μου
θα μνημονεύεται στους αιώνες. Και ότι γράψουν οι Μοίρες, κανένας δεν μπορεί να
το αλλάξει. Μόνο το νήμα της ζωής δεν μου το άφησαν και τόσο μακρύ για να κάνω
έργα μεγάλα και θαυμαστά, μα δεν πειράζει και τόσο, η ζωή ποτέ δεν
χορταίνεται...
Ο αυτοκράτορας ο Γρατιανός όταν είχε
δυσκολίες στην Βρεττανία, κάλεσε τον πατέρα μου για να ταχτοποιήσει τα πράγματα
και με την ευκαιρία αυτή πήγα και εγώ μαζί του και εκεί έμαθα πως για να
κυβερνήσεις και να επικρατήσεις , δεν πρέπει να αφήνεις τα ανθρωπάκια να
σηκώνουν κεφάλι , να μη διστάζεις για τίποτα
.Με τις θρησκείες δεν είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα, αλλά όταν αρρώστησα βαριά
– ήμουν τριάντα πέντε χρονών περίπου- με έπεισαν και ασπάστηκα τον
Χριστιανισμό..
Ήτανε θυμάμαι το 378 που αυτό το
αληταριό των Γότθων μας κατενίκησε έξω από την Αδριανούπολη και σκότωσαν τον
Αυτοκράτορα τον Ουάλη. Τότε ο άλλος αυτοκράτορας του δυτικού κράτους μας ο Γρατιανός που ήξερε πως δεν χαρίζω κάστανα, με έστειλε στη Θράκη
που τα κατάφερα ωραία και μάλιστα με έκανε αυτοκράτορα του Ανατολικού κράτους.
Εγκαταστάθηκα λοιπόν στην Θεσσαλονίκη και για να μην έχω συνέχεια προβλήματα με
αυτούς τους βάρβαρους τους Γότθους τους άφησα να μείνουν εκεί προς τον Δούναβη
και να φυλάνε τα σύνορα.
Δεν φοβόμουνα τόσο πολύ τους
βαρβάρους αλλά αυτό το παπαδαριό με
προβλημάτιζε πολύ. Πρίν από λίγα χρόνια ο Κωνσταντίνος τους είχε αφήσει ελεύθερους να έχουν την
θρησκεία τους, αλλά εγώ για να με αφήσουν ήσυχο κήρυξα την χριστιανική
θρησκεία , επίσημη θρησκεία του κράτους
. ΄Αμα τους κάνεις αυτή τη χάρη δεν σε ενοχλούνε πια ότι και να κάνεις στην διοίκηση.
Μιας και μιλάω για μένα θα σας πω την
αμαρτία μου. Μου αρέσουν οι γυναίκες και τα πλούτη βεβαίως , αλλά όμως είχα
παντρευτεί την Αιλία Φλάκιλλα και είχα και δυο παιδάκια , τον Ονώριο και τον
Αρκάδιο. Όμως η γυναίκα μου πέθανε, αλλά μια μέρα που επισκέφτηκα τον
Αυτοκράτορα Ουαλεντιανό Β’, και είδα την αδερφή του την Γάλλα, ξετρελλάθηκα.
Όταν του τη ζήτησα, ο Αυτοκράτορας κάθισε και το σκέφτηκε. Εγώ πονήρεψα και
γέλαγα από μέσα μου γιατί είχα καταλάβει ότι ο Αυτοκράτορας με χρειαζότανε και
θα μου την έδινε. Άλλως τε τις αδερφές γιατί τις έχουν οι Αυτοκράτορες...
Βρισκόμουνα λοιπόν στην δύση, στο
Μιλάνο, και τι μαθαίνω;. Στην Θεσσαλονίκη που την είχα αφήσει να την φυλάνε
αυτοί οι αλήτες οι Γότθοι, μια μέρα ο
λαός ξεσηκώθηκε για ασήμαντη αφορμή και σκότωσε μερικούς από δαύτους. Εγώ όμως
δεν σηκώνω τέτοια πράγματα στην επικράτειά μου και έδωσα εντολή για τιμωρία
σκληρή που αυτά τα καθάρματα την εκτελέσανε τέλεια. Καλέσανε στον ιππόδρομο όλο
τον κόσμο και ξαφνικά πέσανε επάνω τους και μέσα σε τρεις ώρες, έσφαξαν 7000
άτομα και όχι 15.000 που λένε μερικοί για να κάνουν εντύπωση...
΄Ελα όμως που το έμαθε ο επίσκοπος
Μιλάνου Αμβρόσιος και παρά το ότι είμαστε φίλοι, δεν με άφηνε να μπω στον ναό
άμα δεν μετανοήσω;
-Μα και ο Δαυίδ, ο πιο αγαπημένος του
Θεού όχι μόνο σκότωσε αλλά ήταν και
μοιχός φίλε μου αρχιεπίσκοπε.
-Ναι, μα εκείνος μετάνοιωσε αγαπητέ
μου και ο θεός τον συγχώρησε.... κάνε και συ καμιά μετάνοια και να ειδείς που
θα σωθείς. Με έβαλε μέρες ολόκληρες να
έρχομαι στην εκκλησία ντυμένος με κουρελίδικα ρούχα και να εκλιπαρώ συγχώρεση.
Παρότι με μείωνε, το καλοσκέφτηκα,
άλλωστε μια μετάνοια δεν στοιχίζει και πολλά, λοιπόν την έκανα και να είστε
σίγουροι ότι οι παπάδες με συγχώρησαν. Στο βάθος όμως πιστεύω ότι ο επίσκοπος
ήθελε να βάλει πόδι στην κοσμική εξουσία και γιαυτό με πίεσε να υποκύψω σε
μετάνοια μπροστά του και τώρα συλλογίζομαι που έκανα το πρώτο βήμα υποχώρησης
ότι οι παπάδες θα μου έρθουν και με άλλα αιτήματα και αλίμονό μας...
Οι θρησκευτικές έριδες είναι ότι
χειρότερο για ένα κράτος και γιαυτό εξέδωσα νόμο να μην επιτρέπεται άλλη
θρησκεία στο κράτος μου παρά μόνο η χριστιανική και έδωσα εντολή να καταργηθούν
όλες οι τελετές που γινόντουσαν μέσα στους αρχαίους ναούς. Εγώ δεν είπα και να
τους γκρεμίσουν – για να μην τα ρίχνουν όλα σε μένα- αλλά οι καλόγεροι και οι
φανατικοί χριστιανοί δεν άφησαν πέτρα πάνω στην πέτρα. Αυτοί κατέστρεψαν τον
ναό του Σάραπι στην Αλεξάνδρεια με τα βιβλία των Αιγυπτίων και των Ελλήνων,
όπως και τον ναό του Δία στην Απάμμεια.
Ερχόταν ο Λιβάνιος και με παρακαλούσε να μην τα γκρεμίσουμε, εμένα δεν
με πολυένoιαζε, αλλά οι καλόγεροι δεν σταματούσαν με τίποτα. Όποιος έχει ειδει φανατικό καλόγερο να
μαίνεται, θα με καταλάβει. Αυτός Τράγος ο αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας, ο
Κύριλλος, τρωγόταν με τον αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως τον Νεστόριο και εγώ
να έχω από τη μια μεριά την αδερφή μου να είναι με τον Νεστόριο και η γυναίκα
μου με τον Κύριλλο, ας μου πει κάποιος τι έπρεπε να κάνω; Ότι κι αν έκανα ,
λάθος ήταν...
Το 394μ.Χ. κατάργησα και τους Ολυμπιακούς
αγώνες γιατί μαζευόντουσαν εκεί οι Έλληνες και εκτός από αγώνες έκαναν και
θυσίες και αυτό εγώ δεν μπορώ να το ανεχτώ σε μια κατακτημένη από εμάς χώρα
όπως η Ελλάδα. Έδωσα εντολή να γκρεμίσουν όλα αυτά τα ειδωλολατρικά κέντρα των
αρχαίων Ελλήνων, τα θέατρα και τα αγάλματα, να κάψουν τα βιβλία τους με τις
αιρετικές σκέψεις που είναι αντίθετα στην χριστιανική μας θρησκεία και τους
άφησα να κάνουν μικρά ταπεινά εκκλησάκια με τα μάρμαρα των ειδωλολατρών
Ελλήνων. Τέλος πια στην αρχαία συνέχεια, δεν μας συμφέρει πλέον, από εδώ και
πέρα είναι η Χριστιανική εποχή.... Νέο πνεύμα επικρατεί...Να. π.χ. Ο επίσκοπος
Αλεξανδρείας- που τον ενοχλούσε μια φιλόσοφος και μαθηματικός που αν θυμάμαι
καλά την έλεγαν Υπατία- μου είπε ότι θα την δολοφονήσει γιατί του κάνει ζημιά
στην δουλειά του. ΄Εγώ δεν πολυσυμφωνούσα, αλλά τι να έκανα; με τους παπάδες αν
τα βάζεις , σε ζημιά καταλήγεις και έτσι συμφώνησα. Την παρέδωσαν την δύστυχη
στους καλόγερους και τον όχλο και αυτοί την έγδαραν ζωντανή.
Αυτοί οι Έλληνες είχανε αρκετούς προγόνους με αιρετικές και αναρχικές σκέψεις
που μόνο ζημιά μπορούν να κάνουν στον κόσμο και στην διοίκηση . Είχανε
επηρεαστεί από κάποιους που
θυμάμαι μερικά ονόματά , όπως τον Σωκράτη , τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον
Ζήνωνα και άλλους πολλούς αλλά εγώ
απαγόρευσα την διάδοση τέτοιων ιδεών στην επικράτειά μου, με την ποινή του
θανάτου. Τέλος με αυτούς.
Στην διοίκηση δεν πρέπει να δίνεις
εμπιστοσύνη σε κανέναν. Στο δυτικό τμήμα της αυτοκρατορίας, εμπιστεύτηκα αυτόν
τον φράγκο έμπιστό μου στρατηγό Αρβογάστη ο οποίος με πρόδωσε και θέλησε να
αρπάξει την αυτοκρατορία. Γιαυτό και εγώ έκανα στην δύση αυτοκράτορα τον γυιό
μου τον Ονώριο κι ας ήταν επτά χρονών
και στην ανατολή τον Αρκάδιο για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο...
Εγώ ο θεοφρούρητος Θεοδόσιος, δίνω μεγάλη σημασία στην υστεροφημία μου και
πιστεύω πως μετά την μετάνοιά μου για τις σφαγές στην Θεσσαλονίκη και με την
αναγνώριση της χριστιανικής θρησκείας, ως μόνης θρησκείας του κράτους, δεν θα
μου στερήσουν την αναγνώρισή μου ως αγίου η έστω οσίου.
Ο Κωνσταντίνος έχει κάνει
περισσότερες αμαρτίες από εμένα. Να σας θυμίσω που έπνιξε τον γυιό του τον
Κρίσπο, μετά την μητριά του Κρίσπου την Φαύστα, τον γαμπρό του τον Μαξιμίνο και
τέλος τον καημένο τον Λικίνιο που είχε καταφύγει ως ικέτης; Αυτά μόνο στην οικογένειά του, ενώ εγώ στην
οικογένεια δεν έκανα κακό, μόνο ξένους έσφαζα, γιατί να μην με κάνουν άγιο;
Και για τον θάνατό μου φρόντισα. Θα
με θάψουν στο Μαυσωλείο που έχτισε ο γυιός του Κωνσταντίνου στην Πόλη. Αυτά τα λίγα είχα να σας πω για μένα και θέλω
να με πιστέψετε ότι σας είπα την αλήθεια,
Για να δοξάζομαι στους
αιώνες.................
Εγώ ο Θεοδόσιος ο Μέγας.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου